«Песня о павлиньей сумке», Ник Кейв

Polska premiera najnowszej książki Nicka Cave'a. Kolejna świetna tegoroczna premiera Biura Literackiego po wydanej w styczniu "Tarantuli" Boba Dylana. Liryczna i halucynacyjna mieszanka prozy, poezji, tekstów piosenek oraz autobiografii będąca poszukiwaniem źródła sensu, inspiracji i miłości.  Zarazem – jak to określa sam Cave – „poemat drogi i horror, gdzie Autostopowicz miesza się z "Księgą Psalmów", z Johnem Berrymanem, z domieszką indygenizmu i 'Ziemi jałowej', z 'Cocksucker Blues', 'Nosferatu', z Marilyn Monroe, Jimim Hendrixem i Janis Joplin, i z każdym, kto utonął we własnych wymiotach".

Nakładem Biura Literackiego ukazała się właśnie najnowsza książka Nicka Cave'a "Pieśń torby na pawia" w przekładzie Tadeusza Sławka, o której "New York Times" pisał tuż po wydaniu: "Liryczna i halucynacyjna mieszanka prozy, poezji, tekstów piosenek i autobiografii". Spisana w całości na samolotowych torebkach chorobowych (tytułowe sick bags) swoista "kronika" czy "odyseja" rozrosła się podczas tournée obejmującego 22 miasta z 2014 roku do pełnowymiarowego poematu prozą, będącego poszukiwaniem źródła sensu, inspiracji i miłości.

"Byłem w drodze do Nashville i pomyślałem: No dobrze, lepiej zacznę w końcu pisać te piosenki. Ale nie miałem przy sobie notesu, więc sięgnąłem po torbę na wymioty, żeby zapisać na niej słowa do piosenki, którą zatytułowałem 'Pieśń torby na pawia'" – pisze w autokomentarzu na okładce książki Nick Cave. "Torba samolotowa staje się w tej książce wszystkim, co kiedykolwiek kochałem, czego nienawidziłem. Są tutaj ludzie, którzy na mnie wpłynęli, i ludzie, których w pewnym sensie czczę, którzy latami odciskali na mnie swoje piętno".

Książkę z entuzjazmem przyjęła międzynarodowa krytyka. "Obsesyjne myśli narratora spoglądającego śmierci w twarz, zestawione ze złudzeniami sławy, to fascynujące studium śmiertelności" – komentował "Sunday Herald". "Cave nie cofa się przed tym, by przydać swoim doświadczeniom blasku, ale nie po to, by wydały się czystsze lub piękniejsze, ale raczej by uczynić je bardziej realistycznymi. Książka jest niczym piosenka śpiewana głosem wspomnień i tęsknoty" – recenzował "Booklist".

"Nick Cave napisał książkę zachwycającą i porywającą, która zawiodła mnie w rejony wielobarwne i wielobrzmienne, czasem pełne smutku i żalu, a czasem uspokajające w dzikich dniach euforii" – pisze w pierwszej polskiej recenzji książki Paweł Tański. "Wiele tu zachwycających fraz, wiele przejmujących linijek, wiele wspaniałych obrazów, moc ironii, humoru, groteski. Język tych wierszy pulsuje i gra, niesie melodię, która sprawdza się także w polszczyźnie, dzięki tłumaczowi – Tadeuszowi Sławkowi".

To książka osobista – jak przyznał Nick Cave w rozmowie z Timem Lewisem dla brytyjskiego "Observera" – "Cenzurowanie samego siebie podczas pisania to coś, czego nie robię". Dzieło pozwala śledzić fascynujący i niespokojny zarazem proces myślowy artysty oraz delektować się jego ironicznym humorem i poetyckim językiem. Lekturze towarzyszy jednak również smutek – wiemy, że po tej trasie życie artysty zmieniło się dramatycznie wraz z tragiczną śmiercią jego 15-letniego syna latem 2015 roku.

Nick Cave to urodzony w 1957 roku australijski muzyk, poeta, pisarz, kompozytor i aktor. Założyciel i członek zespołu The Boys Next Door (później The Birthday Party) oraz współzałożyciel grupy Nick Cave and the Bad Seeds, z którą wydał szesnaście albumów studyjnych. W 1989 roku ukazała się jego pierwsza powieść "Gdy oślica ujrzała anioła", wyróżniona nagrodą Time Out Magazine, a w 2009 druga – "Śmierć Bunny’ego Munro". "Pieśń torby na pawia" jest jego najnowszą publikacją. Autor mieszka w Brighton.

Tadeusz Sławek, autor przekładu "Pieśni torby na pawia", jest tłumaczem, poetą, prozaikiem, eseistą i wybitnym filologiem. Nieprzerwanie od 1971 roku pozostaje związany z Uniwersytetem Śląskim, gdzie w latach 1996–2002 był rektorem. Wraz z kontrabasistą Bogdanem Mizerskim wykonuje eseje na głos i kontrabas. Za wybitne zasługi dla polskiej literatury i kultury został uhonorowany w 2017 roku Poznańską Nagrodą Literacką im. Adama Mickiewicza. O "Pieśni torby na pawia" mówi, że jest to "podróż do kresu samotności".