Kepler - Jerzy Kierul

Ze Wstępu:

[...] Książka ta jest próbą przybliżenia polskiemu czytelnikowi postaci znakomitego uczonego. Podobnie jak poprzednia, "Izaak Newton: Bóg, światło i świat", wyrasta z wieloletniego zainteresowania autora nauką XVII wieku, epoki, w której powstawała nowożytna kultura naukowa, a nauka po raz pierwszy stała się ważną częścią cywilizacji. Bez odkryć uczonych XVII wieku i wywołanej nimi zmiany sposobu myślenia cała dalsza historia Europy Zachodniej, Ameryki, a także całego świata przebiegałaby zupełnie inaczej: począwszy od epoki Oświecenia przez wiek XIX - „stulecie pary i elektryczności" - aż po wiek XX, w którym nauka i technika przeobraziły świat w stopniu nie mającym precedensu w dziejach człowieka.

Badając naukę XVII wieku, przyglądamy się więc źródłom naszej cywilizacji. Jest to zarazem epoka wielkich systemów myślowych i filozoficznych, które wciąż noszą wyraźne piętno osobowości swoich twórców. Nowożytna nauka wciąż jeszcze znajdowała się in statu nascendi, dlatego każdy z wielkich uczonych owego okresu, takich jak Galileusz, Kartezjusz czy Newton, nie tylko dokonał ważnych odkryć, ale także miał własną koncepcję metody naukowej i kierunków poszukiwań w badaniu świata.

Wizja świata, jaką stworzył i rozwijał Johannes Kepler, należy do najbardziej niezwykłych w dziejach. Zawiera elementy, które stały się z czasem powszechną własnością intelektualną zachodniej cywilizacji - jak prawa ruchu planet, ale też i takie, które zostały przez naukę późniejszych epok zdecydowanie odrzucone. Z tego powodu Kepler dla potomnych był postacią niejednoznaczną. Uczeni późniejszych epok dziwili się niejednokrotnie, jak umysł tej miary co Johannes Kepler mógł wierzyć w harmonię świata czy w astrologię. Podobnemu procesowi historycznej rewizji poddany został także i Isaac Newton, z którego Oświecenie uczyniło nieomal patrona deistów i twórcę koncepcji świata-zegara.

Wydaje się, że owa pozorna sprzeczność jest nie tyle skutkiem jakichś osobliwości umysłu samego Keplera, ile wynikiem zmiany naszego układu odniesienia. Po prostu przez ostatnie cztery stulecia nasz sposób myślenia o świecie zmienił się tak radykalnie, że z trudem przychodzi nam odtworzenie świata pojęć ludzi żyjących przed rewolucją naukową. Tak jak egzotyczny wydaje nam się dziś świat cywilizacji materialnej XVII wieku: ówczesne mieszkania, pojazdy, ubrania, przedmioty codziennego użytku, tak osobliwy i często trudny do odtworzenia stał się dla nas świat wewnętrzny nawet najbardziej wykształconych ludzi tamtej epoki.

Johannes Kepler długo był uczonym niezbyt dobrze rozumianym. Nie zgłębiano ani jego dzieł o muzycznej konstrukcji kosmosu, które wydawały się dziwactwem, ani prac czysto astronomicznych. Jego dorobek naukowy ponownie zaczęto badać dopiero w XX wieku, a praw-dziwy postęp, podobnie jak w całej historii nauki, przyniosła druga połowa tego stulecia...

• stron 564
• Państwowy Instytut Wydawniczy - 2007 r.
• ISBN 978-83-06-03050-1
• twarda okładki
• stan: bardzo dobry -

(Reg. 3A)