«Игра жизни и как в нее играть», Флоренс Сковел Шинн.

Gra życia i jak w nią grać

Wydawnictwo: Head Republic

Autor: Florence Scovel Shinn

Tytuł oryginału: The Complete Writings of Florence Scovel Shinn for Women

Liczba stron: 360

Wymiary: 125x195

Oprawa: Miękka

ISBN: 978-83-917346-2-9

Tłumacz: Krzysztof Chudziński

Rok wydania: 2004

Wprowadzenie do książki

Gra życia i jak w nią grać

Przez wiele lat Florence Scovel Shinn wykładała w Nowym Jorku podstawowe zasady metafizyki. Na spotkania, które organizowała, przychodziło sporo osób, dzięki czemu przesłanie, jakie głosiła, rozprzestrzeniało się.

Jej książki osiągały dość duże nakłady - nie tylko w Ameryce, ale i poza jej granicami. Wydawały się posiadać ukrytą moc, która pozwalała im odnajdować drogę do najbardziej odległych miejsc w Europie i innych częściach świata. Ludzi, którzy dotarli do Prawdy, jest dziś wielu.

Jedna z tajemnic sukcesu książek Florence Scovel Shinn polegała na tym, że ich autorka była zawsze osobą bezpośrednią, życzliwą i dowcipną. Nigdy nie pragnęła, aby styl jej prac „robił wrażenie”, był zbyt konwencjonalny czy też miał jakąś ogólnie przyjętą formę literacką. Z tego powodu odwoływała się głównie do tych czytelników, którzy nie akceptowali konserwatywnych form duchowego przesłania, ani też nie zamierzali zagłębiać się w naukowe opracowania dotyczące metafizyki.

Była niezwykle uduchowiona, chociaż ta strona jej osobowości pozostawała zwykle ukryta pod beztroskim, ale bardzo rzeczowym traktowaniem osób, które prosiły ją o pomoc. Nie interesowało jej podejście akademickie - nauczała poprzez praktyczne i codzienne przykłady z życia.

Zanim stała się nauczycielką Prawdy, była ilustratorką książek. Pochodziła ze znanej filadelfijskiej rodziny. Pozostawiła po sobie zbiór notatek i memorandów, które złożyły się na treść niniejszej książki.

Emmet Fox

Większość ludzi uznaje życie za bitwę, ale to nie bitwa, to gra.

W tej grze nie możesz jednak wygrywać, nie znając Duchowego Prawa. Stary i Nowy Testament z cudowną wyrazistością prezentuje reguły gry. Jezus Chrystus nauczał, iż jest to wielka gra Dawania i Otrzymywania.

„Co kobieta sieje, to i żąć będzie”*. Ta mądrość oznacza, że cokolwiek kobieta powie czy cokolwiek uczyni, wszystko to do niej powróci. To, co daje światu, otrzyma. Jeśli nienawidzi - będzie znienawidzona, jeśli kocha - będzie kochana, jeśli krytykuje - spotka się z krytyką, jeśli kłamie - będzie okłamywana, jeśli oszukuje - będzie oszukiwana.

Biblia naucza również, iż w tej Grze Życia wiodącą rolę odgrywa wyobraźnia. „Z całą pilnością strzeż swego serca, bo życie ma tam swoje źródło” (Księga Przysłów 4:33). Oznacza to, że treść wyobrażenia, jakie tworzysz w swoim wnętrzu, prędzej czy później uzewnętrzni się w twoim życiu.

Znałam kogoś, kto bał się pewnej choroby. Choroba ta była bardzo rzadka i niezwykle trudno było na nią zapaść, ale osoba ta myślała o niej stale, wyobrażała ją sobie i czytała o niej, aż w końcu choroba objawiła się w jej ciele i doprowadziła do śmierci. Oto klasyczny przykład ofiary wypaczonej wyobraźni.

Widzimy więc, że aby grać w Grę Życia i odnosić sukcesy, musimy szkolić swoją wyobraźnię. Osoba z wyćwiczoną wyobraźnią, która potrafi wyobrażać sobie wyłącznie dobro, wnosi w swoje życie „każde słuszne pragnienie serca” - zdrowie, bogactwo, miłość, przyjaźń, samorealizację i swoje najwyższe ideały.

Wyobraźnia nazywana jest „nożycami umysłu”. To one dzień po dniu wycinają obraz, jaki każda kobieta widzi w swoim wnętrzu i prędzej czy później spotyka w świecie zewnętrznym. Aby sensownie wyszkolić swoją wyobraźnię, powinnaś zrozumieć, jak pracuje twój umysł. Grecy mawiali: „Poznaj siebie”. Istnieją trzy obszary umysłu: podświadomość, świadomość i nadświadomość.

Podświadomość to siła, której brak ukierunkowania. Jest jak para łub elektryczność i działa tam, gdzie zostaje skierowana; sama z siebie nie jest w stanie niczego spowodować. To, co kobieta odczuwa w swoim wnętrzu lub - mówiąc inaczej - tworzy w swej wyobraźni, w najmniejszych szczegółach odciśnięte zostaje w jej podświadomym umyśle.

Oto przykład: Znałam kiedyś pewną kobietę, która zawsze miała „silne przekonanie”, że jest wdową. Będąc dzieckiem, ubierała się na czarno i nosiła długą czarną woalkę, zaś ludzie z jej otoczenia uważali, że jest to bardzo pomysłowe, oryginalne i zabawne. Kiedy dorosła, wyszła za mąż za człowieka, którego bardzo kochała. Wkrótce po ślubie ów mężczyzna zmarł, a ona założyła czarną woalkę na wiele lat. Obraz wdowy był tak głęboko odciśnięty w jej podświadomym umyśle, że stał się przyczyną nieszczęścia.

Świadomy umysł nazywany jest umysłem doczesnym lub cielesnym. To umysł ludzki; postrzega on życie w taki sposób, w jaki się ono toczy. Widzi śmierć, nieszczęścia, chorobę, ubóstwo, ograniczenia, i wszystko to zachowuje w podświadomości.

Umysł nadświadomy jest Umysłem Boga wewnątrz każdej z nas - dziedziną doskonałych idei. To w nim zawiera się „doskonały wzór”, o którym mówił Platon, czy też przeznaczony dla każdej jednostki Boski Projekt. „Jest miejsce, które masz wypełnić i nie może tego uczynić nikt inny; jest coś, co masz zrobić, czego nikt inny nie może zrobić za ciebie”.

W nadświadomym umyśle istnieje więc doskonały obraz, którego odbicie w świadomości jawi się jako nieosiągalny ideał - „coś, co jest zbyt piękne, aby było prawdziwe”. W rzeczywistości jest to jednak twój prawdziwy cel, emanujący z Nieskończonej Inteligencji, która znajduje się w twoim wnętrzu.

Wielu ludzi nie zna swojego prawdziwego przeznaczenia. Starają się zyskiwać przedmioty czy dążyć do sytuacji, które nie są im przeznaczone i które w ostateczności mogą im przynieść wyłącznie niepowodzenie i brak spełnienia.