Бег ради здоровья Ежи Скаржиньский

Stan: dobry

Nie biegasz? Jeszcze nie biegasz! Będziesz biegał! Prędzej czy później! Jeśli nie chcesz biegać pókiś zdrów, będziesz musiał biegać, gdy zachorujesz – przestrzegają lekarze. Jogging – amerykański „wynalazek” z lat 60. ubiegłego stulecia systematycznie „zaraża” ludzkość. A jego narodziny, jak każde początki, były trudne – zwłaszcza w Polsce. Złodziej albo głupi – tak oceniano biegaczy w latach 70. Przecież pukanie się w czoło jest gestem wymownym. I jednoznacznym. Tę opinię poprawiła dopiero telewizja, która z racji narodzin maratonu w Warszawie (1979) zaczęła propagować akcję „Bieg po zdrowie”. Jej animatorem i propagatorem był nieodżałowanej pamięci redaktor Tomasz Hopfer. To on z srebrnego ekranu namawiał Polaków do korzystania z dobrodziejstw nowej mody zza Oceanu. A że miał dar przekonywania, na starcie stanęło ponad 2 tysiące biegaczy. Przy 400 biegaczach startujących w szóstej wtedy edycji maratonu berlińskiego ta liczba robiła wrażenie. Teraz na starcie w Berlinie staje ponad 30 000 biegaczy! W Warszawie marzymy o powtórce z debiutu. Niestety! Czy tego nie można zmienić, czy nie możemy dogonić uciekającego – na własnych nogach – świata? Nie potrzeba zakupić nowych technologii, choć pomysł na jogging – bardzo przyziemny – wydaje się technologią kosmiczną! Kopernik ruszył Ziemię, my ją rozbiegajmy, by się nie zatrzymała! Na świecie biega już systematycznie, przynajmniej 3 razy tygodniowo, 150 milionów ludzi: kobiety i mężczyźni, na każdym kontynencie, we wszystkich krajach świata, ludzie wszystkich ras, wyznań, zawodów (także prezydenci państw, ministrowie, gwiazdy filmów i estrady), od nastolatków do staruszków. Startują w tysiącach biegów odbywających się każdego roku od bieguna północnego do południowego, wbiegając na Kilimandżaro i „połykając” kilometry w depresji Morza Martwego.