Захария Ситчин «Божественные встречи-новинка»

Możemy się jedynie domyślać, że nowo narodzony, w chwili gdy pojawił się na świecie, nie zdawał sobie raczej sprawy z natury i znaczenia tego pierwszego boskiego spotkania. Nie wydaje się też możliwe, żeby Adam był w pełni świadomy następującego później, kluczowego spotkania, kiedy to Pan Bóg (w wersji stworzenia przypisywanej Jahwe) postanowił stworzyć dlań towarzyszkę życia:

„Wtedy zesłał Jahwe Elohim

głęboki sen na Adama, tak że zasnął.

Potem wyjął jedno z jego żeber

i wypełnił ciałem to miejsce.

A z żebra, które wyjął z Adama,

ukształtował Jahwe Elohim kobietę”.

A zatem pierwszy człowiek znajdował się w stanie głębokiego uśpienia podczas tych poczynań, dlatego nie zachował w pamięci decydującego boskiego spotkania, w którym Pan Jahwe okazał swoje chirurgiczne talenty. Adam został jednak wkrótce poinformowany o tym, co zaszło, Pan Bóg bowiem „przyprowadził kobietę do człowieka” i mu ją przedstawił. Biblia zamieszcza dalej kilka słów komentarza co do przyczyny, dla której mężczyzna i kobieta stają się „jednym ciałem”, gdy zawiązują związek małżeński. Opowieść kończy się uwagą, że człowiek i jego żona „byli oboje nadzy, lecz nie wstydzili się”. Skoro ten stan rzeczy nie przeszkadzał, jak się zdaje, Pierwszemu Swatowi, dlaczego Biblia sygnalizuje ów problem? Jeśli inne stworzenia przebywające w ogrodzie Eden, „wszelkie dzikie zwierzęta i wszelkie ptactwo niebios”, obywały się bez ubrania, cóż na dobrą sprawę powinno przesądzać o tym (lecz nie przesądzało), że Adam i Ewa mają się wstydzić nagości? Czy należałoby upatrywać przyczyny w tym, że istoty, na których obraz Adam został stworzony, nosiły ubrania? Jest to kwestia godna uwagi – wskazówka, mimowolna wskazówka udzielona przez Biblię odnośnie do tożsamości Elohim.

Nikt z ludzi po Adamie i Ewie nie mógł doświadczyć pierwszeństwa na Ziemi i wiążących się z tym boskich spotkań. Ale to, co nastąpiło w ogrodzie Eden, przetrwało aż do naszych dni jako element ludzkiej tęsknoty. Nawet wybrani prorocy zapewne usilnie pragnęli dostąpić tego przywileju, bo właśnie tam, w ogrodzie Eden, Bóg przemawiał bezpośrednio do pierwszych istot ludzkich, pouczając je w kwestiach żywienia. Mogą jeść wszystkie owoce z ogrodu – z wyjątkiem owocu z drzewa poznania.

Łańcuch wypadków prowadzący do wydalenia z raju podnosi wciąż aktualne pytania: Jak Adam i Ewa słyszeli Boga? W jaki sposób Bóg komunikował się z ludźmi podczas takich czy jakichkolwiek boskich spotkań? Czy ludzie widzieli boskiego rozmówcę, czy tylko słyszeli jego komunikat? I jak ten komunikat był przekazywany – twarz w twarz? Telepatycznie? Za pomocą wizji holograficznej? Za pośrednictwem snów?

Przebadamy starożytne świadectwa, aby odpowiedzieć na te pytania. Lecz jeśli chodzi o wypadki w ogrodzie Eden, tekst biblijny sugeruje fizyczną boską obecność. Miejsce nie było siedliskiem ludzkim; była to raczej siedziba boska, był to ogród założony z rozmysłem „w Edenie, na wschodzie”, gdzie Bóg „umieścił Adama, którego stworzył, aby służył w ogrodzie, aby go uprawiał i strzegł”.

W tym właśnie ogrodzie Adam i Ewa, za sprawą nadziemskiego węża, odkrywają swoją płciowość. Po zjedzeniu zakazanego owocu z drzewa poznania dobra i zła „poznali, że są nadzy, spletli więc liście figowe i zrobili sobie przepaski”.