ВАРШАВСКАЯ ДОРОГА + ВОЕННОЕ ОБЗОР ИСТОРИИ 1970 ГОДА

TYTUŁ

1.WARSZAWSKA PANCERNA

KAZIMIERZ PRZYTOCKI

2.WOJSKOWY PRZEGLĄD HISTORYCZNY

KWARTA 1 ROK XV.1970

ILOŚĆ STRON  444

OKŁADKA TWARDA INTROLIGATORSKA

STAN DOBRY

NIEAKTUALNE PIECZĄTKI

ŻOŁNIERSKA DROGA. CZ. XIII. 171

i atakował Siekierki. W rej. parku Ujazdowskiego zaatakowała go hitlerowska piechota z czołgami i działami pancernymi, ale bez powodzenia.

Na lewym skrzydle dywizji 14 pp nacierał na Warszawę z południa i o godz. 8.00 opanował Czerniaków i dalej przez Łazienki uderzał w kierunku Dworca Głównego.

W ten sposób 6 DP nacierała na Warszawę od północnego wschodu, wschodu i południowego wschodu. Trzeba powiedzieć, że najmłodsza dywizja armii spisała się nie najgorzej.

Należy podkreślić, że nie bacząc na ogólny odwrót i opuszczenie Warszawy — poszczególne grupy hitlerowców stawiały zacięty opór. Najczęściej składały się one z fizylierów, strzelców wyborowych i moździerzystów, przy czym za punkty oporu służyły im poszczególne gmachy. W jednym ze swoich meldunków gen. Guderian proponował Hitlerowi nie niszczyć warszawskich budynków. Oczywiście, u podłoża tej „humanitarnej" propozycji nie leżała sympatia do nieszczęśliwego miasta, lecz względy czysto wojskowe: Warszawa jako „twierdza" miała przecież dostarczyć pomieszczeń dla wojska, a poszczególne jej obiekty zamierzano przekształcić w silne punkty oporu.

1 BK, korzystając z uchwyconego 16.1. przyczółka, nacierała przez j Powsin, Kabaty, Służewiec w rej. Mokotowa. Posuwający się na czele brygady 1 batalion rozpoznawczy armii o godz. 12.00 opanował Służew, a następnie Ochotę. W ten sposób grupa pomocnicza — 2 DP — i wiążąca — (6 DP i 1 BK — wykonały jedno z zasadniczych zadań armii — opanowały j Warszawę. No cóż, na wojnie bywa i tak.

Główne siły 1 armii WP podchodziły do Warszawy w ciągu dnia 17.1. i Spóźniały się nie ze swojej winy — i tak bardzo się śpieszyły — tylko [hitlerowcy, widząc beznadziejną sytuację, zarówno ogólną, jak i w samej Warszawie, uważali za wskazane opuścić ją jak najszybciej. Co do tego wszyscy byli zgodni — i szef zarządu operacyjnego Sztabu Generalnego, [płk von Bonin, który uważał utratę Warszawy za nieuniknioną, i gen. Gu-[derian, który wyraził zgodę na opuszczenie stolicy Polski, i dowódca załogi [Warszawy, który wbrew rozkazowi fiihrera wyprowadził swój garnizon lx miasta. Jeden tylko człowiek dążył za wszelką cenę do tego, aby główne Isiły 1 armii WP miały satysfakcję zlikwidować sprawców zniszczenia stolicy. Ipolski na miejscu popełnionej przez nich zbrodni. Miotał gromy na dowódców, groził im, usuwał ze stanowisk, wrzeszczał histerycznie... Człowie-|kiem tym był Hitler. Niewiele to jednak pomogło — załoga Warszawy ciekła. Nie wiedzieliśmy wówczas o tym, a gdyby nawet fakt ten był nam lany, nie wpłynąłby na zwolnienie tempa naszego marszu na Warszawę! fajszybciej mogły się do niej dostać i uczyniły to jednostki pancerne.

1 BPanc, po opanowaniu około południa Piaseczna, nacierała przez łomin z zadaniem wyjścia w rej. Raków, Włochy. Cel ten osiągnęła w dru-fiej połowie dnia. Jeden z jej plutonów skierowano do samego miasta i w rej. rorca Głównego spotkał się z jednostkami 6 DP. 13 papanc. wyruszył Konar o godz. 8.00 i posuwał się przez Górę Kalwarię, Piaseczno, Służew — Warszawę. Wyprzedził piechotę, zajął Pyry i ok. godz. 12.00 osiągnął lolicę. Zatrzymał się w rej. Dworca Głównego. 4 DP obeszła Warszawę południa i wyszła w rej. Kręczki—Piotrówek.

3 DP posuwała się przez Piaseczno na Służew i dalej w rej. Wierzbna. DP kierowała się na Grabice, Czarny Las. Około południa jej czołowe...itd"