MORALIA T. 1–5, św. Grzegorz Wielki KOMENTARZ DO KSIĘGI HIOBA

św. Grzegorz Wielki

MORALIA T. 1–5

KOMENTARZ DO KSIĘGI HIOBA

T. 1   LIST, PRZEDMOWA, KSIĘGI I-V

T. 2   KSIĘGI VI-X

T. 3   KSIĘGI XI-XVI

T. 4   KSIĘGI XVII-XXII

T. 5   KSIĘGI XXIII-XXVII

Wydawnictwo TYNIEC, Kraków 2013-2015

ss. ??? / format 12,5 x 19,5 cm / miękka oprawa

stan książki: NOWA

ISBN 978-83-7354-155-9   978-83-7354-171-9   978-83-7354-186-3   978-83-7354-404-8   978-83-7354-580-9

seria: ŹRÓDŁA MONASTYCZNE, 39, 41, 44, 63, 75

Moralia powstały w okresie pobytu Grzegorza w Konstantynopolu. W dedykacyjnym liście do Lean­dra, biskupa Sewilli, którego poznał w Konstantyno­po­lu, nasz autor wyjaśnia okoliczności powstania dzie­ła. Po wyświęceniu na diakona przez Benedykta I lub Pelagiusza II zostaje wysłany na Wschód. God­ność kościelna ma usprawnić przebywanie w ziem­skich pałacach. Udało się za nim wielu jego konfra­trów z rzymskiego klasztoru, którzy tworząc nową wspól­notę staną się zapleczem duchowym i oparciem dla Grzegorza w latach pobytu na obczyźnie. Do wspól­nych ćwiczeń klasztornych należała lektura du­cho­wa. W ramach tej praktyki, na prośbę współbraci oraz biskupa Leandra, Grzegorz podjął się wykładu Księ­gi Hioba. Pierwsze wersety wyłożył w formie otwar­­tych nauk dla wszystkich, kolejne – podyktował na sposób wykładu. Całość przejrzał, poprawił i ujął w strukturę trzydziestu pięciu ksiąg, które podzielił na sześć części. Grzegorz, rozważając doświadczenia Hio­ba w monastycznej wspólnocie, nie traktuje ich je­dynie teoretycznie. Dyktując kolejne księgi, coraz lepiej uświadamia sobie na podstawie własnych dole­gli­wości, co to jest próba cierpienia. Skarży się na dotkli­wy ból żołądka i chroniczną gorączkę, uznając te przy­padłości za zamierzone przez Boga – jak pisze: abym jako człowiek cierpiący tłumaczył cierpiącego Hioba i dzięki tym ciosom lepiej rozumiał myśl człowieka drę­czonego ciosami.

Nasz autor napisał komentarz do Księgi Hioba w opar­­ciu o znaną koncepcję potrójnego znaczenia tekstu biblijnego, to jest historycznego (historia), typo­lo­gicznego (significatio typica) i moralnego (morali­tas). W pierwszym znaczeniu ujmuje się rzeczy w sen­sie dosłownym – tak, jak nam przekazuje sam tekst. W drugim znaczeniu traktuje się je jako figurę, sym­bol innej rzeczywistości. W trzecim znaczeniu, któ­re podobnie jak drugie można nazwać alegorycz­nym, dokonuje się zastosowania danego tekstu do prak­­tyki ascetycznej czy moralnej życia. W pierwszych księ­gach Grzegorz trzymał się tej trójaspektowej interpretacji, rozpatrując rozdziały natchnionej księgi kolejno w każdym z tych trzech aspektów.

Tak więc święty mąż, napełniony duchem wieczności, mocą serca zachowuje w pamięci wszystkie przemijające wydarzenia. Ponieważ wszelkie stworzenie jest znikome wobec Stwórcy, (Hiob) ogląda to co będzie i to, co było przez tego właśnie ducha, który o wszystkim, co ma w sobie bądź obok siebie nie sądzi inaczej, jak tylko, że wciąż jest. Zwraca oczy duszy w górę i w dół, rozważając wydarzenia przyszłe oraz przeszłe, rozpala się do same głębi pragnieniem wieczności i mówi: Teraz bowiem spałbym w ciszy (Moralia IV,65)

KSIĄŻKI ZWYKLE STARAM SIĘ WYSŁAĆ TEGO SAMEGO LUB NASTĘPNEGO DNIA, PO OTRZYMANIU POTWIERDZENIA O DOKONANIU WPŁATY (DOTYCZY TO PRZEDE WSZYSTKIM KUPUJĄCYCH, KTÓRZY KORZYSTAJĄ Z WYSYŁKI ZA POŚREDNICTWEM INPOST).