Renesans akupunktury, Zbigniew Garnuszewski [1988]

Tytuł: Renesans akupunktury.

Autor: Zbigniew Garnuszewski.

Wydawca: Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, Warszawa 1988, wydanie I. 290 stron, rysunki, schematy, tabele w tekście, oprawa miękka, format 14,5x20,5 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia okładki oraz środka – poza tym stan OK.

„Renesans akupunktury”. Wstęp - Akupunktura, jedna z najstarszych metod leczenia, obok ziołolecznictwa i innych met mi tradycyjnych, była podstawowym sposobem terapii w starożytnych Chinach. Metoda ta przechodziła rożne koleje losu, przeżywała wzloty i upadki, okresy triumfu i niepowodzeń, wychodząc ostatecznie zwycięsko ze zmagań z przeciwnościami. Dzisiaj akupunktura obejmuje swoim zasięgiem niemal cały świat i zyskuje sobie coraz więcej zwolenników — zarówno wśród pacjentów jak i lekarzy W wielu krajach została uznana oficjalnie przez władze służby zdrowia i odbywa się tam mozolny proces zespalania tej starej chińskiej metody ze współczesnymi metodami medycyny zachodniej. Integracja taka jest w zupełności uzasadniona, gdyż współczesna medycyna europejska, pomimo wybitnych osiągnięć w dziedzinie diagnostyki i terapii, nadal jest bezradna w wielu jednostkach chorobowych i to w takich, w których akupunktura jest w stanie przynieść skuteczną pomoc; coraz więc powszechniejszy staje się pogląd, że akupunktura jest sojusznikiem współczesnej medycyny i stanowi jej cenne uzupełnienie. Nic więc dziwnego, że zarówno lekarze jak i pacjenci coraz bardziej interesują się akupunkturą i stąd też wyłoniła się potrzeba napisania o niej książki. Jednym z zadań jakie sobie postawiłem jest przekazanie Czytelnikowi podstawowych informacji o akupunkturze i zapoznanie ich z jej dodatkowymi możliwościami terapeutycznymi. Mam nadzieję, że to zadanie udało mi się spełnić, podobnie jak przekazanie Czytelnikowi informacji, że wprawdzie akupunktura skutecznie leczy wiele chorób, to jednakże może być stosowana jedynie w ściśle określonych jednostkach chorobowych — lista wskazań do tego zabiegu obecnie uwzględnia 60 chorób a w pozostałych nie stosuje się leczenia nakłuwaniami. Skuteczność akupunktury, jakkolwiek duża, również ma pewne granice i dlatego nie można żądać od niej zbyt wiele i łączyć z nią nieuzasadnionych nadziei. Z tego też względu książka moja przestrzega Czytelnika przed nadmiernym optymizmem związanym z tą metodą.

Nie można pomijać również ekonomicznego aspektu stosowania akupunktury. Jest to sposób leczenia tani, nic wymagający skomplikowanych instrumentów ani też aparatury, który może być stosowany nie tylko w gabinecie lekarskim, w oddziale szpitalnym czy sanatoryjnym, ale również w schronisku turystycznym, na campingu i w prymitywnych warunkach chaty wiejskiej.

Akupunktura ma również jedną ważną cechę — zastępuje w szerokim zakresie leczenie farmakologiczne. Za stosowaniem akupunktury na szeroką skalę przemawiał, także względy społeczne — otóż znajduje ona coraz szersze zastosowanie w postępowaniu odwykowym u palaczy tytoniu, u alkoholików i narkomanów, które to plagi dziesiątkują europejskie społeczeństwo. Należy też podkreślić, że obok właściwości terapeutycznych obdarzona jest ona również właściwościami przeciwbólowymi i dlatego znalazła zastosowanie również w poradniach walki z bólem oraz w oddziałach chirurgicznych, w których ponadto jest wykorzystywana do zwalczania przykrych objawów pooperacyjnych.

