В школе Св. Игнатий. Ход мысли о духовных упражнениях - О. Х. Шильген Т.Дж.

W szkole św. Ignacego. Bieg myśli ćwiczeń duchownych - Autor: O. Hardy Schilgen T.J.

Wydawnictwo Pardwa, stron: 354, format 21,5x15,0cm, oprawa: miękka, ISBN: 978-83-969322-0-4, ISBN: 9788396932204

W szkole św. Ignacego. Bieg myśli ćwiczeń duchownych - opis wydawnictwa:

"Zimna a bezlitosna obojętność ze strony bliźnich sprawia nam niejednokrotnie większy ból, niż jawna niechęć, a nawet nienawiść. Dzieje się to wtedy, gdy ktoś, czyim obowiązkiem jest wystąpić w naszej obronie, nie ujmuje się za naszą krzywdą, lecz przeciwnie zachowaniem swym zdradza, że wszystko, co nas dotyczy, jest mu najzupełniej obojętne. Piłat znał Heroda i wiedział, że stracenie niewinnego człowieka jest dla niego igraszką. Nie wzruszało to jednak Piłata. Herod mógł uczynić z Jezusem, co mu się żywnie podobało, byle tylko on sam mógł się pozbyć tej niemiłej sprawy. Nic nie przynosi nam takiej ulgi w cierpieniu, jak ludzkie współczucie i życzliwość, szczere przejęcie się naszym losem i dbałość o nasze dobro.

Zimna zaś i bezlitosna obojętność ze strony Piłata musiała tym boleśniej dotknąć Zbawiciela, że czyniła z Niego narzędzie manewru dyplomatycznego.I nam zdarza się nierzadko, że ludzie nie dość się nami zajmują, że nie okazują nam należnych względów, a jeśli nas spotyka jakaś niesprawiedliwość, nie dość gorąco ujmują się za nami.

"W takich wypadkach wydaje się nam, że nie będziemy w stanie znieść tej krzywdy.

Nie umiemy oprzeć się uczuciu żalu i przygnębienia.

Czymże jednak są wszystkie nasze rozczarowania wobec krzywdy, jaka spotkała Zbawiciela? A chcieliśmy przecież odczuwać zadowolenie, cierpiąc wraz z Nim!"

Wtedy Piłat ogłosił wyrok śmierci. Formuła jego brzmiała zazwyczaj: Ibis ad crucem! Lictor, para crucem! «Pójdziesz na krzyż! Liktorze, gotuj krzyż!»

Zbawiciel w milczeniu przyjął wyrok, bo taka była wola Ojca.

Był przecież obarczony grzechami wszystkich ludzi, a zatem i naszymi. Wziął na siebie odpowiedzialność za nie i pragnął je odpokutować, aby nam tego oszczędzić.

Jako zakładnik za nasze grzechy zasłużył istotnie na karę śmierci. – Jeśli do głębi przejmiemy się świadomością, że my właściwie zasłużyliśmy na karę, którą Zbawiciel dobrowolnie za nas poniósł, to powinniśmy skromnie i z pokorą przyjmować wszystko, co nas spotyka i nigdy się nie żalić na swój los.

Boć wszystkie dopusty, jakie nam Bóg zsyła, są niczym w porównaniu z tym, na cośmy właściwie zasłużyli.

Jeślibyśmy zaś istotnie musieli kiedyś ponieść niezasłużoną naganę czy karę, to bądźmy zadowoleni, że możemy cierpieć wraz ze Zbawicielem." - fragmenty książki