Magna Polonia nr 28 – Polityka hist. w sł. rabunku

Magna Polonia nr 28 – Polityka historyczna w służbie rabunku

Wydawca: Magna Polonia, lipiec-sierpień 2021, Format: A4, Ilość stron: 96,

W numerze jak zwykle znani i cenieni publicyści: Stanisław Michalkiewicz, Krzysztof Lech Łuksza, Michał Murgrabia, Radosław Patlewicz, Kazimierz Frąckiewicz, Radosław Sikora,  Anna Mandrela, Sławomir Suchodolski,  Tomasz Cukiernik, Marta Cywińska,  Ksiądz Roman Kneblewski i wielu innych.

Polityka historyczna w służbie rabunku - opis wydawcy:

"Co to jest “polityka historyczna”? To elegancka nazwa fałszowania albo naginania historii w celu osiągnięcia jakichś korzyści politycznych, materialnych, czy choćby prestiżowych.

“Zaczęło się to w roku 1990, kiedy to żydowskie organizacje “przemysłu holokaustu” postawiły “narodowi polskiemu” zarzut, że w obliczu “holokaustu” zachował się “biernie”. W roku 1994 w kołach politycznych USA pojawił się pomysł ostrzeżenia państw Europy Środkowej, że jeśli nie zadośćuczynią żydowskim roszczeniom majątkowym, to stosunki USA z tymi krajami się “pogorszą”. Oznaczało to szlaban na przystąpienie do NATO – co było wówczas ich priorytetem politycznym. Polski rząd wniósł do Sejmu projekt ustawy o stosunku państwa do gmin wyznaniowych żydowskich, przewidujący transfer majątku w nieruchomościach, szacowany na ok. 10 mld dolarów – i ta ustawa weszła w życie w roku 1997 i jest realizowana. Ale już w 1996 roku Israel Singer, ówczesny sekretarz Światowego Kongresu Żydów zwrócił uwagę, że oprócz majątku dawnych gmin żydowskich, na terenie Polski pozostał majątek osób prywatnych, w postaci “mienia bezdziedzicznego” i zagroził, że jeśli Polska nie zadośćuczyni tym roszczeniom, to będzie “upokarzana na arenie międzynarodowej”. Nie trzeba było na to długo czekać, zwłaszcza po zakończeniu niemieckiej pokuty i rozpoczęła się kampania “upokarzania” (…)” - Stanisław Michalkiewicz

“Badania archeologiczno-ekshumacyjne słynnej jedwabieńskiej stodoły i jej okolic prowadzono na przełomie maja i czerwca 2001 roku. Pomimo obiecujących początków i sprzyjającej pogody, prace nie zostały ukończone przez decyzję ówczesnego ministra sprawiedliwości RP, Lecha Kaczyńskiego. Tenże uległ naciskom środowisk żydowskich, by zawiesić ekshumacje i nie wyjaśnić sprawy do końca. Tymczasem nawet te niedokończone ekshumacje wraz z zeznaniami świadków dowodzą, iż za mord jedwabieński z 10 lipca 1941 roku odpowiedzialność ponoszą w całości Niemcy, zarówno jako sprawcy bezpośredni w postaci ciągnących za frontem oddziałów likwidacyjnych Einsatzgruppen (oddziałem mordującym Żydów/komunistów w Jedwabnem dowodził Hauptsturmführer Hermann Schaper), jak też sprawcy sensu largo, jako administratorzy okupowanych ziem polskich. (...)” - Radosław Patlewicz