Kończąc moje wstępne uwagi pragnę jeszcze podkreślić, że niniejsza książka stanowi jedynie ogólny zarys akupunktury w ujęciu popularnym i w żadnym wypadku nie można jej uważać za podręcznik, gdyż szereg podstawowych zagadnień zostało jedynie wspomnianych. [Zbigniew Garnuszewski]

Prof. dr med. Zbigniew Garnuszewski urodzony w 1917 r. w Helsinkach (Finlandia), dzieciństwo spędził w Tczewie, a lata młodości w Gdyni. W roku 1934 rozpoczął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Studia te ukończył już w czasie wojny 30.IV.1940 r. na Wydziale Lekarskim UJM w Warszawie. Lata wojny spędził w Opolu Lubelskim — małej miejscowości w pobliżu Kazimierza nad Wisłą, pracując w tamtejszym szpitalu.

Po zakończeniu II wojny światowej osiedlił się we Wrocławiu i w tamtejszej Akademii Medycznej w Klinice Chorób Płuc rozpoczął karierę pracownika naukowego, którą kontynuował w późniejszych latach w Warszawie i Szczecinie. W roku 1947 uzyskał stopień doktora medycyny, w roku 1955 tytuł docenta, a w roku 1961 tytuł profesora nadzwyczajnego — ten ostatni w Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie w której przez 10 lat kierował Katedrą i Kliniki Chorób Płuc i Gruźlicy. W latach 1966-1968 przebywał w Afryce Zachodniej w Republice Niger, pracując w Centralnym Szpitalu w stolicy tego kraju Niamey. Pobyt w Afryce stworzył mu sposobność poznania tamtejszych ludowych metod leczenia (skaryfikacje, bańki, kauteryzacja itd.), które w rękach afrykańskich uzdrowicieli niejednokrotnie przynosiły zadziwiająco dobre wyniki leczenia.

W trzy lata później podczas podróży na ekspresowcu „KUŹNICA” na Daleki Wschód, gdzie pełni funkcję lekarza, miał sposobność przyjrzenia się w Singapurze, Hong Kongu oraz w Japonii metodom tradycyjnej medycyny orientalnej, z których największe wrażenie zrobiła na nim akupunktura. Odtąd zaczął studiować i badać jej możliwości terapeutyczne oraz zgłębia mechanizm działania terapeutycznego i przeciwbólowego nakłuwania. Ukończył liczne kursy akupunktury, w tym w 1981 r. Międzynarodowy Kurs Akupunktury Wyższego Stopnia w Nankinie, gdzie uzyskał dyplom chiński honorowany na całym świecie.

Profesor Zbigniew Garnuszewski jest specjalistą ds. Akupunktury przy Ministrze Zdrowia i Opieki Społecznej oraz Przewodniczącym Polskiego Towarzystwa Akupunktury, kieruje też Poradnią Leczenia Akupunkturą w Warszawie.

Spis treści [tytuły rozdziałów – patrz foto]:

Wstęp;

• I. Moja droga do akupunktury;
• II. Blaski i cienie współczesnej medycyny europejskiej;
• III. Historia akupunktury;
• IV. Chińska filozofia medycyny;
• V. Metody diagnostyczne chińskiej medycyny tradycyjnej;
• VI. Neurofizjologiczne podstawy akupunktury;
• VII. Kanał energetyczne, ich odnogi [kolaterele] i punkty akupunktury;
• VIII. Topografia 12 głównych meridianów oraz najważniejszych meridianów cudownych i punktów z niemi związanych. Właściwości terapeutyczne najważniejszych punktów akupunktury;
• IX. Najczęściej nakłuwane punkty dodatkowe [Extra];
• X. Topografia punktów małżowiny usznej [wprowadzenie do auriterapii];
• XI. Topografia stref terapeutycznych czaszki [wprowadzenie do kraniopunktury];
• XII. Instrumentarium. Technika nakłuwania. Odczyny i powikłania;
• XIII. Wpływ nakłuwań na czynność ustroju ludzkiego;
• XIV. Akupresura [masaż punktowy];
• XV. Termopunktura [przeżegnanie, przypieczki, przegrzewanie];
• XVI. Leczenie bańkami [terapia próżniowa];
• XVII. Elektropunktura;
• XVIII. Laseropunktura;
• XIX. Metoda Ryodoraku;
• XX. Wskazania i przeciwwskazania do nakłuwań;
• XXI. Wykorzystanie do celów obronnych punktów akupunktury i stref z nimi związanych;
• XXII. Akupunktura w medycynie sportowej;

Struktury anatomiczne nakłute igłami wprowadzonymi z najważniejsze punkty aktywne biologiczne;

Posłowie.

- Polecam!