Знак эвакуации Место встречи при эвакуации 350x350

Znak ewakuacyjny  MIEJSCE ZBIÓRKI DO EWAKUACJI

wg NOWEJ normy PN-EN ISO 7010:2012

Znak posiada Świadectwo Dopuszczenia CNBOP

Materiał znaku: płyta fotoluminescencyjna (świeci w ciemności)

Format znaku: 35 cm x 35 cm

Znaki ewakuacyjne mają za zadanie ukierunkować w każdym obiekcie ruch ludzi zgodnie z przyjętą koncepcją ewakuacji. Szczególnie ważne jest to w tych miejscach, z których prowadzi więcej niż jedna droga ewakuacyjna.

Podstawowa zasada, to konieczność dostarczenia informacji niezbędnych do ewakuacji z każdego miejsca na drodze ewakuacyjnej, w którym mogą pojawić się wątpliwości, co do kierunku ewakuacji, w takim miejscu powinien być widoczny znak ewakuacyjny.

W celu spełnienia wymagań Ustawy o Ochronie Przeciwpożarowej znaki ewakuacyjne należy zamieścić na drogach ewakuacyjnych.

Znaki ewakuacyjne wymagane są w każdym zakładzie pracy oraz w każdym obiekcie użyteczności publicznej i tam gdzie występuje zagrożenie powstaniem pożaru. Zwiększają bezpieczeństwo oraz zapewniają sprawniejszą ewakuację w razie sytuacji awaryjnych.

Wymagania dla znaków ochrony przeciwpożarowej dotychczas

zawarte były w normie PN-92/N-01256/01 z 1992 roku,

norma ta została wycofana.

Obecnie obowiązujące w Polsce wymagania dotyczące znaków

ochrony przeciwpożarowej zawarto w normie

PN-EN ISO 7010:2012

.

Zaletą stosowania znaków ewakuacyjnych i ochrony

przeciwpożarowej zgodnych z normą PN-EN ISO 7010

jest ich międzynarodowy charakter i duża rozpoznawalność.

Wiele obiektów użyteczności publicznej i zakładów przemysłowych otwiera się na świat, co zachęca do umieszczania w nich znaków bezpieczeństwa zgodnych z międzynarodowymi standardami oznakowania.

Nawet w miejscach, w których już zastosowano oznakowania ewakuacyjne, czy też ochrony przeciwpożarowej według wzorów z 1992 roku, warto promować stosowanie nowych znaków, które są bardziej intuicyjne i mogą skuteczniej przyczynić się do ratowania życia ludzi.

Podstawowe zalecenia eksploatacyjne

Znaki ewakuacyjne, podobnie jak inne oznakowania systemu fotoluminescencyjnego, powinny być usytuowane w stosunku do źródeł światła tak,

by zapewniało to ich dostateczną luminancję (naświetlenie). Należy więc dążyć do umieszczania znaków fotoluminescencyjnych możliwie blisko źródeł światła.

Znaki montować w miarę możliwości na wysokości ok. 150÷160 cm, od podłoża (odpowiadającej średniej wysokości normalnej linii środkowej widzenia) lub nad drogą ewakuacyjną (na wysokości co najmniej 200 cm), tam gdzie to jest możliwe prostopadle do kierunku ruchu informowanych ludzi. Gdy ten ostatni warunek nie jest spełniony, znak musi mieć rozmiary dodatkowo powiększone (być większy).