Лопух, ДРЕВНИЙ ОВОЩ И СРЕДСТВО ДЛЯ КРАСИВЫХ ВОЛОС, СЕМЕНА

Łopian większy

(Arctium lappa)

Dwuletnia mrozoodporna roślina zielna i warzywo, dorasta do 2 m wysokości, należy do rodziny astrowatych. Występuje naturalnie w Europie, na Syberii, w Himalajach, Chinach, Japonii, Azji Mniejszej, na Kaukazie, w Japonii, Chinach i na Jawie uprawia się go jako warzywo, jest doskonałą rośliną miododajną. Łopian jest znany jako warzywo od starożytności.

Rośnie na żyznych glebach, przy drogach, na przychaciach, w zaroślach nadrzecznych, jest to roślina ruderalna. W pierwszym roku wegetacji tworzy różyczkę liściową ogromnych liści, dopiero w drugim roku z korzenia wyrasta łodyga kwiatowa, kwitnie w czerwcu-lipcu, kwiaty są fioletowo-różowe.

Korzeń jest biały, gruby i mięsisty, osiąga do 1 m długości i grubość 2-3 cm. Preferuje świeżą, wilgotną, bogatą w próchnicę ziemię, najlepiej rośnie w pełnym nasłonecznieniu. Nasiona najlepiej wysiewać w środku lata, zbiory następują 3 do 4 miesięcy po wysianiu, aż do późnej jesieni, kiedy korzenie stają się zbyt włókniste.

Korzeń łopianu, łodygi i ogonki liściowe są jadalne również na surowo, można je też kisić, gotować lub smażyć. Korzeń jest bardzo chrupiący i ma słodki, łagodny i jednocześnie ostry smak z lekko błotnistą ostrością, którą można zmniejszyć przez moczenie posiekanych/rozdrobnionych korzeni w wodzie przez 5-10 minut. Ostrość korzeni doskonale współgra z tłustymi potrawami, ponieważ mają delikatny, słodki smak ze względu na obecność inuliny, a także łagodny ziemisty posmak, ceniony w kuchni japońskiej.

Zawierają wspomniany cukier – inulinę, białka, tłuszcze, związki poliacetylenowe, fitosterole, nieduże ilości olejków eterycznych, glikozydy, saponiny, dużo siarki, fosforu, witaminę C, wapń i potas.

W Europie w średniowieczu łopian był bardzo popularnym warzywem, ale obecnie jest rzadko używany, z wyjątkiem Włoch i Portugalii, gdzie jest znany jako „bardana” lub „garduna”. Jest również znany pod tymi samymi nazwami i spożywany w Brazylii. Korzeń był od dawna tradycyjnie używany w Wielkiej Brytanii jako przyprawa do napoju ziołowego z mniszka lekarskiego i łopianu, napój nadal jest produkowany komercyjnie.

Jest to warzywo tradycyjnie stosowane w takikomi gohan (pilaw w stylu japońskim). Kolejnym popularnym japońskim daniem jest kinpira gobo (posiekany lub rozdrobniony korzeń łopianu i marchewka, duszony z sosem sojowym, cukrem, mirin i/lub sake oraz olejem sezamowym i posypany sezamem). Innym jest łopianowe makizushi, rolowane sushi wypełnione marynowanym korzeniem łopianu.

Korzeń łopianu można również znaleźć jako popularną smażoną przekąskę podobną w smaku i konsystencji do chipsów ziemniaczanych, czasami jest używany jako składnik dań w tempurze.

Jest to również bardzo znana roślina lecznicza, stosowana w zachodniej medycynie ludowej jako środek moczopędny, napotny i oczyszczający krew. Olej jest z powodzeniem używany do leczenia chorób skórnych, jako okład (zarówno olej, jak i wywar z rośliny) przyspiesza gojenie się ran, pomaga na trądzik, grzybicę, wysypki, owrzodzenia skóry, egzemę i łuszczycę. Napary i wywary z korzenia łopianu stosuje się wewnętrznie jako środek moczopędny, napotny i żółciopędny.

Często znajduje się w kompleksowych kolekcjach dla pacjentów z dną moczanową i metabolicznym zapaleniem stawów, jest skuteczny przy wrzodach żołądka, chorobach wątroby, hemoroidach, kamicy moczowej, działa też przeciwgorączkowo. Istnieją dowody na to, że preparaty łopianowe są skuteczne w leczeniu nowotworów złośliwych, jest składnikiem herbaty przeciwnowotworowej Essiac.

Olejek z korzenia łopianu jest używany w kosmetyce. Z korzeni wytwarza się olej, który jest składnikiem niektórych kosmetyków, szamponów i produktów do pielęgnacji włosów, wzmacnia włosy i zapobiega ich wypadaniu.

Cena za sztukę na Kup Teraz dotyczy ponad 100 nasion.