Открытие третьего глаза НОВИНКА

Otwarcie trzeciego oka

Wydawnictwo: Kos

Autor: Tom Berg

Liczba stron: 48

Wymiary: 145x205

Oprawa: Miękka

ISBN: 978-83-7649-070-0

Rok wydania: 2013

Wprowadzenie do książki

Otwarcie trzeciego oka

Koncepcja trzeciego oka od dawna przyciąga uwagę poszukują-cych. Kojarzona z jasnowidzeniem i innymi mocami „nad”-ludz-kimi, od zawsze budziła z jednej strony nadzieje i ambicje, z drugiej zaś lęk przed niewiadomą. Dodatkowo, wciąż jest podsycana sensacyjkami mistycznych opowieści z krajów, których wielu ludzi nawet nie potrafi wskazać na mapie świata.

Efektem tych tendencji jest wypaczenie przesłania trzeciego oka w życiu człowieka. W środowiskach szczerze zajmujących się rozwojem duchowym, trzecie oko jest jedynie jednym z etapów odkrywania własnej świadomości.

Na Zachodzie, w najgorszym razie stało się ono synonimem taniej mistyfikacji, w najlepszym zaś jest niejasną metaforą, której filozofowie różnych maści przypisują (albo dopisują) teorie pasujące do ich własnych wyobrażeń.

Trzecie oko stało się obietnicą czynienia rzeczy z pogranicza fantazji i marzeń. A już na pewno zapewniających takie moce, jakich sąsiad na pewno nie ma. I których medytujący w innych nurtach rozwoju wewnętrznego na pewno nie dostąpią.

Ego uwielbia rzeczy wyjątkowe, niezwykłe, niespotykane. Najlepiej jeszcze, by były one nieosiągalne. W ostateczności mogą one być dostępne tylko wybitnym, wyjątkowym ludziom.

Z braku takowych, niezwykłości mogą nawet być w zasięgu prze-ciętnego człowieka, ale tylko pod warunkiem czynienia nadludzkich starań. Dla leniwych pozostaje ostatnia furtka, tak zwane dobre uczynki z poprzednich żywotów, dobrym wyjaśnieniem może też być obdarzenie wyjątkową łaską.

Jak by nie patrzeć na teorie trzeciego oka, jego otwierania, przebudzania, uaktywniania, czy innego ingerowania w jego naturalne funkcjonowanie, zamieszanie wokół tematu jest spore.

Temat czakr nigdy nie był łatwy dla kultur Zachodu. Umysł ukształtowany w tych tradycjach kładzie większy nacisk na dowodzenie prawdziwości różnych koncepcji niż na ich praktyczne wykorzystanie. Na dodatek, musi to być proces „obiektywny”, w którym człowiek nie tylko nie jest potrzebny, ale wręcz jego obecność przekreśla rzetelność takiego badania.

Współczesna nauka wskazuje już, że obiektywizm nie jest moż-liwy nigdzie w świecie, ponieważ obserwator zawsze wpływa na wynik obserwacji, nawet samą swoją obecnością i samym faktem dokonywania obserwacji. Mimo tego, wieki poszukiwania „twardych” dowodów wciąż zbierają swe żniwa.

Mamy umysł zbyt mocno uwarunkowany przez świat zewnętrz-ny. Jesteśmy za bardzo od niego uzależnieni, by nasze poznawanie odbywało się bez uprzedzeń.

W tradycjach Orientu nikt nawet się nie zastanawia, czy ciała subtelne istnieją, czy nie. Medycyna chińska nawet nie stara się naukowo dowodzić istnienia meridianów. Dla tych ludzi nie jest ważne, czy zdaniem „autorytetów” coś istnieje, czy nie, ale jak można to wykorzystać.

Trudnością dla naukowców na Zachodzie jest samo zaakceptowanie istnienia czakr, nie mówiąc już o ich umiejscowieniu w fizjologii człowieka. W ciele fizycznym ich nie ma, zaś ciała subtelne dla nauki Zachodu nie istnieją. Nawet gdyby przyjąć ich istnienie jako hipotezę, nie wiadomo, gdzie i jak można je znaleźć.

Zdumiewające jest, jak łatwo wierzymy w jedne koncepcje, innym odmawiając prawa bytu. Nikt współczesny nie wątpi w istnienie radia, telewizji czy telefonu komórkowego – choć niewidzialna jest energia, która przenosi te sygnały.