ПЕНА ДНЕЙ Борис ВИАН

PIANA DNI Boris VIAN

Uwaga lekkie zagięcia oprawy, bloku, przybrudzenia bloku

Na podstawie powieści powstał film Dziewczyna z lilią w reżyserii Michaela Gondry'ego z Audrey Tautou i Romainem Durisem.

Najbardziej łamiąca serce i wzruszająca nowoczesna historia miłosna jaka kiedykolwiek została napisana. Raymond Queneau

Powieść Viana zaskakuje nie tylko absurdem i surrealizmem. Najdziwniejsze jest to, że – mimo całego purenonsensowego sztafażu, kpiarskiej energii, niezwykłej lekkości i anarchistycznej swobody – Piana dni jest właściwie melodramatem, stworzonym przez pisarza, którego trudno byłoby podejrzewać o podobne zamiary. Colin jest wynalazcą, twórcą „pianoktajlu” – połączenia instrumentu muzycznego i maszyny do przygotowywania koktajli. Inny bohater powieści zajmuje się głównie trwonieniem pieniędzy na rękopisy i pamiątki po swoim idolu Jeanie-Solu Partrze (ewentualnie jego partnerce – księżnej de Bovouard). z kolei służący Colina jest chlubą swojej rodziny, której wielu innych członków stoczyło się w godny pożałowania sposób – zostali absolwentami filozofii lub, o zgrozo, profesorami matematyki. Historia miłości Colina i Chloe jest prosta, ale trafia w najczulszy punkt. Miłość, choć odarta z mitycznej podniosłości, okazuje się tutaj główną siłą napędzającą wszystkich bohaterów do działania. W dodatku kończy się źle – i przez to Piana dni porusza jeszcze bardziej.

I choć wydana po raz pierwszy w 1947 roku nie traci na świeżości, o czym najlepiej świadczy to, że doczekała się właśnie drugiej adaptacji filmowej – na początku lipca 2013 wchodzi do polskich kin Dziewczyna z lilią w reżyserii Michela Gondry’ego z Audrey Tautou i Romainem Durisem w rolach głównych.

W Paryżu w latach pięćdziesiątych Boris Vian był po prostu wszystkim naraz: poetą, pisarzem, piosenkarzem, wywrotowcem, aktorem, muzykiem i krytykiem jazzowym. Był moim przyjacielem i uwielbiałem go za jego wszechstronność, burzycielską ironię i zmysł prowokacji. Louis Malle Nie przychodzi mi do głowy żaden inny pisarz, który potrafi poruszyć mnie z zaskoczenia tak, jak Boris Vian. Julio Cortazar

Atrakcyjny, urokliwy i pociągający Huysmans połowy XX wieku w sosie science fiction. Sprawdźcie sami. Richard Hell

Pianę dni czyta się jak kombinację Lewisa Carrolla i Thomasa Pynchona. Thomas Hove, „Review of Contemporary Fiction”

Był młody. Myślał młodo. Umarł młodo. Jego młodość była wyzywająca i delikatna. Był bezlitosny dla hipokrytów i durniów w każdym wieku. Wyrażał gusty młodych, lecz nigdy im nie schlebiał. Młodzież jest niewdzięczna i ma rację. Nöel Arnaud

Tematy, jakie podejmował, były dość wyzywające obyczajowo, działały na mieszczańską moralność drażniąco jak szczotka ryżowa. Bartek Chaciński, „Machina”

Francuski pisarz Boris Vian urodził się w 1920 i zmarł przedwcześnie w 1959 roku. Był przede wszystkim prozaikiem i poetą, ale spełniał się również jako tłumacz (m.in. Raymonda Chandlera), muzyk, aktor, scenarzysta i skandalista. Był także członkiem słynnego Kolegium Patafizyki. z wykształcenia inżynier, z zamiłowania jedna z najbarwniejszych postaci powojennego Paryża. Niektóre spośród swoich książek opublikował pod pseudonimem Vernon Sullivan, między innymi czarny kryminał Napluję na wasze groby, którego wydanie wywołało w swoim czasie skandal obyczajowy. za najlepszą powieść Viana uważa się powszechnie właśnie Pianę dni.

Dane techniczne: Autor: Boris Vian, Oprawa: miękka Rok wydania: 2013 Stron: 272 Wymiary (mm) : 125x195

Cena rynkowa 34,90zł