Авиационный спец№3

"Lotnictwo" numer specjalny 3 (czerwiec 2007).

Wyd Magnum-X

Stan dobry minus/dostateczny plus, ślady przechowywania, otarcia, ośle rogi, otarty i podwinięty grzbiet, mocno pogniecione okładki.

Środek (w miarę) ok, zapach strychu. egz. pognieciony.

Dodatkowo ślady po kontakcie z wilgocią w postaci pofalowanego górnego rogu od ok. 54tej do ok 60tej.

Do skorzystania, nie do kolekcji. real foto s2

-------------------------------------------

Krótka historia norweskich Gladiatorów - W końcu lat 30. XX wieku, w okresie intensywnych zbrojeń w Europie i zwiększonych nakładów na lotnictwo w wielu krajach, neutralna Norwegia odczuwała coraz mocniej brak nowoczesnych samolotów myśliwskich, które stawały się towarem deficytowym. Spośród rozpatrywanych możliwości zakupów udało się w 1937 r. zrealizować jedynie zamówienie na już nie całkiem nowoczesne myśliwce brytyjskie Gloster Gladiator.

Śródziemnomorski wypad eskadry "Czerwonych Serc" (7./JG 26) - W historii konfliktów zbrojnych zdarza się często, że niewielkie, acz dobrze wyszkolone i wyposażone oddziały są w stanie zadać przeciwnikowi, w ciągu stosunkowo krótkiego czasu, straty kilkukrotnie przewyższające własną liczebność. Jednak rzadko która jednostka, może się poszczycić tym, że dodatkowo podczas operacji bojowych, nie poniosła żadnych istotnych strat. Takim osiągnięciem mogli poszczycić się podczas wypadu w rejon Morza Śródziemnego

w 1941 r. piloci 7. Staffel Jagdgeschwader 26.

Samolot myśliwski Lockheed P-38 Lightning - początek wielkiej drogi - Samolot P-38 Lightning był jedynym dwusilnikowym, jednomiejscowym myśliwcem, który znalazł szerokie zastosowanie w latach II wojny światowej. Był samolotem silnie uzbrojonym o bardzo wysokich osiągach, charakteryzowała go szczególnie znaczna prędkość i taktyczny promień działania. Lightningi stosowano do wielu różnych zadań – myśliwskich, rozpoznawczych, myśliwsko-bombowych i szturmowych. Łącznie powstało ponad 10 000 Lightningów i ich odmian pochodnych, takich jak XP-49 czy XP-58, a produkcja seryjna samolotu trwała do ostatnich dni wojny.

Dzieje jednego myśliwca -- lotnicza droga por. pil. Mieczysława Adamka - Ileż to razy przypadek decyduje o zaangażowaniu w coś, o szukaniu kolejnych nici prowadzących do popularnego kłębka. Kiedyś, przypadkiem w rozmowie z sanockim historykiem mgr. Andrzejem Brygidynem dowiedziałem się, że w Sanoku mieszka rodzina por. Mieczysława Adamka – pilota myśliwskiego Dywizjonu 303 słynnego m.in. dzięki książce napisanej przez Arkadego Fiedlera. Po jakimś czasie dotarłem do państwa Adamków, mieszkających w Sanoku i Zagórzu, gdzie w moje ręce trafiły pożółkłe fotografie. Wysłuchałem rodzinnych wspomnień i postanowiłem odtworzyć życiową drogę tego pilota, myśliwskiego asa Dywizjonu 303, związanego z Sanokiem. Rozpoczynając przeszukiwanie literatury, w kilku opracowaniach drukowanych w latach przed i po 1989 r. natrafiłem na ślady tej postaci – powoli zacząłem układać historyczne domino.

Nakajima Ki-87 i inne jednosilnikowe japońskie myśliwce wysokościowe - Obok wielu innych typów samolotów podczas II wojny światowej, w Japonii podejmowano intensywne próby stworzenia wyspecjalizowanego myśliwca wysokościowego. Dla japońskich inżynierów było to znaczne wyzwanie, gdyż wszystkie dotychczasowe myśliwce jednosilnikowe były konstrukcjami bardzo lekkimi, w których niedobór mocy silnika rekompensowano ograniczoną masą konstrukcji. Wymagania stawiane myśliwcowi wysokościowemu, który miał być wyposażony w turbosprężarkę, wymuszały natomiast konstrukcję odmienną.

Bell P-39 Airacobra w ZSRS - Pod koniec 1943 r., po zaliczonym strąceniu pięćdziesiątej nieprzyjacielskiej maszyny, zgodnie z obowiązującymi regulacjami (Rozkaz Ludowego Komisarza Obrony ZSRS Nr 294 z 8 października 1943 r.), podpułkownik Aleksander I. Pokryszkin po raz pierwszy został przedstawiony do odznaczenia trzecim tytułem Bohatera Związku Sowieckiego. Wniosek został odrzucony. W uzasadnieniu napisano: Nie wydaje się możliwym nagrodzić tym tytułem podpułkownika Pokryszkina, ponieważ walcząc na amerykańskim samolocie podniósł prestiż zagranicznego wyposażenia. Jakaż to pilotowana przez „Saszę” amerykańska maszyna stanowiła taką przeszkodę dla sowieckich organów decyzyjnych?

Wiropłaty w II wojnie światowej - 1 września 1939 r., w chwili wybuchu II wojny światowej, śmigłowiec był konstrukcją, która w zasadzie najtrudniejszy okres rozwoju miała już za sobą, a wiatrakowiec, choć w skromnym tylko zakresie, nadawał się nawet do wykonywania zadań operacyjnych. Dalszy, wojenny rozwój wiropłatów przebiegał jednak różnie w różnych uczestniczących w wojnie krajach. Największe osiągnięcia zanotowała niemiecka III Rzesza, w której trzy konstrukcje – dwa śmigłowce oraz jeden wiatrakowiec – doprowadzone zostały do seryjnej produkcji i zastosowań operacyjnych. W Stanach Zjednoczonych, choć w latach 1939–1945 powstało tam wiele konstrukcji doświadczalnych, do pierwszego frontowego zastosowania śmigłowca doszło dopiero w 1945 r. W Wielkiej Brytanii w ograniczonym użyciu były praktycznie jedynie wiatrakowce, i tylko z nimi eksperymentowano przed inwazją Europy. Podobnie szczątkowe było użycie w wojnie wiropłatów w ZSRR.

Zdalnie kierowane i samonaprowadzające się bomby latające Lotnictwa Cesarskiej Marynarki Japońskiej - Kiedy zastanawiamy się nad rozwojem pocisków oraz bomb kierowanych i samonaprowadzających się podczas II wojny światowej pierwszą myśl zwykle kierujemy ku niemieckim bombom latającym V-1, lotniczym bombom szybującym, Hs 293 i FX-1400, zestawom Mistel, czy przeciwlotniczym pociskom kierowanym Wasserfall, Schmetterling i Enzian. Co prawda Niemcy w tym czasie posiadali mocno zaawansowaną technikę dla tego rodzaju broni, ale też nie należy pomijać dalekowschodniego tatru działań wojennych, gdzie podobna technika nie była obca japońskim konstruktorom, którzy pracowali nad jej rozwojem według własnego

programu. Prace te prowadzone były przez Lotnictwo Cesarskiej Armii Japońskiej oraz Lotnictwo Cesarskiej Marynarki Japońskiej i właśniete ostatnie prace są tematem niniejszego artykułu.

Nieznany Suchoj Su-6 - Wiosną 1932 r. Rada Rewolucyjna ZSRR przyjęła nową doktrynę operacyjną WWS RKKA. W ślad za tym ruszyły prace nad ich wyposażeniem w nową generację wojskowych statków powietrznych. Jednym z podjętych kierunków prac było zbudowanie opancerzonego samolotu szturmowego pola walki. Jednak mimo upływu lat prace te ciągle nie mogły zakończyć się sukcesem. W końcu lat 30. XX wieku W ZSRR ciągle nie było wiadomo, jakim powinien być samolot szturmowy. Specjaliści ciągle sprzeczali się poszukując odpowiedzi na tak fundamentalne pytania jak: czy powinien to być samolot jedno- czy dwumiejscowy? Jakie powinny być jego masa, napęd i rozmiary? Jakim powinien dysponować opancerzeniem, a jakim uzbrojeniem?

Zapraszam do zakupu.