НАСТОЯЩИЙ КРАСИТЕЛЬ ИНДИГО ИЗ ИНДИЙСКИХ СЕМЯН

Prawdziwe indygo

(Indigofera tinctoria)

Krzew należący do rodziny fasolowatych o wysokości 1-2 m. Może to być roślina jednoroczna, dwuletnia lub wieloletnia w zależności od klimatu, w którym jest uprawiana. Ma jasnozielone pierzaste liście i piękne różowe lub fioletowe kwiaty, jest to jedno z pierwotnych źródeł barwnika indygo.

Może to być bardzo łatwa w uprawie roślina domowa, ma ozdobne kwiaty i liście, szybko kwitnie. Roślina została naturalizowana w Azji, a także w niektórych częściach Afryki, ale jej rodzime siedlisko jest nieznane, ponieważ jest uprawiana na całym świecie od wielu stuleci. Jest rośliną strączkową, więc użyźnia glebę w taki sam sposób, jak lucerna i fasola.

Uprawa krzewu indygo pochodzi z krajów pochodzenia Indii i Azji Wschodniej i sięga już 2500 lat p.n.e., roślina ta była znana w Egipcie. Indygo było rzadkością w Europie aż do XII w., importowano je w niewielkich ilościach z Indii przez Syrię i Aleksandrię. Marco Polo w XIII w. był pierwszym Europejczykiem, który doniósł o przygotowaniu barwnika indygo w Indiach.

Indygo było dość często używane w europejskim malarstwie sztalugowym, począwszy od średniowiecza. W 1420 r. figuruje na weneckiej liście towarowej. Od ok. 1600 r. był importowany w dużych ilościach przez Holendrów z Indii Wschodnich i zastąpił urzet barwierski, który do tej pory był używany do barwienia tekstyliów.

Obecnie większość sprzedawanych barwników indygo jest syntetyczna, ale w niektórych krajach nadal dostępny jest naturalny barwnik z I. tinctoria. Rośliny nadal używa się w Indonezji, Malezji, w Iranie, na terenach byłego Związku Radzieckiego. Proszek z liści barwnika indygo zmieszany z henną daje czarną farbę do włosów znany jako basma.

Barwnik uzyskuje się z przetwarzania liści rośliny, najpierw są moczone w wodzie i poddawane fermentacji w celu przekształcenia indykanu glikozydowego naturalnie występującego w roślinie w indygotynę o niebieskim zabarwieniu. Osad ze sfermentowanego roztworu liści miesza się z mocną zasadą, taką jak ług.

Liście rośliny są również uważane za lecznicze, ponieważ mają działanie gojące rany, przeciwgorączkowe i bakteriobójcze. W Wietnamie stosuje się je w leczeniu różnych chorób skóry. W Indiach stosuje się je wewnętrznie przy chorobach wątroby.

Cena za sztukę na Kup Teraz dotyczy ponad 25 nasion.