Роберт А. Хааслер - Сексуальная жизнь священников

Robert A. Haasler

Życie seksualne księży

Dom Wydawniczy Credo 2003, okładka miękka, stron328, książka nowa raz przeczytana, stała na półce

"Życie seksualne księży" nie jest zwykłą reedycją wydanej przed trzema laty w Niemczech, W. Brytanii i USA książki Roberta A. Haaslera "Życie seksualne w Kościele". Z oryginału pozostała tylko część pierwsza – "Bóg, seks, Kościół".

"Studia" to lekka przesada – w rzeczywistości jest to zbiór relacji o przestępstwach i nadużyciach seksualnych kleru katolickiego w wielu krajach, ze szczególnym uwzględnieniem Polski. Głośne afery pedofilów w sutannach, biskupi i kardynałowie kryjący dewiantów, orgie księży i zakonnic na misjach w Afryce, aresztowanie w Montrealu dwóch wielebnych, podejrzanych o zorganizowanie i prowadzenie sieci dziecięcych domów publicznych – to już znamy. Choć są tu świeże, smaczne kąski, np. cała Francja pękała ze śmiechu, gdy dowiedziała się o nieszczęściu, jakie dotknęło biskupa miasta Montauban. Zmarł on na zawał w pobliskim burdelu.

Wielki plon przyniosło opublikowanie w Internecie apelu do ofiar i świadków takich wydarzeń. Odezwały się księże konkubiny, bywalcy agencji towarzyskich i klubów gejowskich, rodzice molestowanych dzieci itd. Dwóch funkcjonariuszy dawnej SB chciało w głębokiej konspiracji sprzedać dwie teczki kompromitujących dla klechów materiałów IV Departamentu MSW. Ale i bez esbeckich teczek, nie wiadomo zresztą, czy autentycznych, udało się zebrać masę informacji o ekscesach seksualnych czarnych. Autorzy nie bez racji twierdzą: Problematyka podjęta w tej książce jest w istocie największą chorobą Kościoła.

Nas te fakty specjalnie nie bulwersują, zwłaszcza że są tu też streszczenia reportaży z "NIE" (rzadko jednak podaje się źródło!). Jeden ksiądz zgwałcił uczennicę, drugi – 60-letniego dziadka, trzeci używał seksualnie ministranta, który na znak protestu podciął sobie żyły i wyskoczył z okna... Czytane hurtem wszystkie te historie robią się monotonne, żeby nie powiedzieć nudne. No, może oprócz opowieści byłej gospodyni sławnego prałata Jankowskiego o chłopcach sypiających z nim w ogromnym małżeńskim łożu: najpierw Wojtku, potem Kajtku. Ksiądz prałat nosi specjalne majtki w serduszka i kwiatki, a jak sam żartuje – kocha się tylko w tych w kwiatki. Nazywa Kajtka Dudusiem i z rana zawsze martwi się, jak się Dudusiowi spało. Nie sprawdzaliśmy, czy tak jest w istocie.

O wiele ciekawsza jest część pierwsza, pióra Roberta A. Haaslera. To solidny wykład na temat stosunku Kościoła kat. do ludzkiego seksualizmu, od początków chrześcijaństwa do dziś. Obsesyjna nienawiść do ciała, upatrywanie w seksie diabelskiej pokusy sprawiły, że żadna inna sfera życia nie została poddana tak szczegółowej kontroli i takim rygorom.

Ojcowie Kościoła czynili wszystko, by obrzydzić chrześcijanom życie seksualne. Apostoł Paweł z Tarsu uznał, że każda czynność seksualna jest grzechem. Małżeństwo dopuszczał tylko w celu uniknięcia jeszcze większego grzechu – rozpusty. Według św. Augustyna małżonkowie grzeszą, jeśli poddają się namiętności. Później wymyślono, że stosunek małżeński może być bezgrzeszny tylko wtedy, gdy towarzyszy mu uczucie nienawiści do odczuwanej rozkoszy. Klemens Aleksandryjski uznał, iż cudzołoży każdy, kto obcuje z żoną jak z ladacznicą – dla przyjemności. Św. Tomasz z Akwinu nauczał, że najlepsze w małżeństwie są tzw. noce Józefowe, czyli separacja od łoża. I tak dalej...

Przez długie wieki historii Kościoła nie było ważniejszej kwestii niż ustalenie, kiedy wolno spółkować. Zakazano stosunków małżeńskich w niedziele i liczne święta, we wszystkie środy i piątki lub piątki i soboty, podczas Wielkiego Postu i adwentu, na kilka dni przed komunią i po niej. Zabroniono pożycia z kobietą w czasie miesiączki, w ciąży lub po klimakterium; przez 36 dni po urodzeniu chłopca i przez 56 dni – dziewczynki, czyli człowieka mniejszej wartości.

Zakazany (choć później przesunięty z kategorii grzechów ciężkich do lekkich) był pocałunek małżeński "z języczkiem". Grzeszne – przyglądanie się własnemu ciału, zwłaszcza "częściom nieprzyzwoitym", a także oglądanie nagości współmałżonka. Podczas spełniania powinności małżeńskich obowiązywała tzw. mnisia koszula, z otworem w okolicy genitaliów. Dla pewności zalecano robienie "tego" w ciemności albo z zamkniętymi oczami.

Każda niedozwolona czynność seksualna była skrupulatnie oszacowana. Za stosunek z dziurą w drewnie, łatwiej dostępną niż żona, spowiednik wymierzał 20 dni pokuty o chlebie i wodzie. Za stosunek analny – 15 lat pokuty odprawianej w każdy poniedziałek, środę i piątek. Spowiednicy zalecali kobietom, aby w trakcie kopulacji odmawiały koronkę do Dziewicy Maryi. Za ciężki grzech uważano "nienaturalne" pozycje, zwłaszcza najokropniejszą z nich – na amazonkę. Oral karany był surowiej niż przerwanie ciąży...

Czyta się to ze zdumieniem przemieszanym ze zgrozą. Trzeba było kilkuset lat, żeby Kościół zrezygnował z większości średniowiecznych absurdów, nadal jednak uważa za swą główną misję represjonowanie i reglamentowanie seksu. Potępia stosunki pozamałżeńskie, rozwody, antykoncepcję, masturbację, związki homoseksualne itd. Zmusza księży do życia w celibacie, co prowadzi do patologii – patrz część druga.

Na koniec ładny cytat: Historia Kościoła stała się historią panowania kasty celibatariuszy nad rzeszą żonatych."

Proszę zajrzeć na inne wystawiane przeze mnie książki.   Są tam cenne i rzadkie pozycje, nieraz nieznane.