Отдельностоящая печь KOZA K6 fi130 с ВОДЯНОЙ РУБКОЙ

PIEC WOLNOSTOJĄCY KOZA K6 fi 130 z płaszczem wodnym

Wyposażony w:

• deflektor
• regulacja dopływu powietrza
• ruszt

Zalety

MAKSYMALNE WYKORZYSTANIE ENERGII

Maksymalne wykorzystanie ciepła i bezawaryjne działanie dzięki ściankom paleniska wykonanym z wysokiej jakości żeliwa o grubości 8 mm.

Dopalanie cząstek opału dzięki deflektorowi, który wydłuża drogę spalin.

Ręczna kontrola nad procesem spalania poprzez popielnik.

BEZPIECZEŃSTWO NA NAJWYŻSZYM POZIOMIE

Klasyczny front wkładu wyposażony w ceramikę żaroodporną wytrzymującą temperaturę do 660°C.

Ozdobny płotek ułatwia utrzymanie czystości użytkowania oraz zabezpiecza przed wypadaniem drewna.

WYGODNE UŻYTKOWANIE

System zimnej klamki umożliwia zdjęcie jej w momencie palenia w kozie.

Szuflada/pojemnik na popiół, w których gromadzą się pozostałości po spalonym drewnie oraz ruchomy ruszt, ułatwiający usunięcie popiołu.

Ograniczenie osadzania sadzy dzięki systemowi czystej szyby (kierownica powietrza).

Możliwość zastosowania w różnych warunkach montażowych, dzięki regulowanemu wylotowi spalin: z tyłu lub na górze kozy.

Płaszcz wodny

Płaszcz posiada zamontowane na stałe dwa króćce z gwintem wewnętrznym 1 cal, służące do podłączenia obiegu wodnego. Podłączona instalacja musi znajdować się w układzie otwartym, a ogrzewana woda nie może być wykorzystywana jako użytkowa.

Dane techniczne

• Waga (kg): 120
• Średnica wylotu spalin (mm): 130
• Szerokość (cm): 57.8
• Wysokość (cm): 66.8
• Głębokość (cm): 50
• Rodzaj paliwa: sezonowane drewno liściaste (wilgotność ≤20%)
• Materiał wykonania: żeliwo; stal
• Moc nominalna (kW): 8
• Średnia moc z wody (kW): 2
• Zakres mocy grzewczej (kW): 5.4 - 10.5
• Sprawność cieplna (%): 70
• Pojemność wody (l): 5
• Temperatura spalin (oC): 290
• Max długość polan (cm): 35
• Rodzaj przeszklenia: proste
• Otwieranie drzwi: w lewo
• Klasa Energetyczna: A
• Sezonowa efektywnosc energetyczna (%): 60
• współczynnik EEI: 91.5
• Emisja CO (przy 13% O2) ≤ podawana w %: 0.11
• Emisja pyłków (pył) (mg/Nm3): 22

Przykładowe aranżacje

Wymiary pieca:

Podczas wszelkich czynności związanych z obsługą i eksploatacją wkładu należy pamiętać, iż elementy wkładu mogą mieć wysoką temperaturę w związku z czym do obsługi należy stosować rękawice ochronne.

Jak właściwie palić w piecu?

Drewno to jedno z najlepszych paliw wykorzystywanych do uzyskania ciepła. Jako odnawialne źródło energii mamy zagwarantowaną jego ciągłą dostępność, a także niezależność od poszczególnych producentów energii cieplnej. Paliwo to dostępne jest nawet lokalnie. Zapewnia posiadanie indywidualnego i konkurencyjnego sposobu ogrzewania, również pod względem cenowym. Drewno używane jako opał do kominków powstaje najczęściej z  resztek masy drzewnej. Jego moc uzależniona jest w głównej mierze od zawartości w nim wody. Świeżo ścięte drzewo lub niewłaściwie przechowywane charakteryzuje się dużą zawartością wilgoci. Wilgoć podnosi wagę drewna i jednocześnie redukuje jego moc grzewczą. Dlatego najbardziej zalecanym i wydajnym jest drewno o wilgoci poniżej 20%.

Podczas palenia należy:

• używać tylko naturalnego drewna
• nie używać grubych kawałków drewna
• nie używać drewna mokrego lub wilgotnego

DOBÓR PALIWA

Paliwo zalecane

Producent zaleca stosować polana drzew liściastych typu: buk, grab, dąb, olcha, brzoza, jesion, itp. o wymiarach polan lub szczap: długości ok. 30 cm i obwodzie od ok. 30 cm do 50 cm- wilgotność drewna używanego do opalania urządzenia nie powinna przekraczać 20% co odpowiada drewnu sezonowanemu 2 lata po wyrębie, przechowywanemu pod zadaszeniem.

Paliwo niezalecane

Należy unikać do opalania urządzenia polan lub szczap o wilgotności powyżej 20%, gdyż może to spowodować nie osiąganie deklarowanych parametrów technicznych - obniżona moc cieplna.

Nie zaleca się stosować do opalania urządzenia polan drzew iglastych oraz drzew zażywiczonych, które powodują intensywne zakopcenie urządzenia oraz konieczność częstszego czyszczenia urządzenia i przewodu kominowego.

Paliwo zabronione

Nie wolno palić: minerały (np.: węgiel, drewno tropikalne (np.: mahoń), produkty chemiczne lub substancje płynne, takie jak: olej, alkohol, benzyna, naftalina, płyt laminowanych, impregnowanych lub sprasowanych kawałków drewna związanych klejem, śmieci. Jeżeli jest dopuszczalne inne paliwo, informacja będzie umieszczona na tabliczce znamionowej.

ROZPALANIE KOMINKA

Jedynym prawidłowym i zalecanym sposobem rozpalania kominków jest tzw. rozpalanie od góry.

INSTRUKCJA KROK PO KROKU

1. PRZYGOTOWANIE MATERIAŁÓW

- Kilka większych polan drewna (rozłupanych; max. wilgotność do 20%; śr. ok 10-13 cm) - Garść drobnych szczap na rozpałkę (śr. ok 2-5 cm; max. wilgotnośc do 20%,)

- Dowolna podpałka

- Zapałki/zapalrka

2. PRZYGOTOWANIE KOMINKA i PALENISKA

- Otwieramy wszystkie dopowietrzenia/przepustnice w kominku

- Układamy większe polana na dnie paleniska w sposób naprzemienny

- Na szczycie grubych polan układamy warstwę drobnych szczap na rozpałkę (nie więcej niż 3 warstwy). Szczapy układamy pozostawiając pomiedzy nimi odstępy, aby zapewnić swobodny przepływ powietrza

- Na górnej warstwie szczep układamy podpałkę

ROZPALANIE

Podpalamy rozpałkę i zamykamy drzwi od kominka. W zależności od długości przewodu kominowego i jego ciągu rozpalanie może trwać od kilku do kilkunastu minut. W przypadku niewystarczającego ciągu w kominie należy w początkowej fazie rozpalania rozszczelnić drzwi kominkowe poprzez ich uchylenie. Dobrym pomysłem jest również uchylenie okna w pomieszczeniu, w którym kominek jest zainstalowany w celu doprowadzenia do niego większej ilości powietrza (tylko w przypadku urządzeń nie posiadających wbudowanego dolotu powietrza z zewnątrz) Wkład kominkowy przeznaczony jest do opalania drewnem o zawartości wilgotności do 20%. Stosowanie węgla, koksu, produktów węglopochodnych, tworzyw sztucznych, śmieci, szmat i innych substancji palnych jest niedozwolone. Warunkowo dopuszcza się spalanie atestowanych brykietów drzewnych, wykonanych z trocin lub peletu, ale jedynie w małych ilościach. Praktyczna ocena wilgotności stosowanego opału drewna jest następująca. Drewno, które ma posiadać zawartość wilgoci w granicach 18-20%, musi być sezonowane przez okres 18-24 miesięcy lub zostać oddane procesowi suszenia w suszarniach. Wraz z redukcją wilgotności drewna, wzrasta jego wartość opałowa, co oznacza oszczędności finansowe - nawet do 30% ogólnej masy drewna potrzebnej na jeden sezon grzewczy. W przypadku używania do spalania drewna o zbyt dużej wilgotności może nastąpić nadmierne zużycie energii potrzebnej do odparowania wilgoci oraz do powstania skroplin w czopuchu lub komorze spalania, co wpływa na ogrzewanie pomieszczenia. Innym negatywnym zjawiskiem zaobserwowanym przy stosowaniu drewna o zbyt dużej wilgotności jest zjawisko wydzielana się kreozotu - osadu niszczącego przewód kominowy, który w granicznych przypadkach może spowodować zapalenie się i pożar komina. W związku z powyższym zaleca się stosowanie drewna liściastego dąb, buk, grab, brzoza. Drzewa iglaste charakteryzują się niższymi wartościami energetycznymi, a palenie nimi powoduje intensywne zakopcenie szyby.