Оборотень Драго Ежи Грундковский Рох Семяновский

• Tytuł audiobooka: Wilkołak Drago
• Autor: Jerzy Grundkowski
• Lektor: Roch Siemianowski
• Wydawnictwo: Storybox
• Nośnik: CD
• Format nagrania: mp3
• Czas nagrania: 7 godz. 8 min

Wilkołak Drago to rzecz o klęsce Rozumu na wszelkich możliwych płaszczyznach.

Można ten utwór rozpatrywać jako dzieło postapokaliptyczne. Akcja książki rozgrywa się bowiem całe stulecia po ogólnoplanetarnym kataklizmie, na terenie Prowansji i Akwitanii (reszta Francji już nie istnieje), przypominających na pierwszy rzut oka najbardziej zacofane krainy z wieków średnich. Autor jednak wyposażył całą tę przestrzeń w niezliczoną ilość anachronizmów (stroje z epoki „Króla Słońce”, kalendarz obowiązujący w czasie rewolucji francuskiej, przypowieść z Makbeta, pointy baśni braci Grimm, kościół scjentologiczny, jest nawet cytowany „starożytny Rosjanin” – Włodzimierz Majakowski). Rządy dusz sprawuje – jakżeby inaczej! – Kościół. Kościół nieróżniący się od tego nam znanego w najmniejszych nawet detalach. Z jedną tylko różnicą – w miejsce Boga wstawiono Rozum, a Pierwszym Kapłanem uczyniono najbardziej rozpoznawanego w Historii ateusza – Maximiliana Robespierre’a.

Opinie o książce

„Wilkołak Drago” Jerzego Grundkowskiego powinien być znany, ceniony i dyskutowany na mocy swych własnych oczywistych walorów, ale tym bardziej dla okoliczności, w jakich ujrzał światło dzienne. Dziś, kiedy nawet pisarze z dorobkiem i nazwiskiem przybiegają do wydawców na gwizdnięcie z fantasy w pysku, a postapo produkują entuzjastyczni grafomani, jest ta powieść kubłem zimnej wody, wylanej na zbiorowy łeb samozwańczych twórców oraz całego ich czytelniczego planktonu. Lecz że nikt nie lubi budzić się ze snu o wielkości, zwłaszcza tak okrutnie i gdy przy okazji grozi mu obmycie ze swojskiego ciepełka i smrodku, jest „Wilkołak Drago” skazany na pozostanie lekturą dla niewielu wybranych. Nie ma w tym sławy i pieniędzy, pozostaje honor. Zawsze jakaś pociecha.

Przeczytałem „Wilkołaka Drago” i natychmiast dokupiłem sobie z Grundkowskiego co się da. „Wilkołak Drago” obudził mój apetyt na lekturę: dajcie mi więcej tego pisarza, nie skazujcie na nienasycenie!