КОМФОРТНЫЙ БОЛЬШОЙ ПОСЕВ В ЗЕЛЕНЫЙ ГОРШОК ДОМАШНИЕ ТРАВЫ ТРАВЫ

Żywokost lekarski (łac. Symphytum officinale) to zapomniana roślina, o nieocenionych właściwościach leczniczych. Od wieków wykorzystuje się ją w zielarstwie, szczególnie cenny okazuje się jego charakterystyczny czarno-fioletowy korze

Żywokost lekarski – właściwości

Korzeń żywokostu zawiera wiele cennych w ziołolecznictwie substancji. Około 10-15 proc. składu korzenia to śluz; pozostałe składniki to: alantoina, garbniki, fruktany, polifenole, asparagina, krzem, aminokwasy, beta-sitosterol oraz olejek eteryczny.

Alantoina zawarta w korzeniu tej rośliny ma wpływ na regenerację tkanek, przyspiesza gojenie się ran, ma silne właściwości nawilżające. To substancja od lat ceniona w przemyśle kosmetycznym. Ma działanie zmiękczające i wygładzające, przyspiesza regenerację skóry, chroni ją przed powstawaniem poparzeń słonecznych. Stosuje się ją w łagodzeniu przebiegu łuszczycy i profilaktyce odleżyn. Ponadto wykazuje działanie przeciwzapalne.

Wykorzystuje się ją do leczenia:

1. schorzeń kręgosłupa,
2. schorzeń stawów,
3. otarć,
4. złamań,
5. zwichnięć,
6. stłuczeń,
7. stanów zapalnych ścięgien,
8. urazów kolana oraz innych stawów,
9. reumatyzmu,
10. bólów mięśniowych.

Ze względu na zawartość alantoiny korzeń żywokostu jest wykorzystywany w przemyśle kosmetycznym.

Pora zbiorów leczniczych korzeni przypada na jesień drugiego roku lub wczesną wiosnę trzeciego roku wegetacji żywokostu lekarskiego. Zebrane rośliny należy bardzo dokładnie oczyścić i wysuszyć lub przygotować z nich nalewkę leczniczą do stosowania w formie okładów. W ziołolecznictwie wykorzystuje się również kwiaty i liście żywokostu.

Doraźnie można stosować okłady przygotowane ze świeżych liści żywokostu. Wystarczy zgnieść liście i przyłożyć na zranione czy stłuczone miejsce. Okład najlepiej zabandażować i pozostawić na godzinę na skórze.