Пастбища: корм, сено, силос.

Użytki zielone

gatunki, odmiany, renowacja, nawożenie, zbiór; publikacja specjalna Agro Profil

Publikacja zawiera najważniejsze informacje na temat trwałych i przemiennych użytków zielonych. Szeroki opis gatunków traw i roślin motylkowych wraz z polecanymi odmianami, ułatwi czytelnikowi wybór gatunków do swoich użytków. Poruszone tematy nawożenia, ochrony i renowacji uzupełniają publikację i czynią ją swoistym przewodnikiem w założeniu i pielęgnacji tego typu uprawy. Opis kosiarek, zgrabiarek, przetrząsaczy, a także innych maszyn niezbędnych podczas pracy na użytkach zielonych, pozwoli wybrać sprzęt dostosowany do potrzeb danego gospodarstwa.

• ilość stron: 96
• rok wydania: 2019

Działowy spis treści:

1. TUZ i PUZ
2. Gatunki
3. Odmiany
4. Mieszanki
5. Ochrona
6. Pratotechnika
7. Nawożenie
8. Zbiór
9. Technika

Ze wstępu:

Użytki zielone są kluczowym elementem bazy paszowej gospodarstw, w których utrzymywane są zwierzęta trawożerne. Spośród nich trwałe użytki zielone są cennymi zasobami paszowymi występującymi w specyficznych warunkach siedliskowych krajobrazu rolniczego naszego kraju. Z kolei przemienne i czasowe użytki zielone są zakładane na gruntach ornych w zależności od systemu żywienia zwierząt i potrzeb paszowych danego gospodarstwa. O ile w przypadku tych krótkotrwałych paszowisk zbierany plon zielonej masy jest bardziej jednorodny, o tyle trwałe użytki zielone charakteryzują się zróżnicowanym składem botanicznym runi, który determinuje ilość i jakość pozyskiwanej z nich paszy. Gatunki roślin łąkowych odznaczają się bowiem daleko posuniętą specyfiką odnośnie plonowania i składu chemicznego. Szata roślinna łąk i pastwisk jest odzwierciedleniem warunków panujących w siedlisku oraz działalności człowieka. Tym samym o produkcyjności łąk i pastwisk decyduje szereg czynników, które można zakwalifikować do dwóch podstawowych grup – potencjał

plonotwórczy siedliska i zabiegi pratotechniczne.

W skład potencjału plonotwórczego siedliska wchodzą warunki klimatyczne i glebowe limitujące wzrost i rozwój roślinności łąkowej, które są w dużej mierze niezależne od użytkownika. Natomiast zabiegi pratotechniczne są efektem działalności rolnika i decydują w bardzo dużym stopniu o produkcyjności użytków zielonych.

Konieczność pozyskiwania wysokiej jakości pasz z łąk i pastwisk związana jest ze specyfiką produkcji zwierzęcej, w wyniku której ruń trawiasta jest przetwarzana na rynkowe surowce zwierzęce. Efektywność produkcji pasz z użytków zielonych dla przeżuwaczy można zwiększyć poprzez: wykorzystywanie do zasiewu lub podsiewu wartościowych gatunków i odmian wieloletnich roślin pastewnych, stosowanie okresowej renowacji, optymalizację nawożenia i pielęgnacji łąk i pastwisk, stosowanie nawadniania, przestrzeganie prawidłowego terminu zbioru runi, odpowiednią organizację gospodarki pastwiskowej, optymalizację technologii zbioru łąk i konserwacji runi.