Это был не сон / Начинающаяся луна / Скульптор слез МОЛОДЕЖНЫЙ БЕСТСЕЛЛЕР

To było coś, czego już nie mogliśmy zatrzymać.

Osiemnastoletnia Francessa od momentu śmierci ukochanej matki zmaga się ze stanami lękowymi. Ulgę w codziennym życiu przynosi jej gra na fortepianie i spotkania z grupą przyjaciół, którzy wspierają ją w trudnych momentach. Kiedy podczas stłuczki samochodowej dziewczyna poznaje dużo starszego od siebie Dominica, jej szara codzienność zaczyna nabierać rumieńców. Choć najbliżsi uparcie powtarzają, że to chłopak nie dla niej, Francessa nie zamierza słuchać ich przestróg. Pełna burzliwych emocji relacja każdego dnia wyzwala w niej nowe pragnienia, których wcześniej nie znała i którym nie potrafi się oprzeć. Wkrótce jednak okazuje się, że przyjaciele mieli rację: Dominic ma za sobą niebezpieczną przeszłość związaną z nielegalnymi wyścigami samochodowymi. Wśród wrogów chłopaka są tacy, którzy tylko czekają, by uderzyć w jego słaby punkt. A tym punktem staje się wrażliwa i krucha dziewczyna, bez której Dominic nie jest w stanie już wyobrazić sobie życia…

Intrygująca opowieść z pogranicza jawy i snu!

Nowa książka Natalii Klewicz, kontynuacja bestsellerowego „Czy to sen?”.

Kiedy Łucja pierwszy raz zobaczyła Nikodema w jednym ze swoich snów, nie wiedziała, że chłopak już na zawsze zmieni jej życie. Zanurzała się w sennym świecie coraz bardziej by przeżywać rzeczy, których nie potrafiła doświadczyć na jawie. Uciekła przed szkołą, rodzicami, i samą sobą. Uciekła do chłopaka, którego sobie wyśniła. Ale przecież nie da się spać wiecznie.

Czy Łucja obudzi się ze snu, w który tak bardzo chciała zapaść? Czy Nikodem jest tym, kim się wydaje?

I czy marzenie, które wyśniła, na pewno nie jest koszmarem?

Ponad pół miliona sprzedanych egzemplarzy

Włoski fenomen 2022 roku

„W Grave mieliśmy wiele opowieści. Szeptane historyjki, bajki na dobranoc… Legendy opowiadane półgłosem przy blasku świecy. Najsłynniejsza była ta o rzeźbiarzu łez…”

Nica. Dojmująco piękna, delikatna niczym motyl, o oczach w kolorze płaczącego nieba.

Rigel. Wcielony koszmar z jej najskrytszych snów. Zagadkowy, cyniczny i zwodniczy jak wilk.

Nica od zawsze pragnęła tylko jednego: mieć rodzinę. Kiedy ma siedemnaście lat, Milliganowie postanawiają ją adoptować, a odległe marzenie wydaje się wreszcie spełniać. Przewrotny los nie pozwala jej się jednak zbyt długo tym cieszyć – z Grave, sierocińca, w którym się wychowywała, razem z nią adoptowany zostaje Rigel, chłopak, który do tej pory budził w niej wyłącznie niepokój.

Wydaje się, że mimo łączącej ich przeszłości, pełnej cierpienia i samotności, nic nie będzie w stanie zbliżyć do siebie tej dwójki, a mieszkanie pod jednym dachem przysporzy jedynie więcej bólu. Nica jest jednak zdeterminowana, by ochronić swoje marzenie przed każdym, kto zapragnie je zniszczyć. Nawet jeśli ma dwoje czarnych oczu i płonące spojrzenie.

„Byliśmy popękani, połamani, zepsuci.

Ale lśniło w nas światło jasne jak tysiąc gwiazd.

Miało siłę wilka. I delikatność motyla.

A ja nie mogłam uwierzyć, że coś tak pięknego i prawdziwego

mogłoby być jednocześnie złe”.