Фантастические звери и где их найти

Język: angielski

Zatwierdzony podręcznik w Szkole Magii i Czarodziejstwa w Hogwarcie od czasu pierwszej publikacji, Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć, jest niezbędnym przewodnikiem po magicznych bestiach czarodziejskiego świata. Mugole, którzy widzieli tytułowy film lub czytali powieści o Harrym Potterze, będą zaznajomieni z niektórymi z tych bestii - Nifflerem, Gromem, Hipogryfem ... To nowe wydanie w miękkiej oprawie zawiera niedawno poprawiony tekst z 2017 r., Który zawiera sześć ciekawych nowych stworzeń zamieszkujących kontynent północnoamerykański, oraz nową przedmowę Newta Skamandera, która rzuca fascynujące światło na wydarzenia związane z poważnym naruszeniem Międzynarodowego Statutu Tajności, które miało miejsce w Nowym Jorku w 1920 roku.

To nowe wydanie w miękkiej oprawie zawiera wspaniale połyskujące detale ze skóry węża na kurtce z efektem folii i ilustracje liniowe Tomislava Tomica. Arcydzieło Newta Skamandera bawiło czarodziejskie rodziny przez pokolenia. Czarownice, czarodzieje i mugole w każdym wieku będą zachwyceni odkrywaniem niezwykłych zwyczajów i siedlisk magicznych bestii z pięciu kontynentów.

Recenzja

Żadne gospodarstwo czarodziejów nie jest kompletne bez kopii (Albus Dumbledore)

J.K. Rowlingjest autorką rekordowych, wielokrotnie nagradzanych powieści o Harrym Potterze. Uwielbiany przez fanów na całym świecie, serial sprzedał się w ponad 500 milionach egzemplarzy, został przetłumaczony na ponad 80 różnych języków i zekranizowany w ośmiu hitach filmowych. Napisała trzy tomy towarzyszące na cele charytatywne: Quidditch Through the Ages i Fantastic Beasts and Where to Find Them (na rzecz Comic Relief i Lumos) oraz The Tales of Beedle the Bard (in aid of Lumos). Oprócz otrzymania OBE i Companion of Honour za zasługi dla literatury dziecięcej, J.K. Rowling otrzymała wiele nagród i wyróżnień, w tym France&rsquos Légion d&rsquoHonneur i Hans Christian Andersen Award.

DEFINICJA &lsquoBEAST&rsquo WYWOŁUJE kontrowersje od wieków. Choć może to zaskoczyć niektórych początkujących studentów magizoologii, problem może stać się wyraźniejszy, jeśli poświęcimy chwilę na rozważenie trzech rodzajów magicznych stworzeń.

Wilkołaki spędzają większość czasu jako ludzie (czy to czarodzieje, czy mugole). Raz w miesiącu jednak przemieniają się w dzikie, czworonożne bestie o morderczych zamiarach i bez ludzkiego sumienia.

Zwyczaje centaurów nie są podobne do ludzkich, żyją na wolności, odmawiają ubrania, wolą żyć z dala od czarodziejów i mugoli, a mimo to mają inteligencję równą ich inteligencji.

Trolle mają humanoidalny wygląd, chodzą wyprostowane, mogą zostać nauczone kilku prostych słów, a jednak są mniej inteligentne niż najgłupszy jednorożec i nie posiadają żadnych magicznych mocy same w sobie, z wyjątkiem ich cudownej i nienaturalnej siły.

Zadajemy sobie teraz pytanie: które z tych stworzeń jest &lsquobeing&rsquo &mdash, to znaczy, stworzeniem godnym praw i głosu w zarządzaniu magicznym światem &mdash, a które jest &lsquobeast&rsquo?

Wczesne próby decydowania, które magiczne stworzenia powinny być oznaczone jako &lsquobeasts&rsquo, były niezwykle prymitywne.

Łopian Muldoon, szef Rady Czarodziejów w XIV wieku, zarządził, że każdy członek magicznej społeczności, który będzie chodził na dwóch nogach, otrzyma odtąd status "lsquobeing&rsquo", a wszyscy inni pozostaną &lsquobeasts&rsquo. W duchu przyjaźni wezwał wszystkich &lsquobeings&rsquo na spotkanie z czarodziejami na szczycie w celu omówienia nowych magicznych praw i ku swojemu głębokiemu przerażeniu stwierdził, że się przeliczył. Grad spotkania był wypełniony goblinami, które przywiozły ze sobą tyle dwunożnych stworzeń, ile tylko mogły znaleźć. Jak mówi nam Bathilda Bagshot w Historii magii.

Jak widzimy, samo posiadanie dwóch nóg nie gwarantowało, że magiczne stworzenie może lub zainteresuje się sprawami rządu czarodziejów. Rozgoryczony łopian Muldoon porzucił wszelkie dalsze próby zintegrowania nie-czarodziejskich członków magicznej społeczności z Radą Czarodziejów.