Мойе Подгале, Влодзимеж Внук [PAX 1978]

Tytuł: Moje Podhale.

Autor: Włodzimierz Wnuk.

Wydawca: Instytut Wydawniczy PAX, Warszawa 1978, wydanie IV. 152 strony, zdjęcia we wklejkach, oprawa twarda płócienna z obwolutą, format 13x20,5 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia obwoluty, okładki oraz środka (obwoluta, od wewnątrz na składkach podklejona taśmą papierową) – poza tym stan OK.

„Moje Podhale” – Włodzimierz Wnuk, pisarz i publicysta, pochodzi ze znanej zakopiańskiej rodziny i od najmłodszych lat interesował się żywo wszystkim, co wiąże się z jego miastem i góralszczyzną, w najszerszym tego słowa znaczeniu. Z tej nie słabnącej pasji, głębokiej miłości i rzetelnej wiedzy zrodziła się niniejsza książka, zawierająca sylwetki ludzi związanych z Tatrami i Zakopanem, choć nie zawsze tam urodzonych. Niektórzy z nich byli jego przyjaciółmi, wielu znał i podziwiał osobiście, inni już wcześnie przeszli do historii góralszczyzny. Ale tu wszyscy żyją w tym samym klimacie serdecznych, pełnych uwagi i ciepła wspomnień; Sabała, generał Jan Galica, doktor Chramiec, ksiądz Stolarczyk. Niezwykła bezstronność relacji, a jednocześnie jej serdeczne zaangażowanie, bogactwo faktów, anegdot, spostrzeżeń - czynią tę książkę znakomitą lekturą.

„Książkę Wnuka przeczytałem z niekłamaną przyjemnością. W tym małym góralskim światku były ambicje doprawdy niemałe. Skromna wioska. Zakopane, żyła sobie na uboczu, pracowała u węgierskich panów i jadła owsiane placki. Pewnego dnia przyjechało z Warszawy i Krakowa paru lekarzy i paru artystów - i rozbudziło takie ambicje, regionalne i osobiste, że oko bieleje. Dziś się mówi: zimowa stolica Polski. To dzięki owym Chramcom i Galicom uboga wioska zrobiła tak zawrotną karierę.” [Stefan Rafałowicz, „Życie Literackie” 1969, nr 32.]

„Książka Wnuka, będąca wynikiem subiektywnej pasji badawczej i osobistego stosunku autora, zakopiańczyka z urodzenia, do opisywanych tu spraw, jest lekturą zajmującą. Nie zaciążyły na niej pedantyczną erudycją żmudne poszukiwania czasopiśmiennicze i archiwalne, unikalne - i z pietyzmem spisane - relacje ustne. Swoboda narracji, ogromna łatwość i wiedza, z jaką porusza się autor w bliskim mu świecie, wreszcie jego takt wobec bohaterów traktowanej z całym szacunkiem - ale nie bezkrytycznie - legendy, pozwalają przypuszczać, że książka Wnuka zajmie trwałą pozycję w literaturze tatrzańskiej.” [Ewa Pieńkowska „Nowe Książki” 1970, nr 21.].

Spis treści:

• Doktor Chramiec;
• Generał Galica;
• Chłopiec od Brzegów;
• Apostoł Zakopanego.

- Polecam!