Кандинский - Очерки об искусстве и художниках (Кандинский)

Na innej naszej aukcji pierwszy tom pism Kandinskiego wydany w tej samej serii w opracowaniu graficznym według projektu Maxa Billa.

Kandinsky

Eseje o sztuce i artystach

• przekład: Ewa Borsuk
• wydawnictwo: Rewizje
• liczba stron: 240
• format: 148 x 209 mm
• oprawa twarda z obwolutą
• wydanie drugie poprawione i uzupełnione
• EAN: 9788396608000

Prezentowane wydanie zawiera najpełniejszy zbiór pism Kandinskiego dostępny na polskim rynku. Na książkę składa się 35 artykułów napisanych w latach 1912–1943, które uzupełnia tyle samo reprodukcji rysunków i drzeworytów z lat 1910–1944.

Niniejsza edycja oparta jest o wydanie, które ukazało się w symbolicznym nakładzie w 1991 roku jako pomoc dydaktyczna dla studentów Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej i które przez to jest praktycznie nieznane szerszej publiczności. Tekst został znacząco przeredagowany oraz uzupełniony o esej „Droga do sztuki” pominięty w pierwszym wydaniu z powodów technicznych.

Książka została opracowana w układzie typograficznym Maxa Billa, który dokonał także wyboru esejów, przygotował słowo wstępne, a każdy tekst poprzedził krótkim komentarzem.

Do wydania polskiego wprowadzono drobne zmiany – zamieszczono schemat w artykule „i” nieprzedrukowany w edycji niemieckiej, a esej „Linie tańca” uzupełniono o brakującą fotografię.

Przedrukowane w książce ilustracje pochodzące z cyklu „Obrazki z wystawy” zreprodukowano z użyciem oryginalnego rastra.

Ze wstępu Maxa Billa:

Książkę tę można uznać za trzeci tom pism teoretycznych o sztuce napisanych przez Kandinskiego. Pierwszym byłaby tu praca „O duchowości w sztuce”, która ukazała się po raz pierwszy w grudniu 1911 roku w Monachium, w wydawnictwie Pipera. Drugim mogłaby być książka „Punkt i linia a płaszczyzna”, wydana przez Alberta Langena w Monachium w 1926 roku jako dziewiąta publikacja w serii Biblioteka Bauhausu. Obie te książki Kandinsky napisał jako powiązane ze sobą traktaty teoretyczne; drugi stanowi logiczną kontynuację pierwszego.

Ta nowa książka, której nadałem tytuł „Eseje o sztuce i artystach”, różni się od pozostałych tym, że nie jest ułożoną przez Kandinskiego całością, lecz zbiorem i wyborem jego esejów zamieszczonych w różnych publikacjach. Jeśli pozwoliłem sobie kilku z nich nie uwzględnić, to dlatego, że treść ich była niemal identyczna, to znaczy, że z dwóch artykułów powstałych w tym samym okresie, z których przypuszczalnie jeden wynika z drugiego, wybrałem ten ważniejszy.

Różne były powody powstania tekstów. Pierwszy zamieszczony w tym zbiorze esej „O formie” Kandinsky napisał dla znanego almanachu „Der Blaue Reiter” jako kontynuację idei zawartej w pracy „O duchowości w sztuce”. Poczynając od tego tekstu, poprzez rozprawy o sztuce konkretnej (po roku 1938), aż po tekst do księgi pamiątkowej poświęconej Sophie Taeuber-Arp rozciąga się obszar zainteresowań autora: teksty o różnej objętości – od krótkiego wstępu do katalogu po wnikliwą rozprawę teoretyczną – stanowią, zwłaszcza po 1926 roku, kolejny etap rozwoju myśli przedstawionych w książce Bauhausu „Punkt i linia a płaszczyzna”. Dzięki temu teksty, szczególnie zaś te o sztuce konkretnej z ostatnich lat, stają się prawdziwym testamentem teoretycznym, a częściowo i sprostowaniem wypracowanych przez Kandinskiego podstaw sztuki, przede wszystkim malarstwa.