Маглек Форте B6 Mg++ 100 мг Цитрат магния 60 таблеток DW03,2026 SN200424

Maglek Forte B6, uzupełnienie

magnezu, nerwowość, drażliwość,

60 tabletek

Opis produktu:

Występowanie poniżej wymienionych objawów może wskazywać na niedobór magnezu:

• nerwowość, drażliwość, wahania nastroju, łagodny lęk, niepokój, przejściowe uczucie zmęczenia, ospałość, zaburzenia snu w niewielkim nasileniu;
• objawy lęku, takie jak kurcze przewodu pokarmowego lub kołatanie serca (bez zaburzeń serca);
• kurcze mięśni, mrowienie, drganie powiek.

Uzupełnienie magnezu może złagodzić powyższe objawy.

Skład:

• Substancjami czynnymi leku są magnezu cytrynian i pirydoksyny chlorowodorek (witamina B6).
• Jedna tabletka powlekana zawiera 100 mg jonów magnezu w postaci magnezu cytrynianu (Magnesii citras) oraz 10 mg pirydoksyny chlorowodorku (Pyridoxini hydrochloridum).
• Pozostałe składniki to: Rdzeń tabletki: laktoza jednowodna, makrogol 6000, celuloza mikrokrystaliczna krzemowana, krospowidon (Typ A), krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian. Otoczka tabletki: alkohol poliwinylowy, tytanu dwutlenek (E 171), makrogol 4000, talk.

Przeciwwskazania:

• jeśli pacjent ma uczulenie na substancje czynne lub którykolwiek z pozostałych składników tego leku;
• eśli u pacjenta występuje ostra niewydolność nerek (klirens kreatyniny < 30 ml/minutę);
• jeśli pacjent jednocześnie stosuje lewodopę; - jeśli u pacjenta stwierdzono hipermagnezemię;
• jeśli u pacjenta stwierdzono znacznie niedociśnienie tętnicze;
• jeśli u pacjenta stwierdzono blok przedsionkowo-komorowy;
• jeśli u pacjenta stwierdzono chorobę zwaną Myastenia gravis (nabyta, przewlekła choroba charakteryzująca się szybkim zmęczeniem i osłabieniem mięśni szkieletowych).

Działania niepożądane:

Jak każdy lek, lek ten może powodować działania niepożądane, chociaż nie u każdego one wystąpią.

Rzadko (mogą występować rzadziej niż u 1 na 1 000 osób):

• bóle brzucha
• luźne stolce lub biegunka na początku leczenia (zwykle o małym nasileniu i przemijające)
• zaczerwienienie skóry

Bardzo rzadko (mogą występować rzadziej niż u 1 na 10 000 osób):

• reakcje alergiczne

Środki ostrożności:

• W przypadku skojarzonego niedoboru magnezu i wapnia, w pierwszej kolejności należy wyrównać niedobór magnezu.
• W przypadku ciężkiego niedoboru magnezu i zaburzeń wchłaniania, leczenie należy rozpocząć pod kontrolą lekarza od dożylnego podawania magnezu.
• Długotrwałe stosowanie wysokich dawek magnezu może przyczyniać się do rozwoju próchnicy.
• Lek podawany w dawce wyższej niż zalecana może powodować biegunkę.
• Należy zachować szczególną ostrożność u pacjentów z umiarkowaną niewydolnością nerek ze względu na ryzyko wystąpienia wysokiego poziomu magnezu we krwi.
• W wyniku długotrwałego stosowania magnezu może zwiększyć się stężenie potasu we krwi, szczególnie u pacjentów z kontrolowanym spożyciem potasu i osłabioną czynnością nerek.
• Długotrwałe stosowanie pirydoksyny (kilka miesięcy lub lat) może spowodować zaburzenia nerwów czuciowych. Objawy obejmują: drętwienie i zaburzenia poczucia pozycji, mrowienie w dłoniach i stopach, a także stopniowo postępujące zaburzenia koordynacji ruchów. W większości przypadków objawy ustępują po zaprzestaniu stosowania pirydoksyny.

• W razie jakichkolwiek wątpliwości należy zwrócić się do lekarza lub farmaceuty.
• Należy poinformować lekarza lub farmaceutę, jeżeli pacjent przyjmuje którykolwiek z następujących leków, ponieważ mogą one powodować niedobór magnezu i (lub) witaminy B6 poprzez m.in. zwiększenie ich wydalania z organizmu lub osłabienie wchłaniania: amfoterycyna B (lek stosowany w leczeniu ciężkich układowych grzybic), izoniazyd, cykloseryna (leki stosowane w leczeniu gruźlicy), bisfosfoniany (leki stosowane w leczeniu osteoporozy), leki moczopędne (np. tiazydy lub furosemid), cisplatyna, cetuksymab lub erlotynib (leki stosowane w leczeniu nowotworów), cyklosporyna A, rapamycyna (leki stosowane w transplantologii), penicylamina (lek stosowany w leczeniu reumatoidalnego zapalenia stawów i zatruć metalami ciężkimi), inhibitory pompy protonowej (leki stosowane w leczeniu zgagi, takie jak pantoprazol czy omeprazol), foskarnet (lek przeciwwirusowy), pentamidyna (lek stosowany w leczeniu zakażeń pasożytniczych lub zakażeń płuc), hydralazyna (lek stosowany w obniżaniu ciśnienia krwi), fosforany, związki żelaza, cynku lub sole wapnia, leki antykoncepcyjne, leki przeczyszczające, antybiotyki aminoglikozydowe, inhibitory polimerazy wirusów DNA.
• Nie należy przyjmować równocześnie leków zawierających magnez i niektórych antybiotyków (fluorochinolony, tetracykliny) czy leków stosowanych w leczeniu osteoporozy (tzw. bisfosfoniany), gdyż magnez może zmniejszać ich wchłanianie z przewodu pokarmowego.

• Należy poinformować lekarza lub farmaceutę, jeśli pacjent przyjmuje lewodopę (lek stosowany w leczeniu choroby Parkinsona), gdyż witamina B6 może hamować jej działanie. Należy również poinformować lekarza lub farmaceutę, jeśli pacjent przyjmuje fenobarbital i fenytoinę (leki przeciwpadaczkowe), gdyż witamina B6 może obniżać stężenie tych leków we krwi. Nie zaleca się stosowania witaminy B6 z cisplatyną i altretaminą (leki stosowane w leczeniu nowotworów). Terapia tymi lekami może być mniej skuteczna.
• Przy jednoczesnym zastosowaniu preparatów magnezu z węglanem litu, lekami moczopędnymi oszczędzającymi potas (takimi jak amiloryd i spironolakton), lub z innymi lekami zawierającymi magnez (takimi jak leki przeczyszczające, leki zobojętniające sok żołądkowy), istnieje ryzyko wystąpienia hipermagnezemii i objawów zatrucia magnezem. Ryzyko jest szczególnie zwiększone u osób z niewydolnością nerek.
• Leki zawierające magnez należy przyjmować od 3 do 4 godzin przed lub po podaniu leków takich jak: aminochinoliny, chinidyna i jej pochodne, nitrofurantoina, penicylamina, eltrombopag, nitroksolina, w celu uniknięcia zaburzeń wchłaniania.
• Niedobór magnezu może zwiększać ryzyko toksyczności digoksyny. Jednak jednoczesne przyjmowanie magnezu i digoksyny może zaburzać wchłanianie leku. Należy zachować odstęp czasu wynoszący około 2 godzin pomiędzy przyjęciem magnezu i digoksyny.

• Lek może być stosowany w ciąży wyłącznie po konsultacji z lekarzem.
• Badania nie wykazały szkodliwego działania magnezu w okresie ciąży.

UWAGA!

Przed przyjęciem leku zapoznaj się z treścią ulotki bądź skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą. Każdy lek przyjmowany w niewłaściwy sposób zagraża Twojemu życiu lub zdrowiu.