МОЙ ДНЕВНИК - АННА ПОТОЦКА, урожденная Дзялыньская, ПОСЛЕДНЯЯ ИЗ РЫМАНОВА

• Autor: Anna Potocka z Działyńskich
• Tytuł: MÓJ PAMIĘTNIK
• Format: A-5
• Objętość: 416 (w tym 100 nlb zawierających fotografie)
• Oprawa: twarda, szyta
• Reprint wydania z 1927 r. - wydanie IX jako reprint i wydanie XI w ogóle (pozostałe wydania: 1.1927 - oryginalne wydanie nakładem Rodziny; 2. 1973 - PAX; 3 - 10 (1998-2022 wszystkie 8 wydań - RUTHENUS Krosno), . 11. wydanie tu oferowane
• Data wydania: Krosno, marzec 2023
• Na wyklejkach XIX-wieczna mapa okolic
• Stan: NOWY
• cena detaliczna: 55 zł
• CENA PROMOCYJNA 49,90 zł

Rozdziały:

Przedmowa

Część I - lata dziecinne i pierwszej młodości

Część II - pierwsze lata po ślubie

Część III - RYMANÓW (najobszerniejszy rozdział opisujący zakup przez Potockich Rymanowa i odkrycie w pobliżu rymanowskich źródeł mineralnych, które to odkrycie było przyczyną powstania uzdrowiska Rymanów Zdrój i budowy nowoczesnego, jak na ówczesne czasy uzdrowiska.

Anna z Działyńskich Potocka była kobietą wspaniałą. Kiedy miała okazję z dużym zyskiem sprzedać dobra rymanowskie i żyć w dostatku, wybrała skromny żywot, by nie pozbawiać swoich dzieci ojcowizny. Nie majątku, bo tego można było kupić jeszcze więcej, może nawet w lepszym miejscu w Galicji, ale zapamiętanych z dzieciństwa krajobrazów: Rymanowa z dominującą nad miasteczkiem kościelną wieżą, źródełka wody, wokół którego wyrastał Zdrój, skalistych brzegów Wisłoka w Rudawce Rymanowskiej, gromady wiejskich dzieciaków uczących się rzeźby w przydworskiej szkółce, Drogi Krzyżowej na Kalwarię...

Działyńscy pochodzili z Wielkopolski i wielce zasłużyli się dla niej. Ojciec Anny – Tytus Działyński był patriotą wielkiego formatu, podobnie jak i jego siostra Klaudyna z Działyńskich Potocka. Tytus podarował narodowi swoja wspaniałą bibliotekę i pałac w Kórniku, Klaudyna cały swój majątek wydała na pomoc przebywającym na uchodźstwie powstańcom z 1831 r. To jej właśnie Adam Mickiewicz zadedykował III część „Dziadów”. Mąż Anny – Stanisław Potocki, wnuk po kądzieli nieszczęsnego Stanisława Szczęsnego Potockiego, był powstańcem z 1863 r. Wskutek represji stracił cały swój majątek. Poślubiła Anna zatem ziemianina bez ziemi, bowiem jak się okazało, ważniejszy dla niej był jego szczery patriotyzm i prawdziwie rycerski honor.

Pamiętnik Anny z Działyńskich Potockiej jest nie tylko dokumentem epoki, ostatniej ćwierci XIX wieku. Ona sama wciąż budzi nasz zachwyt szczerością swoich intencji i postępowania. Jej wiara w Boski porządek świata, pochylenie nad każdym ludzkim nieszczęściem i chęć wspomagania potrzebujących, teraz gdy bardziej niż kiedykolwiek ulegają zachwianiu tradycyjne systemy wartości, powinny stać się także dla nas drogowskazem w naszej doczesności, bo życie przeminie, ale pamięć u potomnych pozostanie. Ma od niedawna Anna Potocka swój pomnik w rymanowskich dobrach – Szkołę Podstawową i Gimnazjum w Posadzie Górnej, noszące jej imię. Ma też naszą wdzięczność, taką zwyczajną, jaką darzy się dobrych ludzi.

(Andrzej Potocki, tekst z tylnej okładki książki)