Туризм боевых искусств Войцех Цинарский

Turystyka sztuk walki

Turystyka sztuk walki rozumiana jest niekiedy jako wyjazdy do destynacji, gdzie główna atrakcja łączy się z kulturą sztuk walki - jak w przypadku klasztoru Shaolin [cf. Miller Griffith 2010]. Tu jednak będzie ona rozumiana jako wyjazdy w celu realizacji praktycznych studiów lub badań nad sztukami walki. Często przeplata się ona z innymi postaciami turystyki.

Uzasadnieniem wyboru tematu tej dość niszowej postaci turystyki kulturowej, edukacyjnej i samorealizacyjnej jest długoletnie jej praktykowanie (od lat 80.) i zainteresowania naukowe autora. Ten motyw autobiograficzny wydaje się tu dość istotny. Zwłaszcza od roku 2000, gdy autor książki podjął się opisu własnych podróży dla studiów sztuk walki oraz próby naukowej interpretacji fenomenu tego rodzaju turystyki. Jednym z celów było zatem zebranie rozproszonych tekstów do opracowania monograficznego.

Naukowy problem i odpowiadający mu cel poznawczy - to jest opracowanie syntetyzujące stan wiedzy, opis i wyjaśnienie kulturowego, wielopostaciowego fenomenu turystyki sztuk walki z perspektywy społeczno-kulturowej z pominięciem (jak na razie) wymiaru ekonomicznego tego zjawiska.

Książka zawiera zarówno fragmenty prac już wcześniej przez autora opublikowanych, odniesienia do istniejących publikacji, jak też fragmenty zupełnie nowe. Pojedyncze teksty były wcześniej rozstrzelone jako artykuły w czasopismach naukowych i rozdziały w różnych książkach (autorskich i zbiorowych). Tu różne fragmentaryczne opracowania zostały uzupełnione i złożone w autorską monografię. Jest to prawdopodobnie pierwsza taka książka w skali globalnej poświęcona fenomenowi „turystyki sztuk walki".

Treść książki podzielona jest na dziewięć rozdziałów części głównej oraz Wstęp, Podsumowanie i Indeks nazw geograficznych. Część główną rozpoczyna nota na temat metodologii badań, co stanowi krótki rozdział I. Następnie w rozdziale II znajdujemy perspektywę historyczną dla wędrówek w celu poznawania sztuk walki. Jest tu także względnie aktualny stan wiedzy (przegląd literatury przedmiotu) i opis przykładowych podróży z ilustracją zdjęciową.

„Geografia turystyki sztuk walki" jest przedmiotem rozważań i tytułem rozdziału III. Autor przedstawia tu swą autorską koncepcję „dwóch koron" w turystyce sztuk walki. Wskazuje też na miejsca szczególne. Miejsca te znajdują się nie tylko w dalekiej Azji. A dlaczego są one szczególne? Aby pozostawić tymczasem rozbudzone potrzeby poznawcze Czytelnika, odpowiem tylko, że wiążą się z historią lub dniem dzisiejszym świata sztuk walki.

„Typologia uczestników" jest tematem rozdziału IV. Zostało to przedstawione na przykładzie rzeczywistego szkolenia odbytego w dwóch niemieckich szkołach sztuk walki. Z kolei rozdział V jest opisem z próbą wyjaśnienia kwestii zróżnicowania w turystyce sztuk walki — jej odmianach, przejawach. W tym przypadku ilustracją dla analizowanego fenomenu jest cykl szkoleń międzynarodowych odbywających się w innym europejskim ośrodku.

„Różne kierunki wyjazdów — przykłady i studia przypadków" (rozdział VI) to omówienie wyjazdów do Azji Wschodniej (Korea Południowa) oraz do destynacji europejskich (Praga, St. Petersburg), a przede wszystkim —zachęta do odwiedzania Polski. W szczególności w Rosji można zobaczyć sambo i skarby Ermitażu, a w Polsce —zamki rycerskie i staropolską szermierkę.

„Powiązania z turystyką sportową" analizowane są głównie w rozdziale VII, chociaż już wyjazd do koreańskiego Muju (miejsce MŚ World Taekwondo 2017) był ilustracją tych powiązań. Przykłady dotyczą mistrzostw w sportowym jujutsu i w innych sportach walki. „Studia sztuk walki a turystyka naukowa" są z kolei szukaniem relacji pomiędzy tymi dwoma postaciami turystyki kulturowej. W rozdziale VIII ilustracją do tych analiz i poszukiwań naukowych jest opis dużej konferencji IMACSSS' i Japanese Academy of Budo (JAB) zorganizowanej z okazji 50-lecia JAB. Wyjazdy na imprezy jednocześnie naukowe i dotyczące studiów sztuk walki są desygnatami tworzącymi poszukiwany tu zbiór.

„Rzeszów jako destynacja turystyki sztuk walki" jest dla autora fragmentem dość osobistym z racji powiązania swej wieloletniej aktywności z tym miastem. Treść rozdziału IX uzasadnia jednak względnie obiektywnie włączenie tego miasta do „mapy" interesujących destynacji w tej odmianie turystyki. Jeszcze bardziej osobisty jest ostatni fragment — „Podsumowanie". Tu już autor występuje w pierwszej osobie i przedstawia próbę własnej oceny, ale nie samej książki, lecz swej aktywności praktycznej w „turystyce sztuk walki".

Książka jest efektem badań realizowanych w ramach Wydziału Wychowania Fizycznego UR (Katedra Teoretycznych Podstaw Kultury Fizycznej) i w ramach badań międzynarodowych: Projekt SIP nr 4/2017-20, temat: 4.4. Turystyka sztuk walki — badania analityczne i wyjaśniające.