Божья дрель, дрель

Ks. prof. Jan Walkusz, od niedawna emerytowany pracownik Wydziału Teologicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, tej uczelni poświęcił większość swojego zawodowego życia. W trakcie swojej wieloletniej pracy w KUL był m.in. kierownikiem Katedry Historii Kościoła XIX i XX wieku i dyrektorem Instytutu Historii Kościoła. Zawodowo zajmuje się historią. Ale ks. prof. Walkusz jest – przypomnijmy – nie tylko historykiem Kościoła, ale także poetą (wydał siedem tomów poetyckich) oraz eseistą polskim i kaszubskim. Jako poeta kaszubski debiutował w 1977 r. kilkoma wierszami opublikowanymi w piśmie „Pomerania”. Pierwszy tomik pt. Kańta nôdzejë (Rąbek nadziei) opublikował w Gdańsku w roku 1981.

Wiertle Bòżégò widu, które ks. Jan Walkusz oddaje właśnie czytelnikowi do lektury, powstawały przez lata, a ich Autor nie myślał zapewne, że ostateczny kształt przyjmą na jubileusz Konkursu. Zasadniczą częścią książki są bowiem literackie kazania, które ks. Walkusz wygłaszał podczas Mszy świętych towarzyszących konkursowi w Chmielnie.

Dodajmy od razu, że nie są to sensu stricto kazania, lecz raczej minieseje, utwory poetyckie, małe prozy poetyckie, czasami ubrane w formę białego wiersza, których myślą przewodnią zdają się słowa „pòlsczé, kaszëbsczé, mòje”, które zaczerpnięto z tytułu pierwszego tekstu zamieszczonego w książce („Pòlsczé, kaszëbsczé, mòje Zeloné Swiątczi”).

Spis treści / Spisënk zamkłotë

Słowo o książce i jej autorze / Słowò ò ksążce i ji aùtorze

W mòcë Dëcha

Pòlsczé, kaszëbsczé, mòje Zeloné Swiątczi

W òbiegù wôrtnotów

Wiertle prôwdë ò se w widze dëcha

Bòskô Mëma najʼ codniowëch doznôwków

Nënka najich dróg i naji historii

Stanica najʼ dzejów i naji dejë

Stegną wiarë… w jimiã Bòsczé

Razã w Jimiã Bòsczé

Zanim zôrno chlebã sã stónie

Żebë na widnikù nie bëła blós hewnota

Prôwda jak òdżin, co nie nikwi…

Wiertle codniowi chrzescëjańsczi prôwdë

Słowa Swiôdka wiarë i Zastôwcë prôwdë na przëbôczenié

Òdżin w rãkach i sztãpel wiarë na skarni

Szukanié zôczątkù i kùńca

W òbiegù rodnëch wôrtnot

Znak na dargã

Midzë swiôdkã a przeniewiércą

Płom rozlubionëch w kaszëbsczi mòwie

Żlë miłota – to za Bóg zapłac

Miłota spòd stołu

Zanim bãdze za pózno

Żlë miłota – to za Bóg zapłac