Преобладающее направление вращения в спортивных упражнениях.

Dominujący kierunek obrotów w ćwiczeniach sportowych

Uwarunkowania genetyczne czy środowiskowe?

Celem badań było określenie uwarunkowań wpływających na kształtowanie się dominującego kierunku obrotów w ćwiczeniach sportowych. Badania przeprowadzono na 2019 osobach w wieku 6–48 lat. Materiał zebrano z pomocą następujących metod: testu globalnej koordynacji ruchowej W. Starosty [1978, 2006], testu równowagi dynamicznej P. Hirtza [1985], metody bliźniąt i badań rodzinnych.

Ustalono dominowanie obrotów w lewo u większości osób uprawiających 18 dyscyplin sportu (spośród 23). U osób płci żeńskiej częściej były to obroty w prawo, a u męskiej w lewo.  U większości zawodników różnych dyscyplin sportu, w poszczególnych okresach treningowych stwierdzono stabilność wiodącego kierunku obrotów, zaś u pozostałych – jego zmienność.  Niezależnie od dominacji określonej kończyny górnej i dolnej przeważały obroty w lewo lub w prawo. Pozwala to wnioskować, iż oba kierunki można uznać za „naturalne”.  Dominowanie obrotów w lewo stwierdzono u zawodników, jak też u osób nieuprawiających sportu. Kierunek ten przeważał u nieco większej liczby badanych w teście równowagi dynamicznej, niż w teście globalnej koordynacji ruchowej.  5. U większości dzieci z Gorzowa i Dortmundu (Niemcy) dominowały obroty w lewo, a u dzieci z Preszowa (Słowacja) w prawo.  Większa zgodność dominowania tego samego kierunku wystąpiła u par bliźniąt jednojajowych w porównaniu do dwujajowych. W badaniach rodziców i ich dzieci ustalono podobieństwo w zakresie przewagi obrotów w lewo, częściej u ojców i synów. Matki i córki charakteryzowała nieco większa równowaga w preferencji obrotów w prawo i w lewo.