Системный и политический таран - Лех Мажевский NOWA TW

Lech Mażewski

Ustrojowopolityczny taran

Polityka NSZZ Solidarność a przemiany ustrojowe w PRL w latach 1980-1982

• Książka nowa, nieużywana
• Wydawnictwo von Borowiecky
• Rok wydania 2017
• Wymiary: 170 x 240 mm
• Stron: 508
• Twarda oprawa

Wydarzenia lat 1980-1982 powoli przechodzą z pamięci swych uczestników i obserwatorów do opracowań historycznych. To na ich podstawie będą je lepiej lub gorzej pamiętały a zatem i rozumiały kolejne pokolenia Polaków. Biologia jest tu nieubłagana. Osoby będące dziś w wieku 50+ stają się ostatnimi z tych, których pamięć o tamtych wydarzeniach została ukształtowana przez nie same, a jedynie korygowana jest przez opracowania historyczne i to w zależności od zdolności i chęci zainteresowanego, od jego otwartości na nowe ujęcia teoretycznie znanych wydarzeń.Co więcej, od kilku już lat jesteśmy też świadkami i uczestnikami reinterpretacji, a nawet rewizji dotychczasowych narracji o powstaniu narodowym? społecznym zrywie?, buncie robotniczym?, karnawale? tzw. pierwszej "Solidarności" i stanie wojennym jako "zdradzie"?, "okresie rewitalizacji stalinizmu"?, "mniejszym złu"? "akcie ratującym państwo i »substancję biologiczną narodu« przed sowiecką interwencją"? Lech Mażewski proponuje oryginalne spojrzenie na tamte wydarzenia. Nie umniejsza znaczenia, jakie dla Polski i jej późniejszych losów miało powstanie po fali sierpniowych strajków 1981 roku "Solidarności", która pomyślana pierwotnie jako jawna kontynuacja nielegalnie działających w PRL Wolnych Związków Zawodowych, stała się wkrótce wielkim, przez chwilę liczącym około 10 mln członków ruchem społecznym, ale wskazuje na błędy, jakie wówczas gremia kierownicze tego ruchu popełniły, jeśli nie przyczyniając się, to na pewno ułatwiając władzom komunistycznym podjęcie decyzji i przeprowadzenie z sukcesem dla nich stanu wojennego.Mimo to jednak, autor przyznaje ruchowi "Solidarności" rolę głównej siły sprawczej, tytułowego taranu, który nieodwołalnie zmienił Polskę i to mimo trwającego kilka lat "sukcesu" stanu wojennego. Od zaistnienia "Solidarności" nic już nie było w Polsce takie jak przedtem. Nadwątleniu, a potem systematycznemu kruszeniu ulegała władza partii komunistycznej, jej rolę w systemie ze wszystkimi tego dla siebie skutkami przejęły struktury wojskowo-policyjne, sygnalizując w ten sposób m.in. wyczerpanie się rezerw ideowych systemu. Rozpoczął się też demontaż niewydolnej gospodarki planowej i nie dał na dłuższą metę powstrzymać proces demokratyzacji systemu politycznego. Wyłomu w komunistycznym betonie dokonała "Solidarność", ale nie ona już, zdaniem Autora, poprowadziła i przeprowadziła zmiany, które ostatecznie doprowadziły nas do stanu obecnego. Jednym z walorów opracowania Mażewskiego jest bowiem wskazanie na mającą charakter ewolucyjny ciągłość przyczynowo-skutkową między PRL początku lat 80. XX wieku, a obecnym stanem tzw. III Rzeczypospolitej. Odpowiedź na pytanie, czy proces ten mógł przebiegać inaczej, a zatem, czy mógł też wydać inne, być może lepsze owoce, pozostawiamy czytelnikom...

Wydawnictwo przeprasza prof. Antoniego Dudka, autora recenzji zamieszczonej na okładce książki,  za poniższy błąd.

Jest: Podstawową zaletą książki Mażewskiego jest krytyczne spojrzenie na „Solidarność”, przy równoczesnym uznaniu jej roli jako katalizatora przyspieszającego zmiany ustrojowe zachodzące w PRL. Autorowi udało się dość precyzyjnie odtworzyć przebieg sporu toczonego przez dwa główne nurty (radykalny i umiarkowany), jakie powstały w kierownictwie „Solidarności”, a także wyjaśnić powody słabnięcia poparcia społecznego dla związku, widocznego zwłaszcza w drugiej połowie 1981 r., co z kolei częściowo wyjaśnia przyczyny niewielkiej skali strajków i protestów przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego. Bardzo interesująco Mażewski przedstawił też zmiany w przepisach prawnych, regulujących zasady działalności gospodarczej, wskazujące na stopniową liberalizację systemu ekonomicznego PRL. Szkoda, że „Solidarność” nie dostrzegała tych zmian, forsując konieczność demokratyzacji ustroju (z opinii wydawniczej prof. dr. hab. Antoniego Dudka).

Powinno być: Podstawową zaletą książki Mażewskiego jest krytyczne spojrzenie na „Solidarność”, przy równoczesnym uznaniu jej roli jako katalizatora przyspieszającego zmiany ustrojowe zachodzące w PRL. Autorowi udało się dość precyzyjnie odtworzyć przebieg sporu toczonego przez dwa główne nurty (radykalny i umiarkowany), jakie powstały w kierownictwie „Solidarności”, a także wyjaśnić powody słabnięcia poparcia społecznego dla związku, widocznego zwłaszcza w drugiej połowie 1981 r., co z kolei częściowo wyjaśnia przyczyny niewielkiej skali strajków i protestów przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego. Bardzo interesująco Mażewski przedstawił też zmiany w przepisach prawnych, regulujących zasady działalności gospodarczej, wskazujące na stopniową liberalizację systemu ekonomicznego PRL.