Сексуальная лексика в «Гаргантюа и Пантагрюэле» Франсуа Рабле

Z Przedmowy:

Monografia Słownictwo seksualistyczne w Gargantui i Pantagruelu Franciszka Rabelais'go w przekładzie Tadeusza Zeleńskiego (Boya) autorstwa Magdaleny Pliszki przynosi analizę ponad 500 jednostek tekstowych wykorzystanych w polskim tłumaczeniu dzieła do wyrażania eksplicytnie oraz implicytnie — pojedynczymi leksemami i peryfrastycznie, metaforycznie lub tylko aluzyjnie — treści odnoszących się do anatomii seksualnej człowieka, jego płci i płciowości,, intymnych części ciała. Autorka skupia się na wszechstronnej analizie polszczyzny tłumaczenia Gargantui i Pantagruela. Czytelnik nie znajdzie w jej opracowaniu porównania polskiego tekstu z francuskim oryginałem, aspekt translatorski nie jest bowiem przedmiotem opisu.

Język polskiego przekładu tego XVI-wiecznego utworu francuskiego jest wielowymiarowy, obfituje w soczyste, dosadne, niekiedy wręcz wulgarne i obsceniczne nazwy, które sąsiadują z wyrafinowanym słownictwem erudycyjnym, nierzadko o obcej proweniencji, terminami medycznymi. Są to nie tylko jednowyrazowe jednostki leksykalne (np. saczek, rozporek czy kuś), ale także — co ciekawe dla historyków języka — zarówno tzw. wielosegmentowe jednostki leksykalne (np. narządy rodne czy wzgórek sromowy), jak i szczególnie częste peryfrastyczne jednostki opisowe o charakterze łączliwym, tzw. derywaty składniowe (np. dobrze umocowana, tęga a sztywna kopia czy wyrażenia zawierające rzeczownik kuś, tj. najczęstszą nazwę męskiego narządu płciowego, wraz z jego licznymi określeniami, jak kuś unicestwiony czy zezowaty), doskonale znanymi badaczom stylu dawnych epok....

• stron 330
• Wydawnictwo Wydział Polonistyki UW, 2015 r.
• ISBN 978-83-64111-05-1
• miękka okładka
• stan bardzo dobry -

(Reg. 5B)