Я не поддамся паразитам Войцех Озимек

Informacje przekazywane przeze mnie w tej książce nie powinny być podstawą samodiagnostyki i samoleczenia. Przed podjęciem terapii konieczne jest przeprowadzenie odpowiedniej diagnostyki i konsultacja z lekarzem specjalistą.

W niniejszej książce znajduje się wiele informacji niespotykanych w innych publikacjach. W większości pochodzą z własnych statystyk i obserwacji. W naszym centrum medycznym stworzyliśmy specjalną ankietę analizowaną przez odpowiedni program, który pozwala nam określić prawdopodobieństwo występowania chorób pasożytniczych u danego pacjenta.

Część danych czerpię z zagranicznych publikacji, głównie anglo-, hiszpańsko- i rosyjskojęzycznych. Tłumaczenie ich, analizowanie i wyciąganie z nich wniosków to bardzo ciężkie i czasochłonne zadanie. Zdobywam wiedzę, analizując publikacje we współczesnych czasopismach fachowych, starych książkach oraz jeżdżąc na zjazdy. Czasami pacjenci zadają mi pytanie: Dlaczego ma pan w gabinecie tyle starych książek medycznych? Odpowiadam niezmiennie, że wolę się uczyć od tych, którzy współczesną medycynę stworzyli, niż od tych, którzy ją teraz...

Przygotowaniu książki — która, mam nadzieję, wniesie coś do literatury popularnonaukowej traktującej o pasożytach -poświęciłem bardzo dużo czasu. Niemniej jednak podawane przeze mnie informacje nie wyczerpują tematu diagnostyki i leczenia zakażeń pasożytniczych u ludzi. Nauka o zależnościach między pasożytami a objawami występującymi u ludzi jest wyjątkowo rozległa i, jak zauważycie w czasie lektury, zazębia się z bardzo wieloma gałęziami medycyny.

Zakładam, że wiele osób będzie rozczarowanych, że nie piszę konkretnie o takich czy innych metodach czy schematach leczenia takiej czy innej choroby pasożytniczej. Moja decyzja jest determinowana nie tylko uwarunkowaniami etyczno-prawnymi, lecz także tym, że środki i metody lecznicze są niekiedy nieprzewidywalne. Każdy człowiek to bez wątpienia indywidualny organizm, a w zasadzie indywidualny, unikalny ekosystem mogący reagować bardzo swoiście na daną substancję czy metodę leczniczą. Czasy, kiedy mieliśmy takie same żołądki, minęły bezpowrotnie, mam nadzieję.

Imiona pacjentów i niektóre detale związane z ich historią choroby zostały celowo zmienione, by zachować prywatność i anonimowość występujących w książce postaci.

I na koniec jeszcze jedno. Jak to pięknie ujął Josh Billings: W życiu nie chodzi o posiadanie samych dobrych kart, ale o umiejętne granie tymi, które już masz w ręku. Ta książka nie powstała po to, aby ludzie bali się spożywać potrawy stworzone na bazie surowego lub półsurowego mięsa zwierząt i ryb. Nie po to, aby zrezygnowali z posiadania psów, kotów, chomików, świnek morskich etc. Nie po to, aby wyrzucali masowo dywany, chodniki, narzuty i zasłony, które mogą być rezerwuarem jaj pasożytów. Nie po to, aby przestali kupować eko-warzywa z bio-gospodarstw nawożonych szambami lub obornikiem. Powstała po to, żeby pokazać pewne zagrożenia i przypomnieć ludziom, że pewna piękna gałąź medycyny zwana parazytologią lekarską, mimo że odstawiona na boczny tor, jeszcze nie zginęła.

Jean-Paul Sartre mawiał: Wszystko już zostało wymyślone, oprócz tego jak mamy żyć. W odróżnieniu od wielu samozwańczych, mniej lub bardziej medialnych autorytetów uczących innych jak żyć, zgadzam się całkowicie z kolegą Sartrem. Nie mam uniwersalnej recepty na życie, ale w głębi mojego umysłu tli się skromnie iskierka nadziei, że informacje zawarte w tej -książce mogą otworzyć czytelnikom oczy, a wprowadzone w życie wpłyną korzystnie na ich zdrowie. W końcu głównie po to powstała ta książka.

Książkę można zakupić w sklepie internetowym grascare.com