Ель СЕРБСКАЯ PICEA OMORIKA ГОЛУБАЯ РОЖДЕСТВЕНСКАЯ ДЕРЕВО C

Świerk serbski Picea omorika

Najszybciej rosnący gatunek świerka z rodziny sosnowatych. Charakteryzuje się wąską, strzelistą koroną. Jest gatunkiem endemicznym, popularnym w górskich terenach zachodniej Serbii i wschodniej Bośni.  Po 30 latach osiąga wysokość od 12 do 15 metrów. Pień dorasta do średnicy 1 m. Gałęzie boczne są często łukowato wygięte. Stare drzewa utrzymują dolne gałęzie. Końce gałęzi lekko odchylone do góry, nadają roślinie kształt choinki. Igły są błyszczące, dwubarwne, z wierzchu ciemnozielone, od spodu niebieskobiałe. Szyszki osiągają długość do 7 cm. Gdy są młode, przybierają kolor fioletowy lub purpurowy,  a gdy dojrzeją stają się brązowe. Szyszki długo utrzymują się na drzewie.

• Wymagania:

Świerk serbski nie należy do roślin wyjątkowo wymagających. Najlepiej rośnie na glebach przepuszczalnych, umiarkowanie wilgotnych, lekko kwaśnych. Lubi stanowiska słoneczne lub półcieniste.

• Zastosowanie:

Wyróżnia się wszechstronnym zastosowaniem. Szczególnie polecany do sadzenia jako zieleń osiedlowa czy przyuliczna. Sprawdzi się również na nieformowane żywopłoty, tzw. szpalery.

• Sadzenie:

Roślinę dobrze już ukorzenioną z pojemnika możemy przesadzać przez cały okres wegetacyjny. Świerk serbski polecany do sadzenia pojedynczo, jak i w luźnych grupach (co 1,5 – 2 m) .