Евреи и кагалы – Секретные документы

Jacob Brafman należy do grona tych autorów, o których nie znajdziemy nawet wzmianki w polskim internecie, ze źródeł anglojęzycznych dowiemy się natomiast, że był to apostatą, antysemitą, protoplastą współczesnego antysemityzmu. Przyznają państwo, że to ciekawy zbiór zarzutów, sformułowany w stosunku do… żyda, i to tylko dlatego, że ten postanowił ujawnić dokumenty kahałów, dowodząc tym samym, że te funkcjonowały na wzór mafijny, tworząc w zasadzie państwo w państwie. Ujawnił więc między innymi dokumenty dotyczące zasady działania kahalnych agentów i tajnych prześladowców, prawa wyzyskiwania majątku innowierców i ich samych, wewnętrznego sądu żydowskiego i wiele innych.

Żydzi dzisiaj zarzucają Barmanowi, że jego twierdzenia stały się podstawą powstania Protokołów Mędrców Syjonu, a także stworzenia współczesnego antysemityzmu, ale nawet te źródła, odsądzające Brafmana od czci i wiary, wskazują na to, że dokumenty przytoczone przez niego były prawdziwe, nawet anglojęzyczna Wikipedia podaje, iż ich autentyczność została potwierdzona w roku 1875, podobnie jak Encyklopedia Judaica. Natomiast w Encyklopedii Żydów Wschodniej Europy, możemy przeczytać wzajemnie wykluczające się twierdzenia, że jego książka zawiera: „zbiór sfałszowanych, przeinaczonych i błędnie zinterpretowanych dokumentów hebrajskich, rzekomo wyciągniętych z ksiąg kahału mińskiego z przełomu XVIII i XIX wieku”.

Istotnie, paradne! Skoro dokumenty „rzekomo” pochodzą z ksiąg kahalnych, to skąd informacje o błędnym tłumaczeniu lub interpretacji?

Polskie wydania

W Polsce ukazało się kilka wydań, zawierających tłumaczenia najważniejszych dokumentów przytoczonych przez Brafmana. Ksiądz Mateusz Jeż pisał, że książka była już wtedy bardzo trudno dostępna i prawdopodobnie wykupywana przez żydów. Wspomina o tym również Teodor Jeske-Choiński, pisząc o wykupywaniu i niszczeniu przez żydów całych nakładów owej książki. My, bazowaliśmy na wydaniu z 1914 roku, z tłumaczeniem wybitnego autora Teodora Jeske-Choińskiego, który tak napisał we wstępie do owej pracy:

„​​Jest dziś obowiązkiem każdego Polaka, którego obchodzi przyszłość kraju, starać się poznać jak najdokładniej żyda, jego historię, literaturę, religię, jego cele i dążenia, stosunek do innowierców, słowem, jego psychologię w ogóle. Żyd był i jest dotąd nieprzejednanym wrogiem Krzyża, chrześcijaństwa i jego wyznawców. A znajomość wroga, jego siły i środków, równa się połowie wygranej.”, a także: “(…)Te tajemnice kahałów odsłonił dopiero wychrzczony żyd Brafman w książce pt. “Książka o kahale”, wydanej w Wilnie w r. 1870 w języku rosyjskim. Dzieło to, demaskujące krecią robotę kahałów, wykupili oczywiście żydzi skwapliwie, a jej autora uczynili nieszkodliwym, ,,usunąwszy” go po swojemu. Kilka jednak egzemplarzy zdążyli nabyć chrześcijanie. Jeden z nich wpadł w ręce K. Wolskiego, który przełożył na język polski „najciekawsze i najbardziej uderzające ustępy, akty i dokumenty kahalne i wydał to streszczenie we Lwowie (nakładem księgarni F. H. Richtera) pt. ,,Żydzi i Kahały.”