ЯПОНСКАЯ КУКЛА Самурай с мечом 30 см, ручная работа

LALKA JAPOŃSKA z Samuraj z mieczem 30 cm ręczna robota 2

Japońska lalka (人形, ningyō, dosł. „postać ludzka”) to jedno z tradycyjnych japońskich rzemiosł. Istnieją różne rodzaje tradycyjnych lalek, niektóre przedstawiają dzieci i niemowlęta, inne dwór cesarski, wojowników i bohaterów, postacie z bajek, bogów i (rzadko) demony, a także ludzi z życia codziennego japońskich miast. Wiele z nich ma długą tradycję i nadal jest wytwarzanych do domowych świątyń, do oficjalnego dawania prezentów lub na uroczystości takie jak Hinamatsuri, festiwal lalek czy Kodomo no Hi, Dzień Dziecka. Niektóre są produkowane jako lokalne rzemiosło i kupowane przez pielgrzymów na pamiątkę wizyty w świątyni lub innej wycieczki.

Istnieje ciągłość tradycji  w wytwarzaniu dogū (土偶), lalek, w starożytnej kulturze Jōmon w Japonii (8000–200 p.n.e.), które kojarzono z płodnością lub rytuałami szamańskimi, w czasach, gdy uważano, że lalki mają dusze.

Na początku XI wieku zdefiniowano kilka typów lalek, i jak wiadomo z powieści Lady Murasaki „Opowieść o Genji”:

Dziewczyny bawiły się lalkami i domkami dla lalek; kobiety robiły lalki ochronne dla swoich dzieci lub wnuków; lalki wykorzystywano podczas ceremonii religijnych, przejmując na siebie grzechy dotkniętej osoby. W tamtym czasie sądzono, że zło można rytualnie przenieść na papierowy wizerunek zwany katashiro (形代), który następnie wrzucano do rzeki lub morza.

• laki ręcznie wykonywane w manufakturze lalek
• wykonane z naturalnych materiałów zgodnie ze sztuką
• wysokość lalki około 30 cm
• lalki są pakowane w ozdobny karton ,przepasane wstążka
• waga z opakowaniem około 300 gramów

Prawdopodobnie pierwszymi zawodowymi twórcami lalek byli rzeźbiarze świątynni, którzy wykorzystując swoje umiejętności wykonywali malowane drewniane wizerunki dzieci (lalki Saga). Możliwości tej formy sztuki, wykorzystującej rzeźbione drewno lub kompozycję drewna, lśniący biały lakier „skórkowy” zwany gofun, wykonany ze mielonych muszli ostryg i kleju oraz tekstylia, były ogromne.

W okresie Edo (1603–1867), kiedy Japonia była zamknięta dla większości handlu, rozwinął się zarówno znakomity producent lalek, jak i rynek bogatych osób, które płaciły za najpiękniejsze zestawy lalek do wystawiania w swoich domach lub jako cenne prezenty. Zestawy lalek zaczęły zawierać większe i bardziej wyszukane figurki