Не(только) человеческие измерения образования

Nie(tylko)ludzkie wymiary edukacji

• ISBN: 9788379723942
• Autor: Maksymilian Chutorański
• Wydawnictwo/Producent: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
• Strony: 272
• Format: 210x148x15 mm
• Oprawa: broszurowa
• Rok wydania: 2020

• Typ: 1 sztuka

Mówiąc najkrócej, ta książka jest próbą pedagogicznego odmyślenia Edukacji (pisanej

wielką literą) jako czegoś, co jedni ludzie robią innym w trosce o ich człowieczeństwo,

albo o świat ludzkich spraw, do którego Ci pierwsi zostają zaproszeni, a także próbą

myślenia o rzeczywistości w kategoriach edukacyjnych wydarzeń współtworzonych

zarówno przez ludzi, jak i nie-ludzi. Jest o tym, że wychowywanie i kształcenie to

zawsze również robienie czegoś innego (a właściwie, zawsze najpierw jest robieniem

czegoś innego, zanim stanie się edukacją), a edukowanie to nie jedynie oddziaływania

na serca i umysły ludzi, ale zmienianie świata na wiele różnych sposobów: to podnoszenie

temperatury otoczenia (np. przez ciała uczniów i nauczycieli), to zmiana składu powietrza

(zmiana tlenu w dwutlenek węgla), to zmienianie położenia przedmiotów, tworzenie

rzeczy, zużywanie energii elektrycznej, to produkowanie spalin Edukowanie

to dodawanie do świata całej masy różnych bytów w tym samym ruchu etc.

(Tak jak nie wychodzi się ze społeczeństwa, wchodząc do szkoły, tak samo nie przestaje

się prowadzić biologicznego, naturalnego życia, deliberując o ideach). Edukacja, jak ją

tu będę starał się rozumieć, jest zmienianiem świata, jest tworzeniem i niszczeniem.

Co oznacza, że nigdy nie dotyczy jedynie ucznia i nauczyciela zawsze zmienia się całe

środowisko, a nie tylko ludzie, bo nauczanie jest zawsze budowaniem

i przebudowywaniem więcej niż ludzkiego świata.

Ta książka jest próbą uznania ról, jakie pełnią nie-ludzie w powstawaniu, trwaniu

i zmianach tego, co edukacyjne. Jest o tym, że edukacja jest zapraszaniem do współpracy

tego, co żyje (na różne sposoby), i tego, czemu takiego statusu odmawiamy. Jest o tym,

że edukacja nie(tylko)ludzka to nadzieja na zmiany w świecie, które są dobre, ale

jednocześnie takie, których do końca zaplanować się nie da, bo niewiele o nich wiemy.

Chodzi w niej o piękne ryzyko, jak pisał Gert Biesta.

- ze wstępu