Люминаль Бартош Савицкий

Luminal

Bartosz Sawicki

Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Centrum Animacji Kultury w Poznaniu

Poznań 2018

ISBN: 978-83-65772-35-0

liczba stron: 78

oprawa miękka ze skrzydełkami

.

Opis wydawcy

.

Bóg przykłada palec do ust

czasami myślałem o początkach świata

o potencjale ciszy ukrytym w kamieniach

brałem je wtedy w ramiona jak niemowlęta

chcąc odwlec wybuchy uśpionego płaczu

.

lekcja religii

w białej jak posypane wapnem groby

katechetycznej salce

zakochana w Chrystusie siostra zakonna

opowiada historię o świętym Pawle

nad Aleppo od płonących dachów

zapala się niebo i oślepia Jahwe

tam zmarłych grzebie się w ziemi

jak ocalałe nasiona spopielanych drzew

wierząc że na nowo wyrosłe cienie

ugaszą pożary i Bóg odzyska wzrok

.

zajęcia pozaszkolne

obejmował przęsła wiaduktu

jakby się witał z przyjacielem

.

od uderzeń żeliwnych kół

o betonową klawiaturę torów

dostawał skurczów żołądka

.

pręgi światła nicowały skronie

a skorodowane wagony

wywoziły dziecięce marzenia

na stacje pełne ludzi

wierzących

w szczęśliwe numery peronów

.

(fragmenty książki)

.

Bartosz Sawicki w tomie poetyckim Luminal zawiera z czytelnikami pakt, w którym najistotniejsze są dwa paragrafy. Po pierwsze – będzie to poezja wszystkożerna, sięgająca po wszelkie rejestry kultury i rzeczywistości, pojawią się w niej i przykładający palec do ust Bóg, i crack zawijany w sreberka, i płonące Aleppo, i nasączony krwią tampon, i indyjska medycyna – Ajurweda; po drugie – ta wszystkożerność nie zmierza do osłabienia rangi poezji, ale przeciwnie, ma maksymalnie poszerzyć pole, po którym poeta może się poruszać. A to istotne, ponieważ wiersze nie służą autorowi do towarzyskiej maskarady, autotematycznego mędzenia, pielęgnowania dekonstrukcyjnych furii, ale – co za oldschool! – mogą być narzędziami do komunikacji ze światem, z drugą osobą (z wyobrażeniem drugiej osoby, pamięcią o niej). Głos mówiący w tych utworach jest głosem kogoś zanurzonego w codzienności, w polifonii płynnego świata – ale jednocześnie nierozpaczającego z powodu Bóg wie jakich ran przez ową chropowatą codzienność zadanych – i z tej pozycji próbującego wypatrzyć wszystkie te jakby prowizoryczne, pozornie podlegające nieustannym negocjacjom, ale jednak trwałe prawdy, które, w co wierzą poeci tacy jak Bartosz Sawicki, literatura może wyświetlić.

.

Alan Sasinowski

.

Bartosz Sawicki (ur. w 1971 r. w Szczecinie) – poeta, fotograf, po­dróżnik, politolog. Człowiek wielu profesji: kucharz, lekkoatleta, magazynier, pracownik zoo i linii produkcyjnej w przetwórni ryb, ku­rier, kierowca, okazjonalny pracownik budowlany, renowator mebli, restaurator, ogrodnik, właściciel klubu muzycznego i firmy reklamo­wej, ekspedient, sprzątacz, dziennikarz, korespondent sportowy, bar­man, psi behawiorysta, pomysłodawca i producent szeregu projektów artystycznych. Wydał tomy wierszy Krucha wieczność i Stan alfa.

.

Autor okładki i koncepcji graficznej: Piotr Zdanowicz