Книга пастырского правила св. Гжегож Вельки ŹM 30 Тынец

Św. Grzegorz Wielki

Księga reguły pasterskiej

Źródła Monastyczne 30

***

TYNIEC Wydawnictwo Benedyktynów

rok wydania: 2008

wydanie II

ilość stron: 320

format: 125 x 195 mm

oprawa: miękka

cena katalogowa: 44,00 zł

ISBN: 9788373542112

"Księga reguły pasterskiej", dzieło, które chcemy przypomnieć Czytelnikom polskim, szczególnie zaś ka­płanom i klerykom, stanowi jeden z najważniejszych utworów dotyczących kapłaństwa powstałych w okresie patrystycznym. Wraz z dialogiem "O kapłaństwie" Jana Chryzostoma oraz "Mową" II Grzegorza z Nazjanzu, wpłynęła ona na utworzenie się modelu zarówno kapłana, jak i biskupa w chrześcijaństwie, szczególnie na Zachodzie. Te trzy utwory stanowią klasyczny kanon dzieł o kapłaństwie pochodzących z epoki patrystycznej. "Księgę reguły pasterskiej" pisze Grzegorz – podobnie jak i dwaj inni Ojcowie – do biskupów, ale formułuje program praktyczno-ascetyczny nie ograniczający się bynajmniej tylko do bi­skupa. Ten zaś – dodajmy – zarówno w świecie staro­żytnym, jak i na początku średniowiecza, czyli w cza­sach Grzegorza, spełniał w swojej niewielkiej diecezji – zbliżonej wielkością do dzisiejszej większej parafii – rolę mniej więcej taką, jaką dziś spełnia w pa­­­rafii proboszcz.

"Księga reguły pasterskiej" była przepisywana, czytana, komentowana, zalecana przez synody, przekładana; stanowiła podręcznik teologii pasterskiej i homiletyki dla księży oraz biskupów. Całe wieki cieszyła się niesłabnącym powodzeniem, choć dziś jest niemalże zapomniana, i to nie tylko w Polsce.

Koncepcja dzieła powstała prawdopodobnie jeszcze w czasie pobytu Grzegorza w klasztorze, choć zostało ono napisane w pierwszych miesiącach jego pontyfikatu. Wywodzi się więc z duchowości monastycznej, choć odnosi się zarówno do biskupów, jak i do kapłanów, a więc do ludzi żyjących na świecie. Grzegorz bo­wiem, mnich klasztoru św. Andrzeja na Monte Celio w Rzymie, wybrany papieżem, wyraził w niej swoje prze­myślenia prawdopodobnie jeszcze z poprzedniego okresu swego życia, gdy był człowiekiem świeckim, ale sformułował je jako swój model reformy już będąc pa­pieżem. Jest to więc synteza duchowości zakonnej i kapłańskiej, lepiej: kapłańskiej wyrosłej z zakonnej.

*****

Św. Grzegorz Wielki - papież, ur. ok. 540 r. W 574 r. porzucił życie świeckie i został mnichem. Założył kilka klasztorów. W 590 r., po śmierci papieża Pelagiusza II, został wybrany na jego następcę. W 596 r. wysłał misjonarzy do Anglii. Zmarł w 604 r. Był jednym z najbardziej znanych i poczytnych Ojców Kościoła na Zachodzie.