Как одиноко на неопределенной дороге! О переводах

Jakże samotny na niepewnej drodze! O tłumaczeniach literatury polskiej

red. Justyna Pyzia, Józef Ruszar

Wydawnictwo Naukowe UKSW

Warszawa 2019

ISBN: 978-83-8090-613-6

liczba stron: 220

okładka miękka ze skrzydełkami

.

Opis wydawcy

.

Justyna Pyzia, Józef Maria Ruszar

Od Redakcji

Podążając za wskazówką znakomitego tłumacza literatury polskiej na język portugalski, Marcelo Paivy de Souzy, niniejszy tom powinien zostać zadedykowany św. Hieronimowi, patronowi tłumaczy.

.

Na niniejszą książkę składają się artykuły i szkice, których autorzy na podstawie własnych poszukiwań i praktyki translatorskiej przedstawiają problematykę przekładoznawczą, rolę tłumacza i skomplikowane kwestie językowe, jakie napotyka on w swojej pracy, a także relacje między autorem a jego reprezentantem w obcej kulturze. Tłumacz konfrontuje twórczość powstałą w jednym języku i jednej kulturze z drugim językiem i drugą kulturą, a także tworzy narzędzia potrzebne do krytycznego opisu owej twórczości. Nie sposób zaprzeczyć tezie, że istniejemy w języku, który współtworzy i przekształca rzeczywistość. Namysł nad językiem to namysł nad naszym istnieniem w świecie. Kwestia ta nie jest nowa, wprost przeciwnie, nieustannie i na nowo rozważana, ale wciąż pasjonująca, każde wyzwanie translatorskie jest bowiem unikatowe.

.

Artykuły zawarte w tomie dotyczą wielu przekładanych autorów (między innymi Tadeusza Różewicza, Andrzeja Bursy, Rafała Wojaczka, Zbigniewa Herberta, Bolesława Leśmiana, Witolda Gombrowicza czy Wisławy Szymborskiej), liczne są również analizowane języki tłumaczeń, w tym portugalski, słowacki, włoski, angielski, bułgarski i czeski. Otwierający tom tekst Marcelo Paivy de Souzy ukazuje nie tylko problemy z tłumaczeniem konkretnego wiersza (Colantonio – S. Gierolamo e il leone), ale również rekonstruuje Herbertowską postawę wobec sztuki translatorskiej. Drugi artykuł, autorstwa Jewgienija Wasyliewa, analizuje długą i skomplikowaną historię tłumaczeń poezji Zbigniewa Herberta (także w obliczu wrogiej postawy władz radzieckich i oficjalnego literaturoznawstwa wobec twórczości polskiego poety) na język rosyjski, wykonanych przez Władimira Britaniszskiego oraz Iosifa Brodskiego. Brazylijski uczony Piotr Kilanowski obrał inną metodologię, wychodząc od szczegółu i zmierzając do kwestii ogólnych: przyjrzał się obecności i znaczeniom symbolicznym świerszcza w utworach Herberta (na tle poezji i kultury polskiej), w tym kontekstom kulturowym przemian świerszcza w cykadę, co posłużyło do rozważań dotyczących kwestii udomowienia i egzotyzacji w tłumaczeniu. Z kolei Jana Juhásová w swoim artykule koncentruje się na porównaniu postaci wykreowanych przez dwóch poetów, słowackiego Rudolfa Juroleka i polskiego Zbigniewa Herberta, wskazując na liczne podobieństwa w sposobie myślenia obu twórców. Następny autor, Kristiyan Yanew, dokonuje przeglądu recepcji twórczości Tadeusza Różewicza w Bułgarii w ostatnim półwieczu. Autorka ukraińska Ludmiła Berbenec’ zaś skupia się w swoim tekście na istotnych jej zdaniem dla pełnego zrozumienia twórczości Wisławy Szymborskiej, „wyklejankach” i „rymowankach” tworzonych przez poetkę, odczytując utwory polskiej noblistki w kontekście intermedialnym, w odniesieniu do terminu „obraztekst” wprowadzonego przez Williama Johna Thomasa Mitchella. Młoda badaczka Uniwersytetu Padewskiego i Uniwersytetu Ca’ Foscari w Wenecji Francesca Fratangelo podjęła z kolei próbę zaprezentowania niektórych poetyckich aspektów twórczości Bolesława Leśmiana mogących sprawiać trudności tłumaczom. W swoim studium komparatystycznym Petr Ligocký wskazuje natomiast analogie między twórczością polskich i czeskich poetów przeklętych drugiej połowy XX wieku: Andrzeja Bursy, Rafała Wojaczka, Egona Bondego, Milana Kocha. Tom zamyka tekst Nadziei Bąkowskiej, która przedstawia relację między czterema wersjami językowymi dramatu Operetka (1966) Witolda Gombrowicza – polską, angielską, włoską i francuską, ze szczególnym uwzględnieniem swoistości poszczególnych przekładów.

.

Dobór tekstów wchodzących w skład tego tomu miał na celu ukazanie myśli podkreślanej szczególnie przez uznanego tłumacza literatury anglosaskiej Jerzego Jarniewicza, iż przekład nie jest czymś jednoznacznym, możemy bowiem mówić o wielu jego rodzajach, o bardzo swobodnej adaptacji, spolszczeniu, przekładzie autoryzowanym aż po przekład przez język trzeci i przekłady filologiczne, czyli dosłowne. Świadomość tej różnorodności jest podstawą dyskusji na temat przekładu i analizy poszczególnych przypadków.

.

Redaktorzy niniejszego tomu mają nadzieję, że prezentowany zbiór nie tylko dołoży kilka wątków dotyczących praktyki przekładu i przyczyni się do lepszego zrozumienia problematyki translatorskiej, ale również ukaże nieprzeczuwane dotąd poziomy interpretacji omawianych tekstów..

.

Spis treści

.

Od redakcji

Marcelo Paiva de Souza,  O znaczeniu i godności tłumacza według Zbigniewa Herberta

Jewgienij Wasyliew,  „Bezmiar fizycznego i psychicznego nacisku”. Poezja Zbigniewa Herberta w przekładach na język rosyjski

Piotr Kilanowski,  Co w trawie piszczy, czyli rozważania tłumacza o ośmiu świerszczach w wierszach Zbigniewa Herberta

Jana Juhasova,  Starzenie się Pana Ó Rudolfa Juroleka i Pana Cogito Zbigniewa Herberta. Studium komparatystyczne

Kristiyan Yanew,  „Bułgarskie obsesje Różewiczem” (o recepcji twórczości Tadeusza Różewicza w Bułgarii)

Ludmyła Berbeneć,  Intermedialny aspekt twórczości Wisławy Szymborskiej

Francesca Fratangelo,  Leśmian w przekładzie. Na podstawie włoskich przekładów Bolesława Leśmiana

Petr Ligocky,  Analogie tematyczne w poezji polskich i czeskich poetów przeklętych 2. połowy XX wieku

Nadzieja Bąkowska,  „Operetka” Witolda Gombrowicza w tłumaczeniu na język włoski, angielski i francuski. Studium komparatystyczne