Ненасильственные коммуникации в мире коммуникаций б

Porozumienie bez przemocy

Porozumienie bez przemocy Ćwiczenia

W świecie Porozumienia bez Przemocy

Autor: Marshall Rosenberg, Ingrid Holler

Liczba stron: 208, 216, 205

Oprawa: Miękka

Pakiet 3 książek:

Porozumienie Bez Przemocy O Języku Życia (Oprawa Miękka)

"Nowe wydanie "Porozumienia bez przemocy: o języku życia" Marshalla Rosenberga wzbogacone zostało o obszerny rozdział na temat mediacji w duchu PBP - zupełnie niepodobnych do klasycznych mediacji, z którymi ktokolwiek z nas miał szansę się zetknąć. Punktem wyjścia w procesie opisywanym przez Rosenberga jest, jak i w całej jego metodzie, kontakt międzyludzki na poziomie serca, bez którego mediacje nie mogą się w ogóle rozpocząć. Inny jest też cel: Rosenberg jako mediator nie dąży do kompromisu, lecz - uwaga! - do tego, by każda ze stron zakończyła konflikt w pełni usatysfakcjonowana. Brzmi niewiarygodnie, lecz, jak udowadnia autor na licznych przykładach ze swojej pracy, jest to możliwe".

Porozumienie Bez Przemocy. Ćwiczenia (Oprawa Miękka)

"Ćwiczenia uzupełniające do Porozumienia bez przemocy (NVC)" Lucy Leu to praktyczny podręcznik do doskonalenia metody komunikacji stworzonej przez Marshalla Rosenberga, przeznaczony dla zorganizowanych grup lub osób ćwiczących samodzielnie. Ćwiczenia tworzą wraz z podręcznikiem Rosenberga spójną, doskonale uzupełniającą się całość, niezbędną dla wszystkich, którzy chcą nauczyć się rozpoznawać własne i cudze uczucia, potrzeby oraz komunikować się w empatyczny sposób. Ćwiczenia ułożone są w formie ustrukturyzowanego, czternastotygodniowego kursu, który, dzieki szczegółowym wytycznym w nich zawartym, można odbyć samodzielnie lub w grupie składającej się wyłącznie z adeptów NVC".

W świecie Porozumienia bez Przemocy (Oprawa Miękka)

Proces Porozumienia bez Przemocy wskazuje nam, jak otwarcie wyrażać to, kim jesteśmy i co jest dla nas ważne, przy wykluczeniu wszelkiej krytyki i bez diagnozowania psychiki innych osób. Proces ten opiera się na założeniu, że wszystko, co brzmi jak diagnoza lub krytyka, wywołuje wrogość, a zatem uniemożliwia wchodzenie w związki z innymi ludźmi, w których my i oni wzajemnie przysparzamy sobie dobra. Takie podejście wskazuje na empatię jako główny motyw postępowania - nie zaś strach, poczucie winy, wstydu, obawę przed krytyką, przymus albo groźbę kary. Inaczej mówiąc, chodzi o to, by dostać od innych to, czego chcemy, ale z powodów, których nie będziemy później żałować. Posługując się tą metodą, po pierwsze, mówimy wyraźnie i bez uciekania się do analizy, krytyki czy zarzutów o tym, co dla nas ważne i czym żyjemy w danym momencie; a po drugie, dajemy innym jasno do zrozumienia -w formie próśb, a nie żądań - co mogłoby sprawić, żeby nasze życie stało się lepsze.