Crime and Punishment

Język: angielski

&ldquoJest jedynym psychologiem, od którego mogę się czegoś nauczyć.&rdquo &mdashFriedrich Nietzsche

Epickie arcydzieło Dostojewskiego, nieskrócone, z posłowiem Robina Feuera Millera

Jedna z największych powieści świata, Zbrodnia i kara, to historia morderstwa i jego konsekwencji&mdashan niezrównana opowieść o suspensie osadzona w samym środku XIX-wiecznej Rosji & RSQUOS utrudniał przejście do współczesności. W slumsach carskiego Petersburga mieszka młody Raskolnikow, wrażliwy, intelektualny student. Ubóstwo, które zawsze znał, skłania go do przekonania, że jest zwolniony z prawa moralnego. Ale kiedy wystawia tę wiarę na próbę, cierpi nieznośnie. Zbrodnia i kara, przypomina nam powieść, wyrastają z tego samego nasienia.

Żaden inny powieściopisarz – napisał Irving Howe o Dostojewskim – udramatyzował tak potężnie wartości i niebezpieczeństwa, zastosowania i zepsucie usystematyzowanej myśli. Zygmunt Freud i inni widzieli pracę Rosjan w innym świetle. Według Freuda, mógł być wyzwolicielem ludzkości. Zamiast tego wybrał bycie jego strażnikiem więziennym.

Ze wstępem Leonarda J. Stantona i Jamesa D. Hardy'ego Jr.,

oraz nowe posłowie Robina Feuera Millera

Dotknięty biedą Raskolnikow, wierząc, że jest zwolniony z prawa moralnego, morduje człowieka tylko po to, by stawić czoła konsekwencjom nie tylko społeczeństwa, ale i sumienia, w tej przełomowej historii sprawiedliwości, moralność i odkupienie od jednego z największych rosyjskich powieściopisarzy.

Zdeterminowany, by przekroczyć swoje człowieczeństwo i potwierdzić swoją nieskrępowaną wolę indywidualną, Raskolnikow, zubożały student mieszkający w Petersburgu carów, popełnia akt morderstwa i Kradzież i wprawia w ruch opowieść, która ze względu na swój rozdzierający napięcie, atmosferyczną żywość i głębię charakteryzacji i wizji jest prawie niezrównana w literaturze świat. Najbardziej znane arcydzieła Dostojewskiego, Zbrodnia i kara, mogą znieść każdą ilość ponownego czytania, nie tracąc ani kropli swojej mocy nad naszą wyobraźnią.

Fiodor Dostojewski (1821&ndash81) kształcił się w Moskwie i w Szkole Inżynierów Wojskowych w Petersburgu, gdzie spędził cztery lata. W 1846 roku napisał swoją pierwszą powieść, Poor Folk, która była natychmiastowym sukcesem krytyków i popularności. Następnie ukazały się opowiadania i powieść Sobowtór. Podczas pracy nad Netochka Nezvanova, dwudziestosiedmioletnia autorka została aresztowana za przynależność do młodej grupy socjalistycznej. Został osądzony i skazany na śmierć, ale w ostatniej chwili jego wyrok zamieniono na więzienie na Syberii. Spędził cztery lata w osadzie karnej jako Omsk. W 1859 roku otrzymał pełną amnestię i pozwolono mu wrócić do Petersburga. W ciągu czternastu lat przed śmiercią Dostojewski stworzył swoje największe dzieła, w tym Zbrodnię i karę, Idiotę, Opętanego i Braci Karamazow. Ostatni został opublikowany na rok przed jego śmiercią.

Leonard J. Stanton jest profesorem nadzwyczajnym języka rosyjskiego, a James D. Hardy Jr. profesorem historii i prodziekanem Honors College na Uniwersytecie Stanowym Luizjany.

Robin Feuer Miller pisał o Dostojewskim, Dickensie, Rousseau, Tołstoju, Czechowie, Williamie Jamesie i XIX-wiecznej powieści. Jej książki o Dostojewskim to Dostojewski i Idiota: autor, narrator i czytelnik oraz Bracia Karamazow: światy powieści. Jest profesorem nauk humanistycznych Edythy Macy Gross na Uniwersytecie Brandeis, gdzie wykłada literaturę rosyjską i porównawczą.

ROZDZIAŁ 1

W wyjątkowo gorący lipcowy wieczór młody człowiek wyszedł ze strychu, na którym zatrzymał się w S. Place, i powoli, jakby z wahaniem, ruszył w kierunku K. Bridge.

Udało mu się uniknąć spotkania z gospodynią na klatce schodowej. Jego poddasze znajdowało się pod dachem wysokiego, pięciopiętrowego domu i bardziej przypominało szafkę niż pokój. Gospodyni, która zapewniała mu poddasze, obiady i frezyjność, mieszkała piętro niżej i za każdym razem, gdy wychodził, musiał przechodzić przez jej kuchnię, której drzwi niezmiennie stały otwarte. I za każdym razem, gdy przechodził, młody człowiek miał chore, przestraszone uczucie, które sprawiało, że krzywił się i wstydził. Był beznadziejnie zadłużony u swojej gospodyni i bał się ją spotkać.

Nie dlatego, że był i nikczemny, wręcz przeciwnie, ale przez jakiś czas był w stanie nadmiernego obciążenia, drażliwości, graniczącego z hipochondrią. Był tak całkowicie pochłonięty sobą i odizolowany od swoich towarzyszy, że bał się spotkać nie tylko swoją gospodynię, ale kogokolwiek. Był przygnieciony biedą, ale niepokoje związane z jego pozycją przestały mu ostatnio ciążyć. Zrezygnował z zajmowania się sprawami o praktycznym znaczeniu, stracił na to wszelką chęć. Nic, co jakakolwiek gospodyni mogłaby zrobić, nie było dla niego prawdziwym strachem. Ale być zatrzymanym na schodach, zmuszonym do słuchania jej trywialnych, nieistotnych plotek, do dręczących żądań zapłaty, gróźb i skarg oraz do dręczenia sobie mózgów