РУКОВОДСТВО ЧЕРВОЕДА+Дикие съедобные растения

PODRĘCZNIK ROBAKOŻERCY CZYLI JADALNE BEZKRĘGOWCE ŚRODKOWEJ EUROPY.

97 88390463315

Jest to pierwszy w Polsce przewodnik kulinarny po mało znanym świecie jadalnych bezkręgowców.

Pewien pilot strącony podczas wojny w Jugosławii przeżył wiele dni na wrogim terytorium, jak sam powiedział, dzięki znajomości jadalnych owadów i robaków.

Z przewodnika tego dowiesz się m.in.

jak polować na koniki polne

czy można jeść mrówki

że w Rumunii jedzono chrabąszcze

jak przyrządzić ślimaki

czy nie zatrujesz się gąsienicą

które chrząszcze zwiększają przyjemność z seksu

i jakie to może mieć konsekwencje

czy dzieci mogą jeść dżdżownice

jak należy polować na osy z odkurzaczem

które stonogi smakują najlepiej

dlaczego cesarz Hirochito jadł głównie osy

jak smakują wszy

i które larwy much jada się w Chinach

Książka ma około 95 stron A5 i kilkadziesiąt rycin czarno-białych z większością omawianych gatunków.

Dzikie rośliny jadalne - zapomniany potencjał przyrody

Książka ta jest pokłosiem konferencji na temat dzikich roślin jadalnych, która odbyła się w Arboretum w Bolestraszycach w roku 2007. Książka jest zbiorowym dziełem uczestników konferencji, a ja redagowałem tom i jestem autorem czterech artykułów. W sumie znajduje się w niej kilkanaście artykułów, które dotyczą głównie takich tematów jak tradycje użytkowania dzikich roślin jadalnych w Polsce, Ukrainie i Rumunii. Wartości odżywcze dzikich roślin jadalnych oraz efektywność ich pozyskiwania.

Książka ma ponad 250 stron B5 i kilkadziesiąt zdjęć.

SPIS TREŚCI

Ł. Łuczaj – Polska, Włochy, Japonia i Ameryka, czyli kilka kulturowych porównań dotyczących użytkowania kulinarnego dzikich roślin

J. Piórecki – Kotewka orzech wodny zapomniana roślina jadalna

W.M. Szymański – Wstępne badania nad efektywnością zbioru organów podziemnych dzikich roślin jadalnych Polski

E. Pirożnikow – Postulowany przez księdza Kluka program zdrowotnego użytkowania pokarmowego dziko rosnących roślin jako lekarstwo na nędzę jednych oraz na nadmiar zbytków innych

W. Wenerska – Dzikie rośliny jadalne w polskiej literaturze pięknej XIX wieku

A.Z. Kucharska, A. Sokół-Łętowska – Skład chemiczny i wykorzystanie owoców dziko rosnących

Z. Kłodnicki, A. Dróżdż – Dzikie rośliny jadalne – materiały, mapy i opracowania tekstowe Pracowni Polskiego Atlasu Etnograficznego

M. Marciniak – Dzikie rośliny jadalne w kulturze wsi wschodniej części polskich Karpat

E. Szot-Radziszewska – Dziko rosnące rośliny jadalne na Kielecczyznie w XIX i XX wieku w świetle źródeł etnograficznych

U. Janicka-Krzywda – Rośliny dziko rosnące zbierane w okolicach Babiej Góry

Ł. Łuczaj – Dzikie rośliny jadalne używane w okresach niedoboru żywności we wschodniej części Karpat (powiaty Krosno, Sanok, Lesko, Nadwórna, Kosów i Kołomyja) według ankiety szkolnej z 1934 roku

Ł. Łuczaj – Zapomniane dzikie rośliny pokarmowe południa Polski – czyściec błotny, paprotka zwyczajna, bluszczyk kurdybanek i ostrożeń łąkowy

K. Oklejewicz, Ł. Łuczaj – Ludowe nazewnictwo i klasyfikacja rodzaju Rubus (malina i jeżyna) w Polsce

I. Kołodziejska-Degórska – Z czego „uwarić harbatę”? Dzikie rośliny jadane w polskich wsiach na południowej Bukowinie (Rumunia)

M. Świąder – Dzikie rośliny jadalne w kolekcji roślin warzywnych ogrodu botanicznego – cZRB PAN w Warszawie

I. Kosenko – The medicinal significance of hazelnut corylus spp. and its economic use

T.V. Sergeeva – Prospects of Pyracantha coccinea usage in medicine, cosmetics, phytomelioration and other branches

A. Kuzemko – Wild food plants in the meadow communities of Ukraine