VELVET UNDERGROUND, THE - LOADED: RELOADED 45TH ANNIVERSARY EDITION (CD)

VELVET UNDERGROUND, THE - LOADED: RELOADED 45TH ANNIVERSARY EDITION (CD)

EAN: 0081227952426

Historia zespołu zaczyna się w grupie The Primitives, zorganizowanej w 1964 roku tylko do nagrania singla Lou Reeda. Wszyscy muzycy tego kwartetu, czyli Lou Reed (gitara, wokal), John Cale (gitara basowa, wokal), Tony Conrad (gitara) i Walter De Maria (perkusja), wywodzili się z awangardowych kręgów nowojorskich. John Cale i Tony Conrad byli członkami radykalnego zespołu LaMonte'ego Younga The Theater of Ethernal Music, zwanego także The Dream Syndicate. Walter de Maria był już także znanym artystą i wkrótce stał się jednym z czołowych przedstawicieli minimalizmu. Reed i Cale wspólnie przeszli jeszcze przez efemeryczne grupy, aby w końcu w lutym 1965 roku założyć trio z gitarzystą Sterlingiem Morrisonem – The Warlocks. Niestety w kilka miesięcy później okazało się, że w San Francisco działa grupa o tej samej nazwie. Oba zespoły zmieniły więc nazwy: grupa nowojorska na The Falling Spikes, a Kalifornijczycy na The Grateful Dead. Jednak w grudniu, pod wpływem erotycznej powieści Reed z kolegami przybierają nazwę The Velvet Underground.

Ich pierwszy koncert pod tą nazwą odbył się 11 grudnia 1965 roku w Summit High School Auditorium. Był to także ich pierwszy koncert z perkusistką Maureen Tucker. Miała ona zestaw perkusyjny za 50 dol. i grała na stojąco. Jeszcze w tym samym miesiącu Andy Warhol, który potrzebował zespołu rockowego do swojego multimedialnego projektu zwanego Andy Warhol, Up-Tight wysłuchał ich koncertu w klubie The Cafe Bizarre i zespół został włączony w działalność The Factory. Współpraca Velvet Underground z Andym Warholem trwała około półtora roku. W styczniu do zespołu dołączono (na prośbę Warhola) wokalistkę i aktorkę Nico. Brali oni udział w serii multimedialnych programów składających się z kombinacji filmów Warhola, świateł Danny'ego Williamsa, muzyki Velvet Underground and Nico, tańców Gerarda Malangi i Edie Sedgwick, pokazów przezroczy, projekcji filmowych Paula Morrisseya, fotografii Billy'ego Linicha i Nata Finkelsteina.

W marcu 1967 roku ukazał się ich pierwszy album The Velvet Underground & Nico, którego formalnym producentem był Warhol, ale prawdziwym – Tom Wilson. Ze względu na odmienność od ówczesnych standardów płyta nie przyniosła dużych zysków. Kontrowersyjna treść spowodowała niemal natychmiastowe wycofanie z wielu sklepów muzycznych. Wiele stacji radiowych odmówiło grania a czasopisma nie zamieszczały reklam. Klęska leżała też po stronie wydawnictwa Verve, któremu nie udało się wypromować płyty.

Po kolejnej serii koncertów (m.in. występy w słynnym klubie The Boston Tea Party w Bostonie), grupa wydała 30 stycznia 1968 roku drugi album "White Light/White Heat". Kolejny brak komercyjnego sukcesu zmusił grupę do intensywnych tras koncertowych.

We wrześniu 1968 roku odszedł od grupy John Cale. Rozpoczął karierę solową i został producentem (Nico, The Stooges itd.). Na jego miejsce przyszedł basista, klawiszowiec i wokalista Doug Yule z zespołu Glass Menagerie.

Już jesienią 1968 roku Reed zabrał cały zespół do Los Angeles na nagrania trzeciego krążka, który pod tytułem "Velvet Underground" miał premierę wiosną 1969 roku. Było jeszcze bardziej eksperymentalnie i awangardowo, jeszcze dalej od tego, co słychać było w głównym nurcie amerykańskiego rocka. Aczkolwiek warto odnotować obecność na płycie pięknych, "normalnych", piosenek "Pale Blue Eyes", "Candy Says" i "What Goes On". Cierpliwość muzyków powoli zaczęła się opłacać, bo wytwórnia Verve wreszcie zaczęła udzielać grupie pewnego wsparcia promocyjnego (choć już wtedy miała zamiar pozbyć się z katalogu tych bardziej "niepokornych" twórców). Coraz lepiej VU wypadał też na koncertach. Jednakże żywot zespołu powoli zbliżał się do końca. Po wydaniu płyty zespół ruszył ruszył w niekończącą się serię występów. Ich plonem był dwupłytowy album "Live 1969" wydany w kwietniu 1974 roku.

Od 24 czerwca do 28 sierpnia zespół występował w nowojorskim klubie The Max's Kansas City. Koncertowe nagrania z tego klubu zostały wydane 30 maja 1972 roku na albumie "Live at Max's Kansas City". We wrześniu 1970 roku ukazał się ich album "Loaded". Niestety, latem – przed ukazaniem się tej płyty – odszedł z zespołu Lou Reed. Po 2-letnim okresie przerwy rozpoczął karierę solową.

Spis utworów:

1 Who Loves the Sun 02:46 2 Sweet Jane (Full-length Version) 04:06 3 Rock And Roll (Full-length Version) 04:43 4 Cool It Down 03:05 5 New Age 05:10 6 Head Held High 02:57 7 Lonesome Cowboy Bill 02:44 8 I Found a Reason 04:16 9 Train Round the Bend 03:21 10 Oh! Sweet Nuthin' 07:29   Session Outtakes: 11 I'm Sticking With You 02:53 12 Ocean 05:45 13 I Love You 02:54 14 Ride Into the Sun 03:26