Черепахи до конца. Стоит ли прививать детей? 1200+ научных публикаций

Niniejsza książka jest z dużym prawdopodobieństwem, graniczącym z pewnością, najlepszą i najlepiej udokumentowaną pozycją dostępną na światowym rynku wydawniczym, dotyczącą szczepionek ochronnych dla dzieci.

Ponad 1200 publikacji naukowych i oficjalnych źródeł stanowi podstawę dla autorów do formułowania swoich twierdzeń i wniosków. Znaczna część bibliografii, co jest ewenementem, zawiera cytaty dotyczące omawianych kwestii.

Bibliografia została przetłumaczona na język polski i jest dostępna bezpłatnie. Nie została włączona do książki ze względu na jej dużą objętość; podobnie jest w wydaniu oryginalnym.

Wprowadzenie do wydania polskiego

Termin „antyszczepionkowiec” stał się ostatnio jednym z najbardziej pogardliwych określeń w historii medycyny. Jest synonimem ciemnoty, głupoty, szkodliwości, naiwności, egoizmu, deptania osiągnięć nauki i skłonności do wiary w najbardziej kuriozalne teorie spiskowe od podważania bezpieczeństwa i skuteczności szczepień po wiarę w to, że ziemia jest płaska czy istnienie jaszczuroludzi (reptilian).

Powszechnie panuje przeświadczenie, że grupy antyszczepionkowe rozpowszechniają poglądy, na które nie mają żadnych dowodów, wykorzystując rzekome poruszające historie o dzieciach, które doznały skutków ubocznych szczepień, inicjują kontrowersyjne debaty na ten temat, wykorzystują do tego celu boty i trole, a ich główny argument przemawiający za prawdziwością ich twierdzeń to niepohamowana żądza zysku firm farmaceutycznych. Jestem przekonany, że po uważnej lekturze „Żółwi aż do końca” czytelnik zda sobie sprawę, że jest zupełnie odwrotnie. Naukowe argumenty i fakty stoją jednak po stronie rodziców wątpiących lub wręcz odmawiających szczepień ochronnych swoich dzieci, a większość historii dotyczących powikłań poszczepiennych może być prawdziwa. I owszem, debata na temat szczepień została zdominowana przez „boty” i „trole”, którymi są… finansowane przez przemysł farmaceutyczny media oraz agencje rządowe i ich eksperci. Agencje ds. zdrowia, w tym amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) oraz Europejska Agencja Leków (EMA), są w większości finansowane ze środków pochodzących z przemysłu.

Dr n. med. Piotr Witczak, z Wprowadzenia do polskiego wydania.