Позднее эхо Артур Шлосарек

Późne echo

Artur Szlosarek

Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Centrum Animacji Kultury w Poznaniu

Poznań 2017

ISBN: 978-83-65772-17-6

liczba stron: 192

oprawa miękka ze skrzydełkami

.

Opis wydawcy

.

Intermezzo

o mocy tygodnia, o dygotająca szpulo czasu,

o wydęte usteczka zabiegów, które każdy

z pietyzmem pielęgnuje, usiłując uniknąć

zagłady, o bławatku zasadzony w filiżance,

który rozciągasz się słodko, łącząc

bezwiednie obawę ze wzrostem, o kucający

pod stołem podmiocie, rejestrujący namiętność,

z jaką kurz zdobywa twoje półbuty, o fakcie,

na mocy którego bezkształt światła uwzniośla

załamania firanki, o, jak w niedokręconym

kranie stukająca kroplówko tygodnia,

dzięki tobie kropla wody, lecąc, zanim się

rozpryśnie, odbija w sobie to, co jest

w zasięgu jej spadania, dzięki tobie

nawet najgłupsze zdanie ma siłę zaklęcia

.

W tłumie

W prawdziwej tragedii nikt nie ma racji: nikt. W tłumie

Tłumnie jak w trumnie. Jak w tłumie, w trumnie –

Jednak za wcześnie jeszcze, by powiedzieć: „Późno już”.

Wiersz sięga po rym: ale przerwa w monologu nie pomnaża sensu.

(Wyjmij ostrożnie butelkę z kredensu, za późno już na miłość).

.

Każdy

Chce dalej żyć – dokładnie tak, jak do tej pory nie żył.

(I jeśli jest strach, drogi, to jedynie przed tym, czego nie ma.

Dlatego w to, co się robi, trzeba wierzyć). Podczas

Gdy nie ma snu bez bólu i nie istnieje ból bez snów,

Nowe niebo na chwilę przywraca kłopotliwą niewinność.

.

Nie będzie

Więc przesadą, jeśli powiesz, że żyjesz w czasie teraźniejszym,

Bo jest tak, jakbyś płynął z ławicą ryb, podczas gdy na zegarze

Uderza wpół do dziewiątej do końca. Dziś kontekst nie jest celem:

Niby znasz wszystkich, a jednak po śmiechu poznajesz niewielu,

.

Kiedy krzyczysz

Przez śmierć, a my – nie mamy cierpliwości.

.

(fragmenty książki)

.

Podawane życzliwej uwadze czytelnika Późne echo nazwałbym mimo wszystko autorskim wyborem wierszy Artura Szlosarka. Wbrew zasadzie, czy też po prostu zwyczajowi serii wydawniczej, w której niniejszy tom się ukazuje, został on skomponowany przez autora wierszy, przy stosunkowo skromnym współdziałaniu krytyka. Współpraca ta polegała na zaproponowaniu tytułu książki oraz dokonaniu przez tego drugiego wstępnej selekcji utworów poetyckich, które następnie zostały uzupełnione licznymi innymi, dobranymi przez poetę. Układ książki, uwzględniający kompozycję każdego z tomów poezji, jakie dotąd wydał Artur Szlosarek, jest dziełem kompromisu pomiędzy potrzebą oryginalności a respektem dla chronologii druku i postulatem reprezentatywności. Wybrane wiersze z rozmysłem ułożono zgodnie z ich następstwem w kolejnych książkach lirycznych.

.

Uważam, że choćby najlepszy – czym tę „najlepszość” mierzyć, gdzie pewny przepis na nią? – wybór poezji sporządzony przez krytyka nie wytrzyma porównania z wyborem autorskim. Przecież wybór to nie tylko – a nawet nie przede wszystkim – interpretacja. To również ingerencja w twórczość, w dorobek. Sam nie wiem, czego trzeba by mieć w nadmiarze: odwagi, pewności siebie, buty czy (przewrotnie) fantazji, by nazbyt ochoczo i z przekonaniem o swojej nieomylności wbrew woli poety taką ingerencję podejmować.

.

Paweł Mackiewicz (fragment z Posłowia)

.

Artur Szlosarek (ur. 1968 w Krakowie) – autor książek poetyckich: Wiersze napisane (1991), Wiersze różne (1993), Popiół i miód (1996), Camera obscura (1998), List do ściany (2000), Wiersze powtórzone (2002), Pod obcym niebem (2005), Święto szparagów (2010), Ołówek rzeźnika (2012). Tłumacz Aforyzmów z Zürau Franza Kafki (2007), a także wierszy Paula Celana, notatek Waltera Benjamina oraz aforyzmów G. Ch. Lichtenberga. Wyróżniony Nagrodą Fundacji im. Kościelskich (1993). Nominowany do Nagrody Nike (1997). Laureat Nagrody Poznańskiego Przeglądu Nowości Wydawniczych: Książka Jesieni (2005). Mieszka w Berlinie.

.

Autor okładki i koncepcji graficznej: Piotr Zdanowicz