Знак за вопросом

Znak za pytaniem

Konrad Wojtyła

Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Centrum Animacji Kultury w Poznaniu

Poznań 2017

ISBN: 978-83-65772-08-4

liczba stron: 52

oprawa miękka ze skrzydełkami

.

Opis wydawcy

.

Wbrew temu, co mówi tytuł, i co chciałaby, wraz z tytułem, narzucić nam muzyka językowych przetasowań, Konrad Wojtyła nie stawia znaków za, ale przed pytaniem. Na tym, oprócz innych cnót, polega siła tych intrygujących wierszy. Najczęściej to znaki, które łatwo przeoczyć: jakieś nie, jakieś nic. Zaprzeczenia i nicości, zniknięcia i nieobecności, ale też przesunięcia, przewrotki i przesłowienia, obowiązkowo w liczbie mnogiej, nieraz kończące się na że, po których pojawić się może, już poza wersem i jakby do nich w kontrze, pytanie, ostatni ze znaków tej poezji. Znaczyć ciszę za pytaniem każdy z nas będzie musiał już na własny rachunek.

.

Jerzy Jarniewicz

.

Skoro, jak twierdzi Konrad Wojtyła, „wszystko uchyla się przed znaczeniem”, to zadaniem poezji najpewniej pozostaje poszukiwać miary owego uchylenia, ewentualnie ponownie stawiać do pionu ową mityczną całość, która kapituluje przed każdym poetyckim gestem. Gestów językowych w tych nowych wierszach znajdzie czytelnik bez liku. Nie są to wystudiowane pozy. Raczej chodziłoby o grę dobrych, a nawet najlepszych, awangardowych manier, jakimi wypada się wykazać, kiedy „wszystko” leży w gruzach, a przecież nie jest to powód do większych niepokojów. Niepokojące natomiast jest to, jak z tą świadomością radzi sobie wiersz współczesny. Ten pisany przez Wojtyłę radzi sobie doskonale.

.

Krzysztof Siwczyk

.

[znak za pytaniem]

Zrób stos i opisz skok – na świętość,

bardziej tak niż śmak i śnieg, i ołtarz

w martwym punkcie; kłam, że w dymie

skrapla się rtęć, a brokat starej architektury

błyszczy się i lśni – mów, że ślini nas sen i

przez sen jest zły, że tu masz to, a tam masz nic,

albo że obłęd; skutki sutry. Himalaje

bez zabezpieczenia – w najlepszym razie rak

albo hipotermia; że humor flegmy, dowcip,

co nie bawi nikogo poza zbawianym; że nie istnieje

nic, na co można by się powołać – nie woła nas nic,

co mogłoby istnieć; że wszystko uchyla się

przed znaczeniem i boi się, i drży; że mierzymy

się już miarą rzeczy ostatecznych i ten gest,

co otwiera wszystkie drzwi; że ogień, że krzyż

i jak wypadasz z ram wiersza i spadasz – i kiedy

skreślasz znak za pytaniem; językiem, że.

.

(fragment książki)

.

Konrad Wojtyła (1979) – poeta, dziennikarz, krytyk literacki, wiceprezes Fundacji im. Sławomira Mrożka. Autor pięciu książek poetyckich, m.in.: może boże (2010) – nagrodzonej Lubuskim Wawrzynem Literackim i Czarny wodewil (2013) oraz zbioru wywiadów Rewersy. Rozmowy literackie (2014). Przełożył z jidisz na polski wiersze Eliasza Rajzmana zebrane w tomie Mech płonący (2015). Współredaktor książki Rafała Wojaczka Nie te czasy. Utwory nieznane (2016). Tłumaczony na język angielski, niemiecki, ukraiński, czeski i słoweński. Mieszka w Szczecinie.

.

Autor okładki i koncepcji graficznej: Piotr Zdanowicz