ПОЛЫНЬ – многолетнее травянистое растение.

ARTEMISIA ABSINTHIUM

Bylica piołun, zwana też pańskim zielem, psią rutą, wermutem czy absyntem, to bylina występująca w różnych zakątkach świata

Bylica piołun. Roślina wieloletnia często stosowana w celach leczniczych wykazuje bowiem działanie bakteriobójcze, przeciwzapalne, przeciw skurczowe czy zwalczające pasożyty.

Przyziemne liście jako surowiec zielarski zbiera się od lipca do września. Roślina ma małe wymagania glebowe, należy ją uprawiać na stanowisku słonecznym i otwartym

Siew grunt:V-VI; VIII-IX, na gł. 0,5 cm

Wysokość:20-50 cm

Kwitnienie V-VIII

Rozstawa:40 x 60 cm

Opakowanie -ważność 05/2029 r zawiera 0,3 g nasion/bardzo drobne/

Piołun – właściwości lecznicze, działanie i zastosowanie .

W medycynie naturalnej wykorzystuje się ją jako roślinę leczniczą, za co w głównej mierze odpowiadają zawarte w niej olejki eteryczne.

Przy stosowaniu zewnętrznym bylica piołun pomaga w zwalczaniu pasożytów skóry (wszy i świerzbowców).

Piołun dodawany do kąpieli wspomaga leczenie chorób reumatycznych. Roślina polecana jest też na owrzodzenia i rany.

----------------------------------      -------------------------------------------

Piołun – dawkowanie

Bylica piołun może być stosowana w postaci:naparu, herbaty,nalewki,odwaru.

Napar z piołunu pomaga w problemach ze zgagą, wzdęciami czy uczuciem ciężkości na żołądku.

Napar z piołunu jest przygotowywany z 1 łyżeczki rośliny zalanej wrzątkiem (około 150 ml). Po 20-30 minutach zaparzania pod przykryciem całość należy odcedzić. Napar powinien być spożywany 3 razy dziennie. Nie należy przekraczać maksymalnej dobowej dawki piołunu, która wynosi 2-3 g.

Młode liście piołunu są stosowane także w formie przyprawy. Korzenno-gorzki smak wzbogaca likiery żołądkowe i wermut. Zioło wykorzystywane jest ponadto do aromatyzowania wódki. W gastronomii piołun jest rzadko używany ze względu na wyjątkowo intensywny