Традиционное и современное будзюцу и будо

Trylogia wydawnictwa Diamond Books:

Tradycyjne bujutsu

Tradycyjne bujutsu było produktem niezliczonych wojen domowych, jakie niemal nieustannie nękały feudalną Japonię. Ówczesny wojownik nie tylko musiał wiedzieć, jak efektywnie wykorzystać posiadaną broń, ale też jak przygotować się mentalnie na spotkanie ze śmiercią. W przeciwieństwie do późniejszego budo, trening bujutsu dotyczył bowiem wyłącznie walki na śmierć i życie, w której oprócz odpowiednich cech psychofizycznych liczyła się wszechstronność wyszkolenia i umiejętność adaptacji. Wojownik musiał wiedzieć, jak z mieczem w dłoni sprostać przeciwnikowi uzbrojonemu we włócznię i jak naginatą walczyć z szermierzem. Te umiejętności były przekazywane z pokolenia na pokolenie w poszczególnych szkołach, czy też stylach bujutsu. Jako że nie zaniedbywano żadnej broni ani metody walki, która mogłaby się okazać skuteczną w boju, do siedemnastego wieku pojawiło się nie mniej jak dziewięć tysięcy takich szkół, w których nauczano około sześćdziesięciu różnych systemów walki.

W „Tradycyjnym bujutsu” opisano szerzej szesnaście z nich: od sposobów posługiwania się mieczem i włócznią, poprzez pływanie i jeździectwo, aż po ninjutsu. Jako współczesny bugeisha, czyli przedstawiciel bujutsu, autor kreśli niezwykle żywy i sugestywny obraz dawnych „sztuk wojennych”, opierając się zarówno na własnym doświadczeniu, wyniesionym z różnych szkół bujutsu, jak i na unikalnych dokumentach, które przetrwały do naszych czasów.

Format 180mm x 225mm, 112 stron, twarda oprawa z obwolutą

Tradycyjne budo

Tradycyjne budo, czyli „wojenne drogi”, to niezwykle interesująca, a praktycznie nie znana na Zachodzie część kulturowej spuścizny średniowiecznej Japonii. Dyscypliny klasycznego budo nie należą do świata sportu, jak współczesne systemy w rodzaju judo, karate, czy kendo. Nie są też nastawione na walkę, jak stare systemy bujutsu. Są przede wszystkim dyscyplinami duchowymi służącymi do samodoskonalenia poprzez trud systematycznego, rygorystycznego treningu prowadzonego w duchu filozofii zen. „Tradycyjne budo” jest dogłębnym studium poświęconym historii, filozofii i metodom treningowym różnych odmian budo z interesującą analizą czynników, które doprowadziły m.in. do powstania kendo z kenjutsu, iaido z iaijutsu czy też judo z jujutsu. Autor przedstawił zarówno systemy koncentrujące się na użyciu broni, jak i zajmujące się wyłącznie walką wręcz. Dzięki precyzyjnej analizie koncepcji skrywających się za treningiem tradycyjnego budo czytelnik ma niezwykłą okazję poznać sposoby jego funkcjonowania i wpływania na kształtowanie się osobowości adepta. Trylogia Donna Draegera zatytułowana „Japońskie sztuki i szkoły walki” to zjawisko niezwykłe w piśmiennictwie poświęconym sztukom walki, bo ani wcześniej ani później nikt nie zdobył się na tak głębokie potraktowanie tematu budo i bujutsu jak właśnie Draeger. „Japońskie sztuki i szkoły walki” nie są publikacją łatwą w odbiorze, jednak dla osób prawdziwie zainteresowanych istotą japońskich sztuk walki stanowią znakomity, pobudzający do refleksji, przewodnik. Podobnie jak pozostałe tomy z serii, tak i „Tradycyjne budo” jest bogato ilustrowane fragmentami dawnych drzeworytów oraz unikalnymi fotografiami mistrzów i zwierzchników szkół, które przetrwały do naszych czasów.

Format 180mm x 225mm, 128 stron, twarda oprawa z obwolutą

Bujutsu i budo

Aikido, judo, karate czy kendo na stałe zakorzeniły się we współczesnym świecie.Są tak dobrze znane, że mało kto zastanawia się nad ich pochodzeniem. Tymczasem poznanie historii ich powstawania, szczególnie że jest stosunkowo krótka, okazuje się nie tylko kształcące, ale wręcz niezbędne dla ich pełnego zrozumienia. Oprócz najbardziej znanych dyscyplin we „Współczesnym bujutsu i budo” znalazło omówienie także mniej popularnych systemów używanych przez japońskie wojsko i policję.

Format 180mm x 225mm, 192 stron, twarda oprawa z obwolutą