ФРАНЦУЗСКОЕ ИСКУССТВО РОКОКО Дворец Мирбаха - рококо

!

I

D SRNENSKA

FRANCUSKA GRAFIKA ROKOKOWA

w zbiorach pałacu MIRBACHA

________________________________

ARKADY Warszawa 1988

I

fragment wstępu:

" Przez cały wiek XVIII grafika rozwijała się we Francji w dwóch kierunkach: autorskim, oryginalnym oraz reprodukcyjnym.

Często mówi się o francuskim wieku XVIII jako o okresie szczególnie pomyślnym dla tej dziedziny sztuki. I jest to prawda. Paryż był w tym czasie ośrodkiem, do którego przybywali mistrzowie rylca z wielu różnych krajów. Osiedlali się tu liczni rytownicy flamandzcy i holenderscy, wnosząc niebagatelny wkład w ukształtowanie się charakteru francuskiej grafiki rokokowej, a ta z kolei, zdobywszy międzynarodową renomę, rozsławiła nazwiska swych twórców. Wykwintne towarzystwo paryskie doceniało artystów, którzy dawali wyraz własnym wyobrażeniem, myślom i sądom o ówczesnych latach i ludziach. Jednocześnie darzyło szacunkiem także tych, których domeną było powielanie dzieł innych autorów: malarzy i rysowników. Zaczęły powstawać głośne kolekcje rycin, poszerzał się krąg zbieraczy i mecenasów sztuki. Podczas gdy w XVII wieku nie było ich zbyt wielu, to w wieku następnym oni właśnie w znacznym stopniu decydowali o tym, co modne, rozsławiali artystów, których podziwiali, a swymi zamówieniami nadawali kierunek rozwojowi grafiki reprodukcyjnej. W roku 1727 ukazał się przewodnik po kolekcjach rycin, napisany przez Dezalliera d'Argenville'a; publikacja ta informowała publiczność o najsłynniejszych wówczas zbiorach sztuki rytowniczej, znajdujących się we Francji. W Paryżu wydano w tym czasie wiele książek traktujących o technikach graficznych, mistrzowskie bowiem posługiwanie się rylcem ceniono wtedy równie wysoko jak umiejętność pisania wierszy czy gry na instrumencie muzycznym. Nie może więc dziwić fakt, iż w XVIII wieku także osoby bez przygotowania fachowego chciały posiąść tajniki owego rzemiosła. Niemal każdy, kto wówczas należał do kręgu dworu królewskiego czy też był bywalcem modnych salonów, uprawiał po amatorsku grafikę. Ten tak zwany ruch amatorski2 stał się dość ważnym nurtem w rozwoju grafiki reprodukcyjnej, w jego ramach powstało wiele prac na całkiem dobrym poziomie.

Żywe zainteresowanie wyższych warstw francuskich zachęcało wydawców do publikowania coraz to nowych książek, dotyczących tej problematyki. W roku 1751 Louis Doissin opisał w swym traktacie o grafice metody techniczne i zasady obowiązujące wówczas....

I

STAN KSIĄŻKI ______________ dobry +++

